ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2835
เย่เฉินพูดอย่างยิ้มๆว่า“เดี๋ยวฉันซื้อเค้กเองก็ได้ เธอไม่ต้องเป็นห่วงเรื่องนี้หรอก”
“ได้ไงกัน！”กู้ชิวอี๋รีบบอกว่า“มีอย่างที่ไหนให้เจ้าของวันเกิดซื้อเค้กเอง！อีกอย่าง ผู้ชายประเภทมะเร็งชายแท้แบบพี่น่ะ เค้กที่พี่เลือกจะต้องไม่สวยแน่ๆ ฉันจองจากเย่นจิงมาดีกว่า ให้พวกเขาทำเสร็จตอนเช้าแล้วส่งแบบขึ้นเครื่องมา”
เย่เฉินพูดอย่างไม่รู้จะทำอย่างไร“ไม่จำเป็นต้องลำบากขนาดนั้นก็ได้มั้ง？”
กู้ชิวอี๋พูดอย่างจริงจังว่า“แน่นอนว่าต้องทำ！นี่เป็นวันเกิดในรอบเกือบยี่สิบปีเชียวนะที่ฉันได้ฉลองให้กับพี่น่ะ เค้กต้องเลือกให้ดีที่สุด แม้ว่าจะต้องเสียใจเล็กน้อย ฉันก็จะไม่มีทางให้อภัยตัวเอง！”
เย่เฉินจึงทำได้เพียงแค่พูดว่า“งั้นก็ได้ เรื่องเค้กฝากเธอด้วยแล้วกัน”
กู้ชิวอี๋พูดติดต่อกันว่า“อืมๆ！ให้เป็นหน้าที่ของฉันก็พอค่ะ พี่เย่เฉินไม่ต้องเป็นกังวลอะไรนะคะ！”
“ได้！”เย่เฉินตอบกลับหนึ่งคำ แล้วถามขึ้นมาอีกว่า“อ่อจริงด้วยหนานหนาน มะรืนเธอจะมากี่โมง？”
กู้ชิวอี๋หัวเราะแล้วถามขึ้นมาว่า“สืบขนาดนี้ทำไมกัน หรือพี่จะมารับฉันที่สนามบิน？”
เย่เฉินตอบกลับ“ถ้าฉันมาเวลาอ่ะนะ ฉันไปรับเธอก็ได้”
“งั้นดีเลย！”กู้ชิวอี๋รีบพูดว่า“พี่ว่ามาได้เลย มะรืนพี่ว่างกี่โมง ฉันจะบินไปในเวลาที่พี่ว่างค่ะ！ถึงยังไงฉันก็นั่งเครื่องบินส่วนตัวของที่บ้านไป จะไปกี่โมงก็ได้”
พูดจบ กู้ชิวอี๋ก็รีบพูดเสริมอีกว่า“อ่อจริงด้วยพี่เย่เฉินคะ ฉันจะต้องรีบไปซ้อมที่สถานที่ตอนบ่ายสอง ดังนั้นช้าสุดจะต้องไปถึงจินหลิงตอนเที่ยงตรง พี่ดูสิว่าตอนเช้าเวลาไหนดี？”
เย่เฉินครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วพูดว่า“ตอนเช้าแปดโมงฉันต้องไปส่งพี่สะใภ้ของเธอไปทำงานที่บริษัท เวลาอื่นน่าจะไม่มีปัญหาอะไร”
กู้ชิวอี๋บ่นพึมพำว่า“ฉันไม่ยอมรับว่าเธอเป็นพี่สะใภ้ของฉันหรอกนะ！นอกจากฉันแล้ว ฉันก็ยอมรับใครเป็นพี่สะใภ้ของฉันทั้งนั้นแหละ ฉันจะเป็นพี่สะใภ้ของฉันเอง”
เย่เฉินถึงกับหน้าชา แล้วพูดอย่างทำอะไรไม่ถูกว่า“เรามาพูดเข้าเรื่องกันดีกว่า หลังจากเก้าโมงเช้าฉันว่างตลอด”
กู้ชิวอี๋ครุ่นคิดครู่หนึ่ง แล้วกล่าวว่า“งั้นเอาแบบนี้นะคะ ฉันจะลงจอดประมาณสิบโมงเช้า แบบนี้ฉันจะสามารถไปวางสัมภาระที่โรงแรมก่อน พี่เย่เฉินคงไม่มีปัญหาหรอกใช่ไหมคะ？”
เย่เฉินตอบรับอย่างรวดเร็วว่า“ไม่มีปัญหา！”
เย่เฉินพูด“แบบนี้ไม่ทำให้คุณลำบากใจใช่ไหม？”
“ไม่หรอกครับ”หงห้าหัวเราะ“เทียนเซียงฝู่ของเราไม่รับประกันว่าการจองจะสำเร็จร้อยเปอร์เซ็นต์ หากการจองล้มเหลวเนื่องจากเหตุผลของเรา เราจะชดเชยเป็นเงินสดส่วนหนึ่งตามระเบียบของเรา”
เย่เฉินจึงกล่าวว่า“ดี งั้นคุณช่วยผมยกเลิกการจองทั้งหมดด้วยนะ กลางวันผมต้องต้อนรับแขกคนสำคัญ”
หงห้าพูดอย่างไม่ลังเลว่า“ได้ครับอาจารย์เย่ ผมจะจัดการเดี๋ยวนี้แหละครับ ”
เย่เฉินพูดอีกว่า“สำหรับค่าชดใช้ที่ให้ลูกค้าที่จองก่อนหน้านี้ เดี๋ยวคุณให้ฝ่ายบัญชีของคุณบอกตัวเลขทั้งหมดกับผมนะ เงินนี้ผมจะออกเอง”
หงห้ารีบกล่าวว่า“อาจารย์เย่ครับ คุณทำอะไรน่ะ……ชีวิตของหงห้าให้คุณไปแล้ว เรื่องเล็กน้อยแค่นี้ไม่ต้องเกรงใจกับผมหรอกครับ ถ้าผมรับเงินของคุณไว้จริงๆ หน้าแก่ๆของผมจะเอาไปไว้ที่ไหนล่ะครับ……”
เย่เฉินยิ้มเบาๆ“เอาล่ะ งั้นผมไม่เกรงใจคุณแล้วกัน คุณจัดการเถอะ”
หงห้าหัวเราะ“ได้เลยครับ อาจารย์เย่ เรื่องที่ผมจัดการ คุณวางใจได้เลย！”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...