ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2836
ตอนนี้ ซูจือหยูได้เดินทางออกจากโรงแรมป๋ายจินฮ่านกง มาถึงบ้านหลังเก่าที่ตู้ไห่ชิงผู้เป็นแม่ประมูลได้
ตู้ไห่ชิงได้ติดต่อบริษัทรับต่อเติมในท้องถิ่นไว้บริษัทหนึ่ง และวางแผนที่จะปรับปรุงบ้านหลังเก่าหลังนี้ เธอจึงตั้งตารอคอยที่จะได้ย้ายเข้ามาอยู่หลังจากที่ปรับปรุงบ้านเสร็จโดยเร็วที่สุด ดังนั้นเธอจึงเอาใจใส่เรื่องนี้มาก
ในตอนที่ซูจือหยูมาถึงประตูสนามหน้าบ้าน ตู้ไห่ชิงก็กำลัง พูดคุยกับสถาปนิกเกี่ยวกับการออกแบบอย่างมีความสุข
ซูจือหยูมองเห็นใบหน้ายิ้มแย้มมีความสุขของแม่ ผ่านช่องว่างระหว่างประตู เธอรู้สึกมีปลื้มใจมาก
เธอรู้ดี ตอนนี้ แม่ของเธอมีชีวิตอยู่เพื่อตัวเธอเอง
ไม่เพียงแค่แม่เท่านั้น
เธอยังคิดว่า จากนี้ไป เธอจะมีชีวิตเพื่อตัวเอง จะไม่ยอมทนทุกข์ทรมานจากโซ่ตรวนของตระกูลซูอีกต่อไป พยายามมีชีวิตอย่างที่ตัวเองหวังไว้
ตู้ไห่ชิงกำลังอธิบายทิศทางการออกแบบที่ตนเองต้องการ ทันใดนั้นเธอก็เห็นลูกสาวยืนอยู่ตรงประตูสนามหน้าบ้าน ด้วยความประหลาดใจ พลางกวักมือเรียกเธอ“จือหยู มาเร็วเข้า！”
ซูจือหยูผลักประตูแล้วเดินเข้าไปด้วยรอยยิ้ม แล้วถามกับตู้ไห่ชิงว่า“แม่คะ แม่อยากต่อเติมยังไงคะ？”
ตู้ไห่ชิงพยักหน้า แล้วชี้ไปที่สถาปนิกสาวที่อยู่ข้างๆ แล้วพูดอย่างมีความสุขว่า“แม่คุยกับเสี่ยวหวัง”แม่กับเสี่ยวหวังคุยกันเสร็จแล้วล่ะ แนวคิดการตกแต่งเป็นการคิดถึงอดีตเสียส่วนใหญ่ แม่ยังคงหวังว่าจะให้ความรู้สึกย้อนวัย
ตู้ไห่ชิงโบกมือไปมา“นอกจากถนนทางเข้าออกแล้ว ที่อื่นๆยังไม่ต้องทำแบบแข็งหรอก รอถึงฤดูใบไม้ผลิ ฉันจะโรยพวกเมล็ดที่เป็นใบหญ้า รอจนพวกมันโตขึ้นจะต้องสวยมากแน่ๆ”
พูดจบ เธอก็พูดขึ้นมาอีกว่า“จริงด้วยสิคะเสี่ยวหวัง เธอเป็นคนท้องที่ในจินหลิงใช่ไหม？”
อีกฝ่ายพยักหน้ากล่าวว่า“ใช่ค่ะน้าตู้ บ้านของฉันห่างจากที่นี่ไม่กี่กิโลเมตรเองค่ะ”
ตู้ไห่ชิงชี้ไปที่กำแพงของบ้าน รวมถึงเถาคันที่ปีนป่ายอยู่บนกำแพงอย่างเหี่ยวเฉา พลางถามขึ้นว่า“เธอดูสิเถาคันพวกนี้ถึงฤดูใบไม้ผลิพวกมันจะโตขึ้นมาไหม？บ้านหลังนี้รกร้างมานาน ฉันไม่จริงๆว่าเถาคันพวกนี้เป็นหรือตาย”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...