ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2843

สรุปบท บทที่ 2843: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน

สรุปตอน บทที่ 2843 – จากเรื่อง ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน โดย เมฆทอง

ตอน บทที่ 2843 ของนิยายนิยาย จีนเรื่องดัง ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน โดยนักเขียน เมฆทอง เต็มไปด้วยจุดเปลี่ยนสำคัญในเรื่องราว ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยปม ตัวละครตัดสินใจครั้งสำคัญ หรือฉากที่ชวนให้ลุ้นระทึก เหมาะอย่างยิ่งสำหรับผู้อ่านที่ติดตามเนื้อหาอย่างต่อเนื่อง

เมื่อเห็นอิโตะ นานาโกะเดินเข้ามา เย่เฉินก็พูดด้วยรอยยิ้มว่า:"ผมมาหาคุณอิโตะ และให้คุณอิโตะช่วยอะไรผมสักอย่าง"

อิโตะ นานาโกะรีบถามว่า:"งั้นปัญหาของเย่เฉินซัง จัดการไปถึงไหนแล้ว? ต้องการความช่วยเหลือจากฉันไหม?"

เย่เฉินยิ้มพูดว่า:"จัดการเสร็จแล้วครับ และกำลังคุยเรื่องเก่าๆกับคุณอิโตะอยู่ครับ"

นางาฮิโกะ อิโตะรีบกวักมือเรียกลูกสาวของเขาและพูดอย่างตื่นเต้นว่า:"นานาโกะ เมื่อกี้คุณเย่บอกพ่อว่า ต่อไปเขาอาจมีโอกาสฟื้นฟูขาของพ่อ!"

"จริงเหรอ!"ดวงตาของอิโตะ นานาโกะ เบิกกว้าง เธอมองไปที่เย่เฉินด้วยความตกใจและตื่นตกตะลึง โพล่งออกมาว่า:"เย่เฉินซัง คุณมีวิธีที่จะำให้พ่อฟื้นตัวกลับเป็นเหมือนเดิมจริงๆเหรอ?"

เย่เฉินยิ้มพูดว่า:"ต้องมีโอกาสแน่นอน แต่ตอนนี้ยังไม่ถึงเวลา"

เมื่ออิโตะ นานาโกะได้ยินสิ่งนี้ เธอพูดอย่างดีใจสุดๆว่า:"มันดีมากเลย! ในเมื่อเย่เฉินซังบอกว่ามีโอกาส ก็ต้องมีโอกาส!"

นางาฮิโกะ อิโตะอารมณ์ดีมาก รีบพูดกับเย่เฉินว่า:"คุณเย่ เดี๋ยวเราไปรับประทานอาหารกลางวันด้วยกันนะ ผมจะเป็นเจ้าภาพเอง เรามาดื่มกันสักหน่อย!"

เย่เฉินรู้สึกว่าตอนเที่ยงก็ไม่มีธุระอื่นๆอะไร ดังนั้นเขาจึงพยักหน้าและยิ้มพูดว่า:"ถ้าเป็นเช่นนั้น ก็คงต้องเอาตามนั้นครับ"

อิโตะ นานาโกะมีความสุขมากขึ้น และรีบพูดว่า:"งั้นฉันจะโทรหาแผนกอาหารและเครื่องดื่ม ให้จองห้อง"

ขณะที่พูดอยู่นั้น ก็มีเสียงตบประตูอย่างรวดเร็วดังขึ้น

เอมิ อิโตะน้าของอิโตะ นานาโกะอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วแล้วพูดว่า:"ทั้งๆที่ก็มีกริ่งประตู ทำไมถึงตบประตูล่ะ? ไม่มีมารยาทจริงๆ"

พูดไป เธอลุกขึ้น โค้งตัวเล็กน้อยแล้วพูดว่า:"โอนิจัง คุณเย่ พวกคุณนั่งก่อน ฉันจะไปดู"

เมื่อได้ยินภาษาจีนกลางที่คล่องแคล่วของเย่เฉิน ชายหนุ่มก็ยิ้มเยาะและพูดอย่างเหยียดหยามว่า:"คุณน่าจะเป็นล่ามให้สาวญี่ปุ่นคนนี้ใช่ไหม? สื่อสารกับสาวญี่ปุ่นคนนี้มันเหนื่อยมาก"

พูดจบ เขาชี้ไปที่เย่เฉินและพูดว่า:"คุณชายของเรามาพักที่จินหลิงสองสามวัน จะเช่าห้องเพรสซิเดนสูทนี้ ถ้าพวกคุณรู้ตัว เราสามารถชดเชยให้พวกคุณได้สองเท่าตามอัตราปลีก ฉันเห็นแล้ว ห้องชุดราคา 1 แสนห้าหมื่นต่อวัน พวกคุณสามารถสร้างเงินได้เกือบ 6 แสนหยวน ถ้าให้เราอยู่สักสี่วัน ทำไมถึงไม่เอาล่ะ?"

เย่เฉินเย้ยหยัน:"ฉันไม่สนใจว่าคุณมาจากไหน รีบหนีไปก่อนที่ฉันจะโกรธดีกว่า!"

"เชี่ย!"อีกฝ่ายด่าทันทีด้วยความโกรธ:"แม่งเอ้ย เป็นแค่ล่ามมาแอ๊บอะไรตรงนี้? ฉันบอกให้นะ คุณชายของเราจะมาถึงจินหลิงในเร็ว ๆ นี้ ถ้าพวกคุณไม่รีบให้ห้องมา เสียเวลาในการเข้าอยู่ของคุณชายเราล่ะก็ อย่าหาว่าพวกเราไม่เกรงใจ!"

เย่เฉินขมวดคิ้วและถามว่า:"คุณชายของคุณคือใคร?"

อีกฝ่ายพูดด้วยท่าทางเย่อหยิ่ง:"คุณชายของเราเป็นคุณชายใหญ่ของบริษัทจงซื่อ และเป็นนักร้องชายรุ่นใหม่ที่มีชื่อเสียงที่สุดของประเทศในตอนนี้! ที่คราวนี้คุณชายของเรามาที่เล็ก ๆอย่างจินหลิง ก็เพื่อมาเป็นแขกรับเชิญพิเศษ เพื่อเข้าร่วมทัวร์คอนเสิร์ตครั้งแรกของคุณชิวอี๋ในปีนี้!"

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน