ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2843

เมื่อเห็นอิโตะ นานาโกะเดินเข้ามา เย่เฉินก็พูดด้วยรอยยิ้มว่า:"ผมมาหาคุณอิโตะ และให้คุณอิโตะช่วยอะไรผมสักอย่าง"

อิโตะ นานาโกะรีบถามว่า:"งั้นปัญหาของเย่เฉินซัง จัดการไปถึงไหนแล้ว? ต้องการความช่วยเหลือจากฉันไหม?"

เย่เฉินยิ้มพูดว่า:"จัดการเสร็จแล้วครับ และกำลังคุยเรื่องเก่าๆกับคุณอิโตะอยู่ครับ"

นางาฮิโกะ อิโตะรีบกวักมือเรียกลูกสาวของเขาและพูดอย่างตื่นเต้นว่า:"นานาโกะ เมื่อกี้คุณเย่บอกพ่อว่า ต่อไปเขาอาจมีโอกาสฟื้นฟูขาของพ่อ!"

"จริงเหรอ!"ดวงตาของอิโตะ นานาโกะ เบิกกว้าง เธอมองไปที่เย่เฉินด้วยความตกใจและตื่นตกตะลึง โพล่งออกมาว่า:"เย่เฉินซัง คุณมีวิธีที่จะำให้พ่อฟื้นตัวกลับเป็นเหมือนเดิมจริงๆเหรอ?"

เย่เฉินยิ้มพูดว่า:"ต้องมีโอกาสแน่นอน แต่ตอนนี้ยังไม่ถึงเวลา"

เมื่ออิโตะ นานาโกะได้ยินสิ่งนี้ เธอพูดอย่างดีใจสุดๆว่า:"มันดีมากเลย! ในเมื่อเย่เฉินซังบอกว่ามีโอกาส ก็ต้องมีโอกาส!"

นางาฮิโกะ อิโตะอารมณ์ดีมาก รีบพูดกับเย่เฉินว่า:"คุณเย่ เดี๋ยวเราไปรับประทานอาหารกลางวันด้วยกันนะ ผมจะเป็นเจ้าภาพเอง เรามาดื่มกันสักหน่อย!"

เย่เฉินรู้สึกว่าตอนเที่ยงก็ไม่มีธุระอื่นๆอะไร ดังนั้นเขาจึงพยักหน้าและยิ้มพูดว่า:"ถ้าเป็นเช่นนั้น ก็คงต้องเอาตามนั้นครับ"

อิโตะ นานาโกะมีความสุขมากขึ้น และรีบพูดว่า:"งั้นฉันจะโทรหาแผนกอาหารและเครื่องดื่ม ให้จองห้อง"

ขณะที่พูดอยู่นั้น ก็มีเสียงตบประตูอย่างรวดเร็วดังขึ้น

เอมิ อิโตะน้าของอิโตะ นานาโกะอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วแล้วพูดว่า:"ทั้งๆที่ก็มีกริ่งประตู ทำไมถึงตบประตูล่ะ? ไม่มีมารยาทจริงๆ"

พูดไป เธอลุกขึ้น โค้งตัวเล็กน้อยแล้วพูดว่า:"โอนิจัง คุณเย่ พวกคุณนั่งก่อน ฉันจะไปดู"