ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2842

เย่เฉินพูดว่าต่อไปจะต้องมีโอกาส ซึ่งทำให้นางาฮิโกะ อิโตะรู้สึกตื่นเต้นอย่างไร้เหตุผล

แม้ว่าเขาจะรู้ว่าแม้ว่าการแพทย์แผนปัจจุบันจะก้าวหน้าไปมากแล้ว แต่ก็ไม่มีทางที่จะให้แขนขาเกิดใหม่ได้

ยิ่งกว่านั้น ตอนนี้เทคโนโลยีสมัยใหม่ยังไม่สามารถทำลายการฟื้นตัวของเซลล์ได้100% นี่ก็คือสาเหตุที่ทำให้บาดแผลกลายเป็นแผลเป็น และไม่สามารถกลับมาเป็นเหมือนเดิมก่อนเกิดการบาดเจ็บได้

รอยกรีดที่ข้อมือเบาๆ แผลเป็นหลังรักษาจะคงอยู่ไปชั่วชีวิต ขาที่ถูกตัดแล้วจะกลับขึ้นใหม่ได้อย่างไร ?

ไม่ต้องพูดถึงว่าขาจะงอกออกมา แค่เพียงหลังการตัดขา ก็มีรอยแผลเป็นขนาดใหญ่สองแผลที่โคนต้นขา มันไม่สามารถทำให้สอดคล้องกับผิวหนังส่วนอื่น ๆ ของร่างกายได้

ทุกคืนหลังจากถอดขาเทียม นางาฮิโกะมองไปที่รอยแผลเป็นสีแดงเข้มสองแผลที่โคนต้นขาของเขา จะรู้สึกรังเกียจและน่าขยะแขยงมาก

แต่เขารู้ดีว่านี่คือระดับสูงสุดของการแพทย์แผนปัจจุบันแล้วแม้ว่าเขาจะค้นหาแพทย์ที่มีชื่อเสียงทั่วโลก ก็ไม่สามารถทำให้อาการของเขาดีขึ้นได้

ดังนั้น ถ้าใครกล้าพูดต่อหน้าเขาว่าเขาสามารถสร้างแขนขาที่หักได้ขึ้นมาใหม่ได้ เขาจะด่าเขาอย่างรุนแรง

แต่ว่า มีเพียงเย่เฉินเท่านั้นที่ต่างกัน

คำพูดเหล่านี้ออกมาจากปากของเย่เฉิน แม้ว่าเย่เฉินจะบอกว่าจะมีโอกาสในอนาคต แต่นางาฮิโกะ อิโตะก็รู้สึกว่าสิ่งนี้จะเป็นจริงอย่างแน่นอน!

ดังนั้น จะให้เขาไม่ตื่นเต้นได้อย่างไร

ในเวลานี้เขามองไปที่เย่เฉิน ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยน้ำตา และพูดอย่างสั่นเทา:"คุณเย่ ถ้าคุณมีวิธีทำให้ผมฟื้นตัวเหมือนเมื่อก่อนได้จริงๆ ผมจะรับใช้คุณไปตลอดชีวิต และจะทำตามคำสั่งของคุณคนเดียว!"

เย่เฉินยิ้มเล็กน้อย:"ผมจะทำให้ดีที่สุด ไม่ว่ายังไงเงินจำนวน 4.5 พันล้านดอลลาร์นั้นก็ไม่ได้เอาฟรีๆ ขอแค่คุณอิโตะไม่โทษผมก็พอ"