ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2863

แต่ หลังจากที่เข้ามาแล้ว จงเทียนหยู่รู้สึกแปลกใจเล็กน้อย เขามองเห็นตลอดโถงทางเดินไม่มีผู้คนแม้แต่คนเดียว จึงกล่าวอย่างสงสัยว่า“ทำไมสนามบินของพวกคุณคนน้อยแบบนี้ล่ะ？นอกจากเราแล้ว ก็ไม่มีผู้โดยสารคนอื่นๆเลย？”

ผู้จัดการฝ่ายบริการลูกค้าเกาหัวแกรกๆ แล้วกล่าวว่า“เอ่อคือ……อาจจะเป็นเพราะวันนี้มีการควบคุมปริมาณก็ได้ครับ วันนี้มีเครื่องบินไม่มาก หลายเที่ยวบินดีเลย์และถูกยกเลิกไปก็เยอะครับ”

จงเทียนหยู่รู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติไป โดยทั่วไปแล้ว สนามบินของเมืองรองถึงแม้จะไม่ค่อยยุ่งเท่าไรนัก แต่มันก็ไม่ถึงกับไม่มีคนแบบนี้？

ในขณะที่กำลังมึนงงอยู่นั้น ผู้จัดการฝ่ายบริการลูกค้าชี้ไปที่ประตูกระจกทึบแสง“คุณจงครับ ข้างหน้าก็คือทางออกแล้วครับ ด้านนอกมีแฟนคลับของคุณรออยู่เยอะเลยครับ ถ้าคุณรู้สึกไม่สะดวก ผมสามารถให้รปภ.ส่งคุณออกจากที่นี่ได้เลยครับ หรือจะให้รปภ.ไล่แฟนคลับของคุณไปแล้วคุณค่อยออกไปก็ได้ครับ”

“อย่านะ！”ความสงสัยของจงเทียนหยู่หายไปทันควัน แล้วรีบโพล่งออกไปว่า“ผมเห็นแฟนคลับเป็นครอบครัวผมมาตลอด พวกเธอเดินทางมาตั้งไกลเพื่อมาต้อนรับผม แน่นอนว่าผมต้องไปทักทายพวกเธอ！”

พูดจบ เขารีบสาวเท้าออกไปอย่างรวดเร็ว มาที่ประตูกระจก อยากจะเดินออกไปแทบรอไม่ไหว เพื่อไปทักทายเหล่า“แฟนคลับ”สาวสวยสามร้อยคนที่เขาซื้อมา

ในเวลานี้เอง ประตูถูกเปิดออก เมื่อฉากภายนอกตรงทางเดินปรากฏขึ้นในรูม่านตาของจงเทียนหยู่ เขาก็รู้สึกว่าสมองของเขาถูกไฟช็อตยังไงอย่างนั้น เขาตกตะลึงไปในทันที！

เพราะ ประตูทางออกในตอนนี้ ถึงแม้จะมีผู้คนมากมายล้อมอยู่ แต่มันไม่ใช่ภาพในจินตนาการที่เขาวาดฝันไว้เลยว่ามีสาวงามมากมายยืนรออยู่

มันกลับตาลปัตร！

ภาพตรงหน้าคือชายฉกรรจ์รูปร่างใหญ่โต ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยแผลเป็น！

ในขณะที่จงเทียนหยู่ตกใจจนทำอะไรไม่ถูก ผู้ชายที่มีรอยบากคนหนึ่ง ตะโกนอย่างเสียงดังด้วยความดุดันว่า“จงเทียนหยู่！ผมรักคุณ！กูจะมีลูกกับมึง！”