ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2863

สรุปบท บทที่ 2863: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน

ตอน บทที่ 2863 จาก ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง

บทที่ 2863 คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายนิยาย จีน ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน ที่เขียนโดย เมฆทอง เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย

แต่ หลังจากที่เข้ามาแล้ว จงเทียนหยู่รู้สึกแปลกใจเล็กน้อย เขามองเห็นตลอดโถงทางเดินไม่มีผู้คนแม้แต่คนเดียว จึงกล่าวอย่างสงสัยว่า“ทำไมสนามบินของพวกคุณคนน้อยแบบนี้ล่ะ?นอกจากเราแล้ว ก็ไม่มีผู้โดยสารคนอื่นๆเลย?”

ผู้จัดการฝ่ายบริการลูกค้าเกาหัวแกรกๆ แล้วกล่าวว่า“เอ่อคือ……อาจจะเป็นเพราะวันนี้มีการควบคุมปริมาณก็ได้ครับ วันนี้มีเครื่องบินไม่มาก หลายเที่ยวบินดีเลย์และถูกยกเลิกไปก็เยอะครับ”

จงเทียนหยู่รู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติไป โดยทั่วไปแล้ว สนามบินของเมืองรองถึงแม้จะไม่ค่อยยุ่งเท่าไรนัก แต่มันก็ไม่ถึงกับไม่มีคนแบบนี้?

ในขณะที่กำลังมึนงงอยู่นั้น ผู้จัดการฝ่ายบริการลูกค้าชี้ไปที่ประตูกระจกทึบแสง“คุณจงครับ ข้างหน้าก็คือทางออกแล้วครับ ด้านนอกมีแฟนคลับของคุณรออยู่เยอะเลยครับ ถ้าคุณรู้สึกไม่สะดวก ผมสามารถให้รปภ.ส่งคุณออกจากที่นี่ได้เลยครับ หรือจะให้รปภ.ไล่แฟนคลับของคุณไปแล้วคุณค่อยออกไปก็ได้ครับ”

“อย่านะ!”ความสงสัยของจงเทียนหยู่หายไปทันควัน แล้วรีบโพล่งออกไปว่า“ผมเห็นแฟนคลับเป็นครอบครัวผมมาตลอด พวกเธอเดินทางมาตั้งไกลเพื่อมาต้อนรับผม แน่นอนว่าผมต้องไปทักทายพวกเธอ!”

พูดจบ เขารีบสาวเท้าออกไปอย่างรวดเร็ว มาที่ประตูกระจก อยากจะเดินออกไปแทบรอไม่ไหว เพื่อไปทักทายเหล่า“แฟนคลับ”สาวสวยสามร้อยคนที่เขาซื้อมา

ในเวลานี้เอง ประตูถูกเปิดออก เมื่อฉากภายนอกตรงทางเดินปรากฏขึ้นในรูม่านตาของจงเทียนหยู่ เขาก็รู้สึกว่าสมองของเขาถูกไฟช็อตยังไงอย่างนั้น เขาตกตะลึงไปในทันที!

เพราะ ประตูทางออกในตอนนี้ ถึงแม้จะมีผู้คนมากมายล้อมอยู่ แต่มันไม่ใช่ภาพในจินตนาการที่เขาวาดฝันไว้เลยว่ามีสาวงามมากมายยืนรออยู่

มันกลับตาลปัตร!

ภาพตรงหน้าคือชายฉกรรจ์รูปร่างใหญ่โต ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยแผลเป็น!

ในขณะที่จงเทียนหยู่ตกใจจนทำอะไรไม่ถูก ผู้ชายที่มีรอยบากคนหนึ่ง ตะโกนอย่างเสียงดังด้วยความดุดันว่า“จงเทียนหยู่!ผมรักคุณ!กูจะมีลูกกับมึง!”

มีคนตะโกนว่า“บัดซบ!ยังต้องถามอีกหรอ?กูเป็นแฟนคลับที่ภักดีต่อมึงนะเว่ย!มึงมาจินหลิง กูก็ต้องมารับมึงที่สนามบินสิ!”

จงเทียนหยู่จะร้องไห้อยู่แล้ว กำลังคิดในใจว่าฉันจะไปมีแฟนคลับอย่างพวกแกได้ยังไง?พวกแกต้องการมาทำร้ายฉันใช่ไหม?

ดังนั้น เขาจึงโพล่งออกไปว่า“พวกคุณต้องเข้าใจอะไรผิดแน่!รีบปล่อยผมออกไปนะ ไม่อย่างนั้นอย่าหาว่าผมไม่เกรงใจ!”

เมื่อสิ้นเสียง จู่ๆก็มีคนตบหน้าเขาไปหนึ่งฉาด แล้วสบถว่า“บัดซบ!กูขี่มอเตอร์ไซต์มาตั้งไกลเพื่อมารับมึงที่สนามบิน มึงกล้าพูดกับกูแบบนี้หรอวะ กูไว้หน้ามึงเกินไปแล้วใช่ไหม?”

“จริงด้วย!”ไม่รู้ว่าใครตบเขาอีกครั้ง หลังจากนั้นก็มีคนบีบแก้มของเขาอย่างรุนแรง แล้วตะคอกด้วยความโกรธเคืองว่า“แม่งเอ้ย มีใครพูดกับแฟนคลับอย่างมึงบ้าง?พูดกับกูใหม่เดี๋ยวนี้นะ!”

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน