ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2865

สิ่งที่เลวร้ายไปกว่านั้นก็คือ ภายในรถบัสสี่สิบกว่าที่นั่ง ไม่มีที่ให้เขานั่งเลย ทุกที่ล้วนถูกชายฉกรรจ์หน้าตาดุดันพวกนั้นนั่งเต็มไปหมด และเขากับผู้ช่วยของเขา รวมถึงบอดี้การ์ด ถูกจับโยนไปที่ทางแคบๆภายในรถบัส

พอขึ้นมาบนรถ ท่าทีของชายฉกรรจ์เหล่านี้ก็เปลี่ยนไป หนึ่งในนั้นรีบกล่าวขึ้นมาพูดว่า“เอามือถือส่งออกมาให้หมด ไม่อย่างนั้นอย่าหาว่าฉันไม่เกรงใจ！”

จงเทียนหยู่รู้สึกประหม่ามาก เขาถามอย่างตระหนักขึ้นมาได้ว่า“ผู้จัดการทั่วไปเฉินของโรงแรมป๋ายจินฮ่านกงส่งพวกแกมากันใช่ไหม？”

ชายฉกรรจ์ที่ตบเขาก่อนหน้านี้พูดขึ้นมาว่า“แกถามเยอะแยะไปทำไม？มือถือล่ะ？รีบเอามือถือออกมาเดี๋ยวนี้！”

จงเทียนหยู่ยื่นมือถือออกไปด้วยตัวสั่นเทา แล้วกัดฟันพูดออกไปว่า“พวกแก……พวกแกจะลักพางั้นหรอ！ถึงจะเป็นฝีมือของผู้จัดการทั่วไปเฉินก็ทำเรื่องแบบนี้กลางวันแสกๆไม่ได้หรอกมั้งห้ะ？！ยิ่งไปกว่านั้น ฉันเป็นคุณชายใหญ่ของตระกูลจง พวกแกทำอย่างนี้ ได้คิดถึงผลที่จะตามมารึยัง？”

ชายฉกรรจ์รับโทรศัพท์มือถือเสร็จ ก็พูดอย่างดูถูกว่า“เอาตรงๆนะ พวกเราขี้เกียจสนใจว่าแกเป็นใคร ขอแค่มาถึงที่จินหลิง เป็นเสือก็ต้องมอบ เป็นมังกรก็ต้องโดนรวบ！มาถึงที่นี่ มีหรือจะมีที่ให้พวกแกจองหองได้อีก？”

พอจงเทียนหยู่ได้ยินพวกเขาพูดแบบนั้น จึงเดาได้ทันทีว่าอีกฝ่ายจะต้องเป็นคนที่เฉินจื๋อข่ายส่งมาอย่างแน่นอน เขาจึงโพล่งออกไปว่า“พ่อของฉันรู้จักกับตระกูลเย่ของพวกแก คนในตระกูลเย่ที่ชื่อเย่ฉางหมิ่น เป็นเพื่อนกับพ่อฉันมานาน ไม่งั้นแกให้ฉันโทรหาพ่อฉันหน่อย ให้เขาช่วยคุยกับน้าเย่หน่อย ถ้าในนี้มีเรื่องเข้าใจผิดอะไรกัน พูดให้เคลียร์มันจะยิ่งดีนะ”

ชายฉกรรจ์ไม่อยากสนใจเขา จึงพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า“ก่อนที่จะถึงสถานที่ทางที่แกอย่าพูดมาก ไม่อย่างนั้นฉันจะถอดถุงเท้ายัดปากแก ขอเตือนแกก่อนนะ ถุงเท้าของฉันไม่ได้ซักมาอาทิตย์หนึ่งแล้ว”

จงเทียนหยู่รีบหุบปากอย่างรู้ตัว

นี่ก็คือสภาพของเสือออกจากป่า ดูท่าจะทำได้เพียงแค่รอพบกับเฉินจื๋อข่ายก่อนแล้วค่อยว่ากัน

ตอนนี้ สิ่งที่จงเทียนหยู่คิดไม่ถึงก็คือ มีคลิปหนึ่งที่ชื่อว่า“ชายฉกรรจ์กว่าสามร้อยคนยืนต้อนรับจงเทียนหยู่ที่สนามบิน”ถูกคนปล่อยไปทั่วทั้งแพลตฟอร์ม

คลิปวิดีโอคลิปนี้ จับภาพของชายฉกรรจ์สามร้อยคน ไปรับจงเทียนหยู่ที่สนามบิน และภาพที่สารภาพรักกับจงเทียนหยู่อย่างบ้าคลั่ง