ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2889
การทุ่มเงินกว่าสามสิบล้าน เพียงเพื่อทำให้งานคอนเสิร์ตของคนที่ตัวเองรักก้าวไปสู่ระดับนานาชาติ ซูจือเฟยแทบอยากจะซาบซึ้งใจตัวเองอยู่แล้ว เขาคิดว่าการกระทำของเขาจะต้องทำให้กู้ชิวอี๋รู้สึกดีแน่นอน
อีกทั้ง เขายังคิดไว้แล้วว่า ถ้างานคอนเสิร์ตตนสารภาพรักไม่สำเร็จ กลับไปตนจะหาบริษัทประชาสัมพันธ์ปล่อยคลิปลงบนโลกออนไลน์
ถึงเวลานั้นขอแค่สื่อเปิดเผยเรื่องที่ตนทุ่มเงินสามสิบล้านลงไป แล้วค่อยสวมบทให้กับตัวเองเป็น“ผู้ชายคลั่งรัก” ซึ่งจะเป็นการทำให้กู้ชิวอี๋รู้สึกกดดันมากขึ้น
บางครั้ง การอ้างหลักศีลธรรมมาบังคับผู้อื่นก็เป็นวิธีที่ดีในการจีบอีกฝ่าย
เฉินตัวตัวที่เป็นคนฉลาด แน่นอนว่าเธอรู้ว่าเพราะอะไรซูจือเฟยถึงได้กระตือรือร้นขนาดนี้ เธอจึงรีบกล่าวกับซูจือเฟยไปว่า“คุณชายซูครับ ไม่ต้องเกรงใจขนาดนั้นหรอกค่ะ ก่อนหน้านี้ฉันติดต่อกับบริษัทรับผิดชอบที่ร่วมงานกับเราจินหลิงเรียบร้อยแล้วค่ะ พวกเขาจัดรถที่มารับเราไว้แล้วค่ะ ดังนั้นไม่ขอรบกวนคุณดีกว่า”
เมื่อซูจือเฟยได้ยินแบบนั้น จึงรู้ได้ทันทีว่าอีกฝ่ายจงใจรักษาระยะห่างกับตนเอง เขาไม่ได้โกรธอะไร แต่พูดอย่างยิ้มๆว่า“ตัวตัว คุณคงยังไม่รู้อะไร คนขับรถบัสที่บริษัทที่รับผิดชอบจัดหารถให้คุณไม่สบายกะทันหันเมื่อเช้านี้ และได้ไปโรงพยาบาลเพื่อรับการรักษาฉุกเฉินแล้ว บริษัทที่รับผิดชอบคงไม่สามารถหารถมาแทนได้ในเวลาเช้าขนาดนี้ ดังนั้นผมถึงรีบเดินทางมาที่นี่ เพื่อไม่ให้พวกคุณรอนาน เนื่องจากพวกคุณไม่เพียงแค่จำนวนคนเยอะ ยังมีสัมภาระอุปกรณ์มากมาย ถ้าใช้รถแท็กซี่ต้องขนไม่หมดแน่ๆ”
เมื่อเฉินตัวตัวได้ยินแบบนั้น เธอกำลังครุ่นคิดว่าไม่ว่าเรื่องนี้จะเป็นเรื่องจริงหรือเท็จ ตนคงไม่สามารถปฏิเสธซูจือเฟยได้แล้ว เพราะพวกเธอค่อนข้างรีบ จะต้องรีบไปเช็กอินที่โรงแรม เพื่อทำการวางสัมภาระ และรีบนำอุปกรณ์ไปที่จัดงานโดยเร็ว ถ้าไม่นั่งรถที่ซูจือเฟยเป็นคนจัดหาไว้ให้ ดีไม่ดีอาจจะเสียเวลาเป็นสองสามชั่วโมงก็เป็นได้
ดังนั้นเธอจึงทำได้แค่กล่าวขอบคุณว่า“คุณชายซู ต้องขอบพระคุณมากๆเลยนะคะ……”
ซูจือเฟยจึงรีบกล่าว“คุณกับผมยังต้องเกรงใจอะไรกันอยู่อีก”
พูดจบ ก็รีบยื่นมือไปรับสัมภาระของเฉินตัวตัว แล้วกล่าวว่า“ขบวนรถอยู่ด้านนอกประตูแล้วครับ เรารีบไปกันเถอะ”
“ค่ะ”เฉินตัวตัวพยักหน้า แล้วรีบพูดกับทีมงานที่อยู่ข้างๆว่า“ทุกคนรีบยกสัมภาระขึ้นเร็ว แล้วนั่งรถไปที่โรงแรม ตอนนี้เราต้องรีบทำเวลา ทุกคนรีบๆกันหน่อยนะ”
ทั้งหมดรีบทำการจัดการกับสัมภาระของตัวเอง และเดินไปกับเฉินตัวตัว ภายใต้การนำทางของซูจือเฟย
ซูจือเฟยวางสัมภาระเสร็จ ก็พูดกับเฉินตัวตัวว่า“ตัวตัว คุณนั่งรถคันเดียวกับผมแล้วกัน ผมมีเรื่องจะคุยระหว่างทางกับคุณพอดี”
“ได้ค่ะ”เฉินตัวตัวทำได้เพียงแค่พยักหน้า กำลังจะดึงประตูรถ แต่ซูจือเฟยก็รีบก้าวไปข้างหน้า แย่งเธอดึงประตู พลางพูดอย่างยิ้มๆกับเธอว่า“มาสิครับ ตัวตัว เชิญขึ้นรถครับ”
เฉินตัวตัวกล่าวขอบคุณ แล้วเข้าไปนั่งในรถ
ต่อมา ซูจือเฟยก็เข้ามานั่งอีกด้านของรถ ขบวนรถค่อยๆเคลื่อนตัวออกจากสนามบิน
หลังจากที่ขบวนรถเคลื่อนตัวจากไป ซูจือหยูถึงค่อยออกมาจากสนามบิน
เมื่อเห็นขบวนรถโรลส์-รอยซ์จำนวนมากเคลื่อนตัวออกไปไกลเรื่อยๆ เธอก็ขมวดคิ้วเป็นผม ในใจมีความรู้สึกเบื่อบางอย่างที่บอกไม่ถูก
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...