ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2895
กู้ชิวอี๋กล่าวว่า“ฉันน่าจะบินไปประมาณแปดโมงเช้า น่าจะถึงประมาณเก้าโมงห้าสิบ แต่ฉันนัดกับพี่เย่เฉินแล้วล่ะ ถึงเวลาเขาจะมารับฉันที่สนามบินเอง เพราะฉะนั้นเธอไม่ต้องเป็นห่วงฉันหรอก”
เฉินตัวตัวกล่าวว่า“วันนี้ซูจือเฟยเขาถามฉันว่าเธอจะมาถึงเมื่อไร ฉันสงสัยว่าลักษณะนิสัยของเธอกับเขา มีความเป็นไปได้ว่าเขาจะคิดหาทางไปรับเธอที่สนามบิน เธอต้องระวังตัวหน่อยนะ”
กู้ชิวอี๋ถึงกับมึนงง“ทำไมเขาถึงน่าเบื่อขนาดนี้？”
เฉินตัวตัวเบะปาก“แม้แต่ทีมงานของเรา เขายังมารับที่สนามบินด้วยตัวเองเลย นับประสาอะไรกับเธอล่ะ？ฉันเดาว่าเขาน่าจะเริ่มสนใจเรื่องเที่ยวบินที่เข้ามาในสนามบินจินหลิงแล้วล่ะ ดีไม่ดีเครื่องบินของเธอยังไม่ทันบิน ข้อมูลเรื่องการยื่นขอเส้นทางการบินของเธอเขาอาจจะเห็นแล้วก็ได้”
กู้ชิวอี๋ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วกล่าวว่า“งั้นเอาแบบนี้นะ พรุ่งนี้ฉันจะใช้เครื่องบินของที่บ้านขอใบอนุญาตการบินที่จะขึ้นเครื่องเวลา สิบเอ็ดโมงเช้า เพื่อปล่อยข่าว เธอก็พูดกับทีมงานด้วยนะ บอกว่าฉันจะมาถึงสิบเอ็ดโมงเช้า พอถึงแล้วฉันจะตรงไปสถานที่จัดคอนเสิร์ตทันที เพื่อให้ซูจือเฟยเชื่อว่าเป็นข่าวจริง หลังจากนั้นฉันค่อยเช่าเครื่องบินส่วนตัวอีกลำ บินมาตอนแปดโมงเงียบๆ”
เฉินตัวตัวรีบกล่าวว่า“ต้องลำบากขนาดนี้เลยหรอ เธอก็บอกให้พี่เย่เฉินของเธอไปรับเธอก็จบแล้ว พอซูจือเฟยเห็น ก็จะรู้ว่าเธอมีคนในใจแล้ว แบบนี้เขาจะได้ถอยไปไง”
“ได้ไงกัน”กู้ชิวอี๋โล่งออกไปว่า“ตอนนี้พี่เย่เฉินยังอยู่ในสถานะแต่งงานแล้ว ถ้าถูกคนอื่นรู้เรื่องฉันกับเขา เรื่องแดงออกไปมันจะไม่ดีต่อเขานะ”
เฉินตัวตัวตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นเธอก็พูดอย่างทำอะไรไม่ได้ว่า“ก็ได้……งั้นเดี๋ยวฉันจะบอกกับทุกคนแล้วกัน บอกว่าเธอจะมาถึงบ่ายโมง หวังว่าจะสามารถหลอกซูจือเฟยได้นะ”
……
เช้าวันรุ่งขึ้น
เย่เฉินกับเซียวชูหรันตื่นตั้งแต่เช้า หม่าหลันแม่ยายเตรียมอาหารเช้าเสร็จเรียบร้อย
ตอนอาบน้ำ เย่เฉินได้รับข้อความของกู้ชิวอี๋ บอกว่า“พี่เย่เฉินคะ ฉันจะมาถึงสนามบินจินหลิงตอนเก้าโมงห้าสิบนะคะ สิบโมงตรงเจอกันที่ประตูทางออกของสนามบินค่ะ เวลาของพี่ไม่มีปัญหาใช่ไหมคะ？”
ดังนั้น ด้านหนึ่งเธอก็เป็นห่วงลูกสาว อีกด้านก็เป็นกังวล ถ้าลูกสาวเป็นอะไรไปแม้แต่นิดเดียว เย่เฉินเกิดแตกคอและไม่สนใจแม่ยายอย่างเธออีก
กล่าวอีกนับก็คือ เซียวชูหรันก็คือสิ่งที่รับประกันว่าเธอจะสามารถใช้ชีวิตอย่างสุขสบาย
ถึงแม้เย่เฉินจะรู้ว่า ซวนเฟิงเหนียนศิษย์พี่ของหยูจิ้งไห่จะตายไปแล้ว ในอนาคตจินหลิงจะไม่มีคดีฆาตกรรมแบบนั้นอีก แต่เพื่อความสบายใจของภรรยาและแม่ยาย เขายังคงเอ่ยปากพูดว่า“ชูหรัน ช่วงนี้เราต้องระวังตัวกันหน่อย ห้ามประมาท ดังนั้นเดี๋ยวผมจะไปส่งคุณที่ทำงานครับ”
เซียวชูหรันกล่าวอย่างยิ้มๆ“งั้นเดี๋ยวรบกวนคุณไปส่งฉันที่เมืองเก่า เช้าวันนี้ฉันจะยังไม่ไปตี้เหากรุ๊ปค่ะ”
เย่เฉินถามอย่างแปลกใจว่า“ทำไมถึงไปเขตเหล่าเฉิงเช้าขนาดนี้ล่ะครับ？”
เซียวชูหรันกล่าวอย่างยิ้มๆ“งานออกแบบของตี้เหากรุ๊ปเสร็จแล้วไม่ใช่หรอคะ กำลังเริ่มก่อสร้างแล้วค่ะ ดังนั้นตอนนี้ที่บริษัทกำลังรับออเดอร์ออกแบบงานอื่นแล้ว พนักงานของฉันหลายวันก่อนรับลูกค้าใหม่คนหนึ่งที่อยู่เขตเหล่าเฉิง จะปรับโฉมบ้านเก่าใหม่ ฉันจะเป็นคนทำแผนการออกแบบเอง เลยต้องไปดูด้วยตัวเอง เพื่อไปติดต่อกับเจ้าของที่หน่อย”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
เอาตรงๆผมอ่านมา ก้ไม่ได้สงสารหงเยนน่ะ แต่แค่ใจจริงผมให้เลือกว่าใครจะตาย อยากจะให้อีหม่าหลันตายห่าไปมากกว่าอีก ไม่มีหม่าหลันอยู่แม่จะอ่านสนุกกว่านี้มาก...
เองก้อยากให้หม่าหลันเสียสติไม่ใช่หรอเย่เฉิน ส่วนชูหรันมึงก้เข้าข้างแม่ตีวเองเกิ้น รู้ทั้งรู้นิสัย สันดานแม่เป้นงี้ก้ยังเลือกที่จะเข้าข้าง พระเอกทิ้งเองไปหานานาโกะหรือกู้ชิวอี้จะสมน้ำหน้าให้ ดีเกิน กตัญญูจนโง่...
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...