ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2906
ซูจือเฟยไม่ถือว่าเป็นเจ้าถิ่นในจินหลิง
ดังนั้น แม้ว่าเขาจะสามารถใช้ความสัมพันธ์ได้มาก ทว่าความสัมพันธ์เช่นนี้ไม่ได้มีความน่าเชื่อถือเท่าไรนัก โดยพื้นฐานแล้ว ลูกน้องของเขาล้วนต้องตามหาเส้นสายหลายขั้นอย่างอ้อมไปอ้อมมา จึงจะสามารถหาคนท่ีสำคัญเจอ
เวลาปกติ หากเขาต้องการสอบถามข้อมูลของจินหลิง เพียงโทรหาลูกน้อง ลูกน้องก็จะใช้เส้นสาย ตามหาความสัมพันธ์ท้องถิ่นในจินหลิง แม้จะบอกว่ายุ่งยากเล็กน้อย ทว่าไม่ได้ยากมากนัก
ทว่า สิ่งที่เขาไม่ทราบก็คือ รถ BMW ที่เขาต้องการสืบในครั้งนี้นั้น ลงทะเบียนภายใต้ชื่อของเซียวชูหรันภรรยาของเย่เฉิน
ในฐานะตัวแทนในจินหลิงแห่งตระกูลเย่ และในฐานะผู้ช่วยของเย่เฉิน เฉินจื๋อข่ายได้เตรียมช่องทางติดต่อไว้ตั้งนานแล้ว ข้อมูลส่วนตัวที่เกี่ยวข้องกับเย่เฉิน รวมถึงภรรยาของเย่เฉินเซียวชูหรัน พ่อของเซียวชูหรันเซียวฉางควนและหม่าหลันแม่ของเซียวชูหรัน ได้มีการแจ้งเตือนล่วงหน้าอย่างทันการสุดๆ
หากมีคนตรวจสอบข้อมูลพวกเขาทั้งสี่คน ในขณะท่ีเขาป้อนชื่อนามสกุลหรือเลขทะเบียนรถ แล้วกดค้นหา ก็จะมีข้อความส่งแจ้งเตือนมายังเฉินจื๋อข่ายเป็นคนแรก
ขณะเดียวกันนี้ ไม่ว่าเขาจะค้นหาชื่อของครอบครัวเย่เฉินทั้งสี่คนนี้ หรือว่าเลขทะเบียนรถของเขา ที่อยู่ เลขบัตรประชาชน องค์กรภายในระบบก็จะส่งกฎการปกป้องทันที จะมีการรายงานแจ้งเตือนส่งไปยังฝ่ายนั้นว่า “กำลังป้องกันข้อมูลระบบ กรุณาลองใหม่ในอีกสักครู่”
ดังนั้น เมื่อลูกน้องซูจือเฟยเจอคนที่เกี่ยวข้องป้อนเลขทะเบียนรถของเซียวชูหรัน เฉินจื๋อข่ายก็จะได้รับข้อความทันที
และคนคนนั้นเมื่อพบว่าข้อมูลในระบบกำลังป้อนข้อมูลอยู่ ก็จะไม่ได้คิดอะไรมาก เตรียมลองอีกครั้งในอีกสองสามนาทีต่อมา
อีกทั้งในช่วงเวลาที่เขากำลังรอคอยนั้น เฉินจื๋อข่ายก็จะติดต่อผู้รับผิดชอบในแผนกจราจรจินหลิงทันที และให้แผนกภายในตรวจสอบย้อนกลับในระบบ ไม่ถึงหนึ่งนาที ก็จะเจอเบาะแสของคนที่ค้นหาเลขทะเบียนรถของเซียวชูหรันเจอ
คนผู้นั้นคือพนักงานจัดการระดับกลางของแผนกจราจรจินหลิง เมื่อไม่กี่นาทีเพิ่งได้รับการไหว้วานจากเพื่อนคนหนึ่ง ให้ช่วยค้นหาเลขทะเบียนรถคันหนึ่ง ฝ่ายนั้นบอกเพียงว่าต้องการข้อมูลการลงทะเบียนของรถคันนั้น เขาไม่ได้คิดอะไรมาก จึงเตรียมที่จะค้นหาแล้วรายงานต่อฝ่ายนั้น
ทว่าเขาคิดไม่ถึงเลยว่า เฉินจื๋อข่ายใช้เวลาเพียงไม่ถึงหนึ่งนาทีก็ล็อกเป้าเขาได้แล้ว
ผู้อำนวยการจางเอ่ยด้วยน้ำเสียงดุดัน: “ถ้าเป็นเวลาปกติ ทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นก็กลบเกลื่อนไปได้ แต่ครั้งนี้นายก่อเรื่องใหญ่แล้ว! ฉันก็ช่วยเหลือนายไม่ได้!”
คนผู้นั้นถามอย่างกระวนกระวาย: “ผู้...ผู้อำนวยการจาง...นี่...นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่? ท่านบอกใบ้คร่าวๆ ให้ผมทราบได้ไหม? ตอนนี้ผมกระวนกระวายใจเหมือนอะไรก็ไม่รู้แล้ว...”
ผู้อำนวยการจางขลึงตาใส่เขา พร้อมเอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นชา: “เพราะปัญหาของนายคนเดียว ผู้จัดการทั่วไปเฉินเฉินจื๋อข่ายแห่งโรงแรมป๋ายจินฮ่านกงมาหาฉันถึงที่เลย นายก็รู้จักพื้นหลังของเขาดี สามารถทำให้เขามาหาถึงที่เร็วขนาดนี้ได้ จะต้องไม่ใช่เรื่องเล็กแน่นอน!”
คนผู้นั้นเอ่ย ด้วยความตกตะลึง: “เฉิน...เฉินจื๋อข่าย?! ผู้อำนวยการจาง แล้วตอนนี้ผมจะต้องทำยังไงดีล่ะ ขอร้องคุณช่วยชี้แนวทางให้ผมด้วย!”
ผู้อำนวยการจางเอ่ย: “มีวิธีใช้กำลังชดใช้ความผิด ก็ต้องดูว่านายจะให้ความร่วมมือหรือเปล่าแล้วละ”
คนผู้นั้นรีบเอ่ยขึ้นอย่างรีบร้อน: “ให้ความร่วมมือ ผมให้ความร่วมมือแน่นอน!”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
เอาตรงๆผมอ่านมา ก้ไม่ได้สงสารหงเยนน่ะ แต่แค่ใจจริงผมให้เลือกว่าใครจะตาย อยากจะให้อีหม่าหลันตายห่าไปมากกว่าอีก ไม่มีหม่าหลันอยู่แม่จะอ่านสนุกกว่านี้มาก...
เองก้อยากให้หม่าหลันเสียสติไม่ใช่หรอเย่เฉิน ส่วนชูหรันมึงก้เข้าข้างแม่ตีวเองเกิ้น รู้ทั้งรู้นิสัย สันดานแม่เป้นงี้ก้ยังเลือกที่จะเข้าข้าง พระเอกทิ้งเองไปหานานาโกะหรือกู้ชิวอี้จะสมน้ำหน้าให้ ดีเกิน กตัญญูจนโง่...
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...