ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2911
คนผู้นี้ไม่ได้พูดพร่ำทำเพลง รายงานตัวโดยตรงกับหวังตงเสวี่ยนทันที : “สวัสดีครับ รองประธานหวังแห่งตี้เหากรุ๊ปใช่ไหมครับ? ผมคือผู้ช่วยของซูจือเฟยคุณชายตระกูลซูแห่งเย่นจิง คุณชายของเราต้องการเจรจาร่วมมือกับตี้เหากรุ๊ปสักหน่อย ไม่ทราบว่ารองประธานหวังมีเวลาว่างมาพบคุณชายเราหรือเปล่า?”
“อะไรนะ? ตระกูลซูเย่นจิง?” หวังตงเสวี่ยนแสร้งทำเสียงประหลาดใจ จากนั้นก็เอ่ยขึ้นมาด้วยการแสร้งทำน้ำเสียงราวกับตกใจอย่างยิ่ง: “อุ้ยตายจริง! ไม่คิดไม่ฝันเลยจริงๆ ว่าคุณชายซูจะต้องตาตี้เหากรุ๊ปเราด้วย?! ช่างโชคดีจริงๆ เลย ไม่ทราบว่าคุณชายซูว่างตอนไหนคะ? ฉันไปเยี่ยมเยียนได้ทุกเมื่อเลย!”
ซูจือเฟยที่นั่งอยู่ข้างๆ รวมถึงผู้ช่วยของซูจือเฟย พึงพอใจกับความตื่นเต้นของหวังตงเสวี่ยนเป็นอย่างยิ่ง สีหน้าซูจือเฟยก็อบอุ่นขึ้นมาเล็กน้อย
ผู้ช่วยของซูจือเฟย เอ่ย: “ตอนนี้คุณชายของเราอยู่ที่จินหลิงพอดี เพราะงั้นถ้าทางรองประธานหวังไม่มีปัญหาละก็ คุณชายเราไปพบคุณตอนนี้เลยก็ได้ครับ”
“ถ้างั้นก็เยี่ยมไปเลยค่ะ!” น้ำเสียงของหวังตงเสวี่ยนตื่นเต้นอย่างถึงที่สุด เอ่ยต่อว่า: “งั้นฉันจะเลื่อนนัดตอนบ่ายไปให้หมดเลยเดี๋ยวนี้ จะรอคุณชายซูที่นี่นะคะ!”
ผู้ช่วยของซูจือเฟยเอ่ยตอบรับ จากนั้นก็ถามหยั่งเชิง: “จริงสิ คุณชายของเราอยากถือโอกาสพบหน้าเจ้าของตี้เหากรุ๊ปของพวกคุณซะเลย ไม่ทราบว่าตอนบ่ายเขามีเวลาว่างหรือเปล่า?”
หวังตงเสวี่ยนรีบเอ่ย: “ต้องขออภัยจริงๆ ค่ะ สไตล์การจัดการของบอสเราเงียบๆ ไม่เหวือหวาโดยตลอด อีกทั้งยังสั่งการไม่ทำเอง ปกติแล้วจะมาบริษัทไม่ถึงสองสามครั้งเลย และไม่เข้าร่วมงานทางธุรกิจใดๆ ด้วย ไม่เจอหน้าคนในวงการธุรกิจใดๆ ด้วยค่ะ แม้แต่ฉันก็ไม่รู้ว่าเขาอยู่ที่ไหน ต้องขอให้คุณชายซูยกโทษให้ด้วยนะคะ”
เมื่อผู้ช่วยของซูจือเฟยได้ยินดังนั้นก็รู้สึกเอือมระอาเป็นอย่างยิ่ง ทว่ายังดีที่อย่างน้อยก็ให้คุณชายไปพบหน้าหวังตงเสวี่ยนก่อน จึงได้เอ่ยตอบกลับ: “ในเมื่อเจ้านายของคุณไม่อยู่บริษัท งั้นก็รอมีโอกาสแล้วค่อยว่ากัน อีกสักพักผมจะไปที่ตี้เหากรุ๊ปพร้อมกับคุณชายก่อน ทางคุณช่วยเตรียมการต้อนรับและการคุ้มกันล่วงหน้าด้วยนะครับ”
หวังตงเสวี่ยนเอ่ยโดยไม่ลังเลสักนิด: “คุณไม่ต้องห่วง ฉันจะสั่งให้ลูกน้องเตรียมการทุกอย่างให้เรียบร้อยเดี๋ยวนี้เลยค่ะ ถึงเวลานั้นเมื่อคุณชายซูมาถึงแล้ว ก็ให้ขึ้นลิฟต์ส่วนตัวที่อยู่ชั้นใต้ดินเพื่อมายังชั้นบนสุดเลยก็ได้!”
เย่เฉินอมยิ้ม พร้อมชี้ไปยังประตูหลังของห้องทำงานหวังตงเสวี่ยน เอ่ยว่า: “รอเขามาแล้ว ฉันก็จะไปพักผ่อนที่ห้องพักของเธอสักครู่ เธอคุยกับเขาไปก่อนสักพัก เมื่อโอกาสเหมาะเจาะฉันก็จะออกมาเอง”
หวังตงเสวี่ยนพยักหน้า อดไม่ได้ท่ีจะเอ่ยถามอีกครั้ง: “คุณชาย คุณจะจัดการซูจือเฟยยังไงเหรอ? เขาเป็นหลานชายคนโตของตระกูลซู ถ้าคุณจะจัดการเขา ตระกูลซูจะต้องไม่ลามือง่ายๆ แน่”
“อีกทั้ง เขาก็หายตัวไปจากตี้เหากรุ๊ปอีก ถึงตอนนั้นตระกูลซูจะต้องหาทุกวิถีทาง สืบเรื่องในตี้เหากรุ๊ปจนกระจ่าง ถึงตอนนั้นสถานะของคุณก็จะต้องถูกเปิดเผยไม่ใช่เหรอคะ?”
เย่เฉินยิ้มอ่อน: “ไม่เป็นไรหรอก เธอไม่ต้องเป็นห่วงเรื่องนี้เลย ฉันมีวิธีของตัวเอง!”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
เอาตรงๆผมอ่านมา ก้ไม่ได้สงสารหงเยนน่ะ แต่แค่ใจจริงผมให้เลือกว่าใครจะตาย อยากจะให้อีหม่าหลันตายห่าไปมากกว่าอีก ไม่มีหม่าหลันอยู่แม่จะอ่านสนุกกว่านี้มาก...
เองก้อยากให้หม่าหลันเสียสติไม่ใช่หรอเย่เฉิน ส่วนชูหรันมึงก้เข้าข้างแม่ตีวเองเกิ้น รู้ทั้งรู้นิสัย สันดานแม่เป้นงี้ก้ยังเลือกที่จะเข้าข้าง พระเอกทิ้งเองไปหานานาโกะหรือกู้ชิวอี้จะสมน้ำหน้าให้ ดีเกิน กตัญญูจนโง่...
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...