ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2939

สรุปบท บทที่ 2939: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน

บทที่ 2939 – ตอนที่ต้องอ่านของ ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน

ตอนนี้ของ ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน โดย เมฆทอง ถือเป็นช่วงเวลาสำคัญของนิยายนิยาย จีนทั้งเรื่อง ด้วยบทสนทนาทรงพลัง ความสัมพันธ์ของตัวละครที่พัฒนา และเหตุการณ์ที่เปลี่ยนโทนเรื่องอย่างสิ้นเชิง บทที่ 2939 จะทำให้คุณอยากอ่านต่อทันที

เย่เฉินพูดอย่างให้ความเคารพมากว่า “ลุงกู้ น้าหลิน ลำบากพวกท่านทั้งสองเดินทางมาไกลขนาดนี้ รู้สึกขอโทษด้วยจริงๆครับ!”

กู้เย้นจงหัวเราะ เอ่ยปากพูดว่า “เฉินเอ๋อ ชีวิตนี้ของลุงก็นายเป็นคนช่วยไว้ เรื่องแค่นี้ นายยังจะเกรงใจกับลุงอีกหรอ?”

หลินหว่านชิวที่อยู่ข้างกายเองก็พูดด้วยรอยยิ้มว่า “ใช่แล้วเฉินเอ๋อ ลุงกู้ของนายเอาแต่รอคอยที่จะจัดวันเกิดให้กับนายในปีนี้ ไม่รู้ว่าบ่นมานานแค่ไหนแล้ว ทั้งทางนี้นายไม่รู้หรอกว่าเขาตื่นเต้นมากแค่ไหน”

กู้ชิวอี๋รีบถามว่า “พ่อคะ เค้กวันเกิดที่หนูให้พ่อช่วยเอามาละ? เอามาด้วยรึเปล่าคะ?”

กู้เย้นจงพูดยิ้มๆว่า “เอามาแน่นอนอยู่แล้ว!เรื่องที่ลูกสาวที่รักของฉันสั่งมาอย่างเข้มงวด ฉันจลืมได้รึไง? เค้กอยู่ในห้องเก็บสัมภาระของเครื่อง แล้วฉันยังขอให้ทีมพนักงานเครื่องบินปรับอุณหภูมิตามข้อกำหนดของเค้กด้วย ให้ปรับอุณหภูมิของห้องเก็บสัมภาระอยู่ที่ศูนย์องศา อีกอย่างกล่องเก็บก็ล้วนเสริมไว้ทั้งหมดด้วย ไม่มีปัญหาแน่นอน เดี๋ยวให้พนักงานเอาออกมาแล้วส่งไปที่ร้านอาหาร!”

“งั้นก็ดีค่ะ!” กู้ชิวอี๋สบายใจไปเปลาะหนึ่ง มองดูเย่เฉิน พูดอย่างยิ้มแย้มว่า “พี่เย่เฉิน เค้กที่ฉันสั่งในครั้งนี้ดีมากๆ ถ้าพี่เห็นแล้วจะต้องชอบแน่ๆ!”

เย่เฉินพูดยิ้มๆว่า “หนานหนาน งั้นฉันก็ชอบใจเธอล่วงหน้าเลยละกัน”

กู้ชิวอี๋พูดอย่างเขินอายว่า “พี่ยังจะเกรงใจกับฉันทำไมกันคะ…”

เย่เฉินยิ้มเล็กน้อย ก็พูดกับกู้เย้นจงสองสามีภรรยาว่า “ลุงกู้ น้าหลิน ตอนนี้พวกเรานั่งรถไปร้านอาหารกันเถอะครับ ทางนั้นผมจัดเตรียมไว้เรียบร้อยแล้วครับ”

“โอเค!” กู้เย้นจงพยักหน้า จากนั้นก็สั่งการกับพนักงานด้านข้างว่า “พวกเธอเอาเค้กออกมา แล้วส่งไปที่ร้านอาหาร ต้องระวังไว้นะ ห้ามเกิดปัญหาอะไรขึ้นเด็ดขาด”

พนักงานหลายคนรีบพยักหน้าพูดว่า “ประธานกู้คุณสบายใจได้ค่ะ พวกเราจะส่งเค้กไปให้อย่างดีไม่มีปัญหาแน่นอนค่ะ”

กู้เย้นจงพยักหน้าเล็กน้อยอย่างพอใจ แล้วพูดกับเย่เฉินและกู้ชิวอี๋ว่า “งั้นพวกเราไปกันเถอะ!”

กู้เย้นจงส่ายหัวยิ้มๆ พูดกับกู้ชิวอี๋ว่า “เวลาเกือบยี่สิบปี เพิ่งจัดวันเกิดให้กับเฉินเอ๋อครั้งแรก ฉันที่เป็นลุงคนนี้ จะทำเรื่อง ‘มามือเปล่า’ ได้ยังไงกัน?”

พูดแล้ว เขาก็ชี้เครื่องบินลำด้านหลัง พูดยิ้มๆว่า “นี่ไง นี่ก็คือของขวัญวันเกิดที่ฉันเตรียมไว้ให้เฉินเอ๋อ!เครื่องบินลำนี้เพิ่งผลิตเมื่อต้นปีจากสายการผลิตโบอิ้งในซีแอตเทิล สหรัฐอเมริกา ปีที่แล้วฉันก็ได้ใช้ความสัมพันธ์ขอให้เร่งการผลิต การตกแต่งภายในก็ล้วนทำตามแผนการตกแต่งระดับสูงสุดทั้งนั้น ต่อไปมันก็จะเป็นเครื่องบินส่วนตัวของเฉินเอ๋อแล้ว!”

เมื่อเย่เฉินได้ยินคำพูดนี้ ทั้งตกใจ และรีบพูดว่า “ลุงกู้ครับ ของขวัญมันล้ำค่ามากเกินไป ผมรับไว้ไม่ได้ครับ…”

กู้เย้นจงสีหน้าขรึม พูดว่า “นายรับไม่รับ ยังไงซะฉันก็ให้คนขับมันมาแล้ว ถ้านายไม่ยินดีจะรับไว้ งั้นก็ทิ้งมันไว้ที่นี่แล้วกัน”

หลินหว่านชิวที่อยู่ข้างกายรีบพูดขึ้นว่า “เฉินเอ๋อ นี่คือน้ำใจของลุงกู้ อีกอย่างก็เรียกไม่ได้ว่าล้ำค่าอะไรมาก นายรับไว้เถอะ!”

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน