ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2938

เย่เฉินเผชิญหน้าเข้ากับเฉินตัวตัว ไม่คิดเลยว่าเฉินตัวตัวดูเหมือนว่าจะอึ้งไป ดังนั้นจึงจงใจกระแอมออกมา “แอะแฮ่ม สวัสดีครับคุณเฉิน”

เฉินตัวตัวเพิ่งรู้สึกตัวในเวลานี้ เมื่อนึกถึงว่าเมื่อกี้ตัวเองจ้องหน้าที่หล่อเหลานั่นของเย่เฉินอยู่นาน รู้สึกอายขึ้นมาทันที ถามออกไปอย่างประหม่าว่า “โอ๊ย นาย… นายอยู่ที่นี่ได้ยังไง…..”

“ฉันมารับหนานหนานครับ” เย่เฉินเห็นเธอทำตัวไม่ถูก จึงอดไม่ได้ที่จะถามว่า “เธอจะกลัวขนาดนี้ทำไมกัน ฉันไม่กินเธอสักหน่อย?”

เฉินตัวตัวลูบหน้าอก สงบสติอารมณ์ แล้วจงใจพูดกับเย่เฉินอย่างเสียงดังว่า “นายไม่กินฉันหรอก ฉันกลัวว่าฉันพูดอะไรผิดไปแล้วนายได้ยิน ยัยผู้หญิงดุในห้องนั่นจะกินฉันนะสิ！”

กู้ชิวอี๋ได้ยินคำพูดของเฉินตัวตัว จึงได้ถามออกไปว่า “ตัวตัว เธอคุยกับใครอยู่? เธอบอกว่าใครเป็นผู้หญิงดุกัน? กวนตีนใช่มั้ย！”

พูดจบ ก็รีบวิ่งออกมา เมื่อเห็นเย่เฉิน ตาก็เป็นประกายทันที ผู้อย่างตื่นเต้นว่า “พี่เย่เฉิน พี่มาแล้วทำไมไม่บอกกับฉันสักคำละคะ?”

จากนั้น ไม่รอให้เย่เฉินตอบ ก็พูดกับเฉินตัวตัวว่า “โอ๊ยตัวตัวเธอรีบไปเถอะ อย่าได้เสียเวลาทำงาน เร็วเข้า รีบๆ ระวังความปลอดภัยไว้ละ”

พูดจบก็รีบจับแขนของเย่เฉินไว้ พูดกับเย่เฉินว่า “พี่เย่เฉินคะพี่เข้ามานั่งก่อน รอฉันเดี๋ยวนึง ฉันแต่งหน้านิดหน่อยแล้วพวกเราก็ไปกัน！”

เมื่อเห็นว่าเย่เฉินถูกกู้ชิวอี๋ลากเข้าห้อง แล้วปิดประตูห้อง เฉินตัวตัวทนไม่ไหวที่จะพึมพำเสียงเบาอย่างไม่พอใจว่า “เห็นผู้ชายดีกว่า！เห็นผู้ชายดีกว่าจริงๆ！”

พูดจบถึงได้ลากกระเป๋าเดินทางจากไปอย่างไม่พอใจคนเดียว

ในห้อง กู้ชิวอี๋ดึงเย่เฉินไว้ กดเขาลงที่โซฟา เอ่ยปากพูดว่า “พี่เย่เฉินรอฉันอีกไม่กี่นาทีนะ เดี๋ยวฉันก็เสร็จแล้ว”

พูดจบก็วิ่งเข้าไปในห้องน้ำ

ทางด้านเย่เฉินล้วงเอาโทรศัพท์โทรหาเฉินจื๋อข่าย ยืนยันว่าขบวนรถได้เตรียมไว้เรียบร้อยแล้ว ดังนั้นจึงได้รอกู้ชิวอี๋เตรียมตัวเสร็จ แล้วก็ออกจากห้องไปพร้อมกับเธอ