ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2954

หลังจากที่ส่งสองสามีภรรยากู้เย้นจงและหลินหว่านชิวถึงโรมแรมป๋ายจินฮ่านกง และมอบหมายให้เฉินจื๋อข่ายช่วยดูแลแทนแล้ว เย่เฉินก็ขับรถกลับสู่คฤหาสน์ Tomson Riviera ของตัวเอง

ตอนนี้ก็เพิ่งเวลาบ่ายสอง เดิมทีเย่เฉินคิดว่าภรรยาเซียวชูหรันจะเสร็จงานสักบ่ายสามสี่โมง ดังนั้นจึงคิดว่าจะกลับบ้านก่อนสักรอบ รอเธองานใกล้เสร็จแล้วค่อยไปรับเธอ

แต่ที่คาดไม่ถึงคือ เมื่อเย่เฉินกลับถึงบ้านแล้ว ภรรยาเซียวชูหรันและพ่อตาเซียวฉางควน แม่ยายหม่าหลัน ได้เริ่มยุ่งวุ่นวายอยู่ในครัวกันแล้ว

เมื่อเห็นว่าเซียวชูหรันอยู่บ้าน เย่เฉินก็ถามอย่างประหลาดใจว่า “ที่รัก เธอกลับมาเมื่อไหร่? ทำไมถึงไม่บอกกับฉันสักคำละ ฉันจะได้ไปรับเธอ”

เซียวชูหรันพูดยิ้มๆว่า “ฉันเร่งความคืบหน้าสักหน่อย ตอนบ่ายสองฉันก็ถึงบ้านแล้ว คืนนี้จะเตรียมงานเลี้ยงวันเกิดให้นายไม่ใช่หรือไง เพราะงั้นเลยกลับมาเร็วหน่อย”

หม่าหลันในตอนนี้สองมือกำลังถือปูอลาสก้าตัวใหญ่ไว้ วางมันไว้ในหม้อนึ่งไปด้วย แล้วพูดยิ้มๆกับเย่เฉินไปด้วยว่า “ลูกเขยที่รัก คืนนี้แม่ทำอาหารมื้อใหญ่ให้นาย นายดูปูตัวใหญ่นี่สิ ตัวนึงก็สามพันกว่าแหนะ！”

เซียวชูหรันที่อยู่ด้านข้างเห็นว่าเธอกำลังจะนึ่งปู จึงรีบพูดว่า “โอ๊ยแม่ ปูนั่นนึ่งตอนนี้ไม่ได้นะ ตอนนี้ยังไม่ถึงบ่ายสาม อีกนานกว่าจะกินข้าว！ถ้าแม่นึ่งสุกตอนนี้ ถึงมื้อค่ำมันก็ไม่อร่อยแล้วค่ะ！”

หม่าหลันถามอย่างประหลาดใจว่า “งั้นเธอกลับมาเร็วขนาดนี้ เร่งพวกฉันทำอาหารทำไมกัน?”

เซียวชูหรันพูดอย่างเอือมระอาว่า “ก็ทำการเตรียมไว้ก่อนไงคะ ปูอลาสก้าล้างสะอาดแล้วก็วางไว้ในกะละมังเพื่อเตรียมใช้ วัตถุดิบอย่างอื่นก็เหมือนกัน จัดการออกมาให้หมด วัตถุดิบที่ใช้ทำกับข้าวเองก็เอาออกมาเตรียมไว้ จากนั้นรอใกล้ถึงเวลาอาหารแล้วค่อยทำ แบบนี้ถึงจะสามารถรับประกันรสชาติได้”

หม่าหลันพูดอย่างไม่พอใจว่า “เฮ้อ ฉันก็คิดว่าเริ่มทำอาหารตั้งแต่ตอนนี้เลยซะอีก ปูนี่ไม่ใช่ว่านึ่งเลยหรือไง? ยังต้องล้างอีกหรอ?”

“ต้องล้างอยู่แล้วสิคะ” เซียวชูหรันพูด “อย่างน้อยก็ต้องใช้แปรงขัดมาขัดสิ่งสกปรกทีพื้นผิวสักหน่อย จากนั้นก็ค่อยใช้น้ำสะอาดล้างอีกไม่กี่รอบ”

หม่าหลันเบะปาก “ฉันไม่กล้าขัดเจ้าสิ่งนี้หรอกนะ หนามเต็มตัวไปหมด ถ้าหากว่าทิ่มโดนฉัน….ให้พ่อเธอมาจัดการพวกอาหารทะเลก็แล้วกัน”

พูดจบ เธอก็มองไปยังเซียวฉางควน สั่งว่า “เซียวฉางควน นายล้วงเอาปูนี่ออกมาจากหม้อนึ่งแล้วมาล้าง จำไว้ว่าล้างสะอาดหน่อยนะ！”

เซียวฉางควนอดไม่ได้ที่จะบ่น “ที่ฉันยังมีอย่างอื่นต้องทำอีก เธอทำเองเลย”