ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2955
เย่เฉินเองก็ไม่ได้คิดอะไรมาก จึงได้แกะริบบิ้นสีแดงบนกล่องออก หลังจากที่เปิดออกอย่างระมัดระวัง เค้กสองชั้นที่สวยงามก็ปรากฏอยู่ในสายตา
เค้กนี้ดูแล้วไม่ได้หรูหราสวยสง่างามอย่างเค้กห้าชั้นที่กู้ชิวอี๋สั่งทำ และก็ไม่มีตุ๊กตาฟองดองท์ที่เสมือนจริง ที่มีอยู่ เพียงแค่เค้กรูปแบบธรรมดา แต่ว่า บนหน้าเค้กใช้ซอสช็อกโกแลตเขียนตัวหนังสือไว้บรรทัดหนึ่ง กลับทำให้ใจของเย่เฉินรู้สึกถึงความอบอุ่น
ตัวหนังสือบรรทัดนั้นเขียนไว้ว่า “สุขสันต์วันเกิด คุณเย่ที่รักของฉัน”
ผู้ลงนามคือ “ภรรยาที่รักนาย ชูหรัน”
เมื่อเห็นตัวหนังสือพวกนี้ เย่เฉินก็ยิ้มเล็กน้อย พูดกับคนขับคนนั้นว่า “เค้กไม่มีปัญหาอะไร ฉันเซ็นรับเลยละกัน”
พูดจบ ก็เซ็นชื่อลงใบสินค้า แล้วก็ยื่นใบสินค้าให้กับคนขับ
ทางด้านคนขับจากไปแล้ว เย่เฉินก็ห่อเค้กกลับไปเหมือนเดิม ถือเข้าไปในบ้าน
ภาพนี้ บังเอิญถูกนายหญิงใหญ่เซียวที่ตากผ้าอยู่บนดาดฟ้าตรงข้ามคฤหาสน์เห็นเข้า
เธอเห็นว่าเย่เฉินรับเค้กเดินกลับเข้าคฤหาสน์ กลับเข้าห้องอย่างอดไม่ได้ที่จะสงสัย แล้วถามเซียวฉางเฉียนและเซียวไห่หลงว่า “ฉางเฉียน ไห่หลง วันนี้คือวันอะไรพวกนายรู้มั้ย?”
เซียวฉางเฉียนยิ้มขมขื่น “แม่ครับ ตั้งแต่ตรุษจีนจนถึงตอนนี้ ผมทำอะไรก็อยู่แต่บนเตียง ทุกๆวันคือวันที่เท่าไหร่ และวันอะไร ผมก็ไม่รู้ทั้งนั้น”
เซียวไห่หลงพูดเสริมว่า “คุณย่าครับ ผมเองก็ไม่จำวัน”
เซียวไห่หลงถามว่า “คุณย่าครับ ดูเพียงแค่นี้ก็ดูออกแล้วว่าเย่เฉินมันไม่ได้เรื่องแล้ว?”
นายหญิงใหญ่เซียวพูดอย่างจริงจังว่า “ไห่หลง มีสำนวนหนึ่งเรียกว่ายอดหญ้าไหวจึงรู้ทิศทางลม เพียงแค่นายเห็นว่ามีใบไม้หนึ่งตกลงมา ก็หมายความว่าฤดูใบไม้ร่วงเข้ามาแล้ว ฤดูใบไม้ร่วงมาแล้ว ฤดูหนาวจะยังไกลอีกหรอ?”
พูดแล้ว เธอก็วิเคราะห์ด้วยสีหน้าลึกซึ้งซับซ้อนว่า “พวกนายคิดดูนะ ถ้าหากว่าตอนนี้เย่เฉินมันยังได้เรื่องอยู่จริงๆ งั้นหน้าบ้านของพวกนั้นก็จะต้องถูกพวกคนรวยพวกนั้นล้อมเต็มไปแล้ว มีสำนวนหนึ่งเรียกว่าหัวกระไดไม่แห้ง บรรยายว่าเมื่อคนๆหนึ่งกำลังโด่งดังอยู่ หน้าบ้านยังคึกคักยิ่งกว่าตลาดอีก！”
“เธอนายดูสิ วันนี้วันเกิดของเย่เฉิน สำหรับคนพวกนั้นที่อยากจะประจบเขา เรื่องใหญ่ขนาดนี้ สำคัญยิ่งกว่าตรุษจีนเยอะเลย บ้านพวกเขาจนตอนนี้ ไม่เห็นใครมาสักคน กลับกันกลายเป็นสำนวนประโยคหนึ่ง เรียกว่าเงียบเหงาไร้ผู้คน！”
“เพียงแค่สัญญานี้เพียงอย่างเดียว ฉันก็สามารถตัดสินออกมาได้อย่างชัดเจน เย่เฉินตอนนี้จะต้องล้มเหลวแล้วแน่นอน บางทีถึงขั้นดีไม่ดี ก็เกือบจะจบเห่แล้ว！”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ทำไมตอนซ้ำเยอะ ตอนก้ขาดหาย...
เอาตรงๆผมอ่านมา ก้ไม่ได้สงสารหงเยนน่ะ แต่แค่ใจจริงผมให้เลือกว่าใครจะตาย อยากจะให้อีหม่าหลันตายห่าไปมากกว่าอีก ไม่มีหม่าหลันอยู่แม่จะอ่านสนุกกว่านี้มาก...
เองก้อยากให้หม่าหลันเสียสติไม่ใช่หรอเย่เฉิน ส่วนชูหรันมึงก้เข้าข้างแม่ตีวเองเกิ้น รู้ทั้งรู้นิสัย สันดานแม่เป้นงี้ก้ยังเลือกที่จะเข้าข้าง พระเอกทิ้งเองไปหานานาโกะหรือกู้ชิวอี้จะสมน้ำหน้าให้ ดีเกิน กตัญญูจนโง่...
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...