ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2956
เซียวไห่หลงเมื่อฟังคำพูดพวกนี้ของนายหญิงใหญ่เซียว ก็ดีใจขึ้นมาทันที พูดอย่างตื่นเต้นว่า “คุณย่า！ถ้าหากว่าเป็นอย่างที่คุณพูดจริงๆ งั้นก็จะดีมากเลยครับ！ผมรู้สึกอยู่ตลอดว่าไอ้เลวเย่นเฉินั่นสักวันจะต้องล้มเหลว ดูแล้วนี่ก็คงจะเป็นสัญญาณก่อนหน้าที่จะล้มเหลว！”
สีหน้าของนายหญิงใหญ่เซียวปรากฏความได้ใจ “บ้านพวกมันปีกว่ามานี้อยู่ได้สบายขนาดนี้ ล้วนพึ่งพาจากที่เย่เฉินออกไปหลอกลวงด้านนอกทั้งนั้น！ปรมาจารย์ชี่กง ปรมาจารย์ซวนซวยที่ผ่านมาพวกนั้นก็มีไม่น้อยที่ร่ำรวยจากพวกคนมีเงินพวกนั้น แต่ก็ไม่มีใครที่มีจุดจบที่ดี！ฉันดูแล้วเย่เฉินนี่เองก็จะจบเห่แล้ว！”
เซียวไห่หลงตื่นเต้นจนร่างกายสั่นไหวเล็กน้อย พูดอย่างดีใจว่า “ถ้าหากเย่เฉินนี่ล้มเหลวจริงๆ คิดดูแล้วพวกเขาทั้งบ้านก็จะต้องจบเห่ไปด้วยแน่！ดีไม่ดีอีกไม่กี่วัน หวังเจิ้งกางนั่นก็จะมายึดคฤหาสน์นี้คืน！”
เซียวฉางเฉียนที่นอนอยู่ด้านข้าง รู้สึกตื่นเต้นอย่ามาก พูดว่า “โอ๊ย ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงๆ ก็ชีวิตพลิกผันแล้ว！ทางที่ดีที่สุดก็คือเย่เฉินมันรีบล้มเหลว จากนั้นพวกเขาทั้งบ้านก็ไม่มีที่ไป เร่ร่อนข้างถนน ถึงตอนนั้นก็คอยดูความล้มเหลวของพวกมันทั้งบ้าน！”
พูดถึงนี่ เขาอดไม่ได้ที่จะพูดอย่างภูมิใจว่า “โลกล้วนมีการเปลี่ยนแปลงเสมอ！พวกเขาจะต้องคิดไม่ถึงแน่ ว่าบ้านพวกเราจะยังสามารถมีชีวิตขึ้นมาจากความสิ้นหวังได้ ตอนนี้เวยเวยมีกุ้ยเหรินให้ความช่วยเหลือ บริหารบริษัทโมเดลลิ่งที่ใหญ่ที่สุดในจินหลิง ชีวิตของพวกเราในอนาคต จะต้องยิ่งอยู่ยิ่งดีขึ้นแน่นอน！”
นายหญิงใหญ่เซียวยิ้มเยาะ พูดว่า “ให้พูดถึงเวยเวยของเรา นั่นถึงจะเก่งจริงๆ！เริ่มจากศูนย์ ก็สามารถบริหารให้บริษัทโมเดลลิ่งให้เป็นอันดับหนึ่งของเมืองได้ เพียงแค่จุดนี้ ก็ไม่รู้ว่าเก่งกว่าผู้ชายสองคนอย่างพวกแกมากเท่าไหร่แล้ว！”
พูดแล้ว นายหญิงใหญ่เซียวก็มองทั้งสองคน พูดอย่างโมโหว่า “พูดถึงแล้ว ผู้ชายอย่างพวกแกสองคนนี้ก็เป็นขยะจริงๆ！บอกให้พวกแกไปจัดการหม่าหลันสักที ปรากฏว่าพวกแกสองกลับให้คนอื่นตีตัวเองจนพิการ ตอนนี้นอนอยู่บนเตียง ให้ยัยแก่อย่างฉันมาเช็ดขี้เช็ดเยี่ยวให้！มีอย่างนี้ที่ไหนกัน！”
นายหญิงใหญ่เซียวในตอนนี้เห็นว่าสองพ่อลูกไม่พูดจา ก็ส่ายหัวอย่างเอือมระอา พูดอย่างถอนใจว่า “ก็ไม่รู้เหมือนกันว่ากุ้ยเหรินนั่นของเวยเวยมาจากไหน ฟังความหมายของเธอแล้ว ความสามารถของอีกฝ่ายถือว่าเยอะมาก ไปบังคับขอคนจากบริษัทที่โกงนั้นมาจากเจ้านายเดิม แล้วก็มาให้เวยเวยบริหารอย่างนี้เลย！ส่วนเจ้านายคนเดิมของเธอคนนั้น ไม่เพียงแต่ไม่กล้าพูดอะไรสักคำ เจ้าตัวยังเต็มใจยินดีไปเป็นทาสให้ที่KTVด้วย！ทำลายคนแล้วยังต่อว่าคนได้อีกแบบนี้ พวกนายว่าคนๆนี้จะมีความสามารถมากสักแค่ไหนเชียว！”
“ใช่แล้ว！” เซียวฉางเฉียนเองก็อดไม่ได้ที่จะพูด “ผมได้ยินเวยเวยพูดมาว่าเจ้านายคนเดิมนั่นยังเป็นคนนักเลงใหญ่ด้วย มีฝีมืออยู่บ้าง ไม่คิดเลยว่าแค่สองประโยคก็ถูกคนเขาจัดการเรียบร้อยแล้ว คิดดูแล้วกุ้ยเหรินคนนั้นจะต้งรู้จักกับบุคคลใหญ่โตของจินหลิงแน่ๆ ดีไม่ดีอาจจะเป็นคุณชายของตระกูลใหญ่สักตระกูลก็ไม่แน่！”
นายหญิงใหญ่เซียวเอ่ยปากพูดว่า “ถ้าหากว่าเวยเวยสามารถคบหากับกุ้ยเหรินคนนั้นได้ก็ดี ตอนนี้ที่บ้านเราขาดแคลนที่สุดก็คือที่พึ่งพิง！”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ทำไมตอนซ้ำเยอะ ตอนก้ขาดหาย...
เอาตรงๆผมอ่านมา ก้ไม่ได้สงสารหงเยนน่ะ แต่แค่ใจจริงผมให้เลือกว่าใครจะตาย อยากจะให้อีหม่าหลันตายห่าไปมากกว่าอีก ไม่มีหม่าหลันอยู่แม่จะอ่านสนุกกว่านี้มาก...
เองก้อยากให้หม่าหลันเสียสติไม่ใช่หรอเย่เฉิน ส่วนชูหรันมึงก้เข้าข้างแม่ตีวเองเกิ้น รู้ทั้งรู้นิสัย สันดานแม่เป้นงี้ก้ยังเลือกที่จะเข้าข้าง พระเอกทิ้งเองไปหานานาโกะหรือกู้ชิวอี้จะสมน้ำหน้าให้ ดีเกิน กตัญญูจนโง่...
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...