ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2956

เซียวไห่หลงเมื่อฟังคำพูดพวกนี้ของนายหญิงใหญ่เซียว ก็ดีใจขึ้นมาทันที พูดอย่างตื่นเต้นว่า “คุณย่า！ถ้าหากว่าเป็นอย่างที่คุณพูดจริงๆ งั้นก็จะดีมากเลยครับ！ผมรู้สึกอยู่ตลอดว่าไอ้เลวเย่นเฉินั่นสักวันจะต้องล้มเหลว ดูแล้วนี่ก็คงจะเป็นสัญญาณก่อนหน้าที่จะล้มเหลว！”

สีหน้าของนายหญิงใหญ่เซียวปรากฏความได้ใจ “บ้านพวกมันปีกว่ามานี้อยู่ได้สบายขนาดนี้ ล้วนพึ่งพาจากที่เย่เฉินออกไปหลอกลวงด้านนอกทั้งนั้น！ปรมาจารย์ชี่กง ปรมาจารย์ซวนซวยที่ผ่านมาพวกนั้นก็มีไม่น้อยที่ร่ำรวยจากพวกคนมีเงินพวกนั้น แต่ก็ไม่มีใครที่มีจุดจบที่ดี！ฉันดูแล้วเย่เฉินนี่เองก็จะจบเห่แล้ว！”

เซียวไห่หลงตื่นเต้นจนร่างกายสั่นไหวเล็กน้อย พูดอย่างดีใจว่า “ถ้าหากเย่เฉินนี่ล้มเหลวจริงๆ คิดดูแล้วพวกเขาทั้งบ้านก็จะต้องจบเห่ไปด้วยแน่！ดีไม่ดีอีกไม่กี่วัน หวังเจิ้งกางนั่นก็จะมายึดคฤหาสน์นี้คืน！”

เซียวฉางเฉียนที่นอนอยู่ด้านข้าง รู้สึกตื่นเต้นอย่ามาก พูดว่า “โอ๊ย ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงๆ ก็ชีวิตพลิกผันแล้ว！ทางที่ดีที่สุดก็คือเย่เฉินมันรีบล้มเหลว จากนั้นพวกเขาทั้งบ้านก็ไม่มีที่ไป เร่ร่อนข้างถนน ถึงตอนนั้นก็คอยดูความล้มเหลวของพวกมันทั้งบ้าน！”

พูดถึงนี่ เขาอดไม่ได้ที่จะพูดอย่างภูมิใจว่า “โลกล้วนมีการเปลี่ยนแปลงเสมอ！พวกเขาจะต้องคิดไม่ถึงแน่ ว่าบ้านพวกเราจะยังสามารถมีชีวิตขึ้นมาจากความสิ้นหวังได้ ตอนนี้เวยเวยมีกุ้ยเหรินให้ความช่วยเหลือ บริหารบริษัทโมเดลลิ่งที่ใหญ่ที่สุดในจินหลิง ชีวิตของพวกเราในอนาคต จะต้องยิ่งอยู่ยิ่งดีขึ้นแน่นอน！”

นายหญิงใหญ่เซียวยิ้มเยาะ พูดว่า “ให้พูดถึงเวยเวยของเรา นั่นถึงจะเก่งจริงๆ！เริ่มจากศูนย์ ก็สามารถบริหารให้บริษัทโมเดลลิ่งให้เป็นอันดับหนึ่งของเมืองได้ เพียงแค่จุดนี้ ก็ไม่รู้ว่าเก่งกว่าผู้ชายสองคนอย่างพวกแกมากเท่าไหร่แล้ว！”

พูดแล้ว นายหญิงใหญ่เซียวก็มองทั้งสองคน พูดอย่างโมโหว่า “พูดถึงแล้ว ผู้ชายอย่างพวกแกสองคนนี้ก็เป็นขยะจริงๆ！บอกให้พวกแกไปจัดการหม่าหลันสักที ปรากฏว่าพวกแกสองกลับให้คนอื่นตีตัวเองจนพิการ ตอนนี้นอนอยู่บนเตียง ให้ยัยแก่อย่างฉันมาเช็ดขี้เช็ดเยี่ยวให้！มีอย่างนี้ที่ไหนกัน！”