ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2975

เมื่อเห็นหม่าหลันร้องไห้อย่างเจ็บปวด ในใจก็พวยพุ่งไปด้วยความสงสารที่มีต่อหม่าหลัน

ไม่รู้ว่ามาจากเบื้องลึกในใจ หรือเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ เขาถึงได้ก้าวเดินมาอยู่ตรงหน้าหม่าหลัน แล้วตบไหล่ของเธอเบาๆ ทอดถอนหายใจออกมาว่า “เฮ้อ…หลายปีที่ผ่านมา คุณคงได้รับความไม่เป็นธรรมไม่น้อยเลยสินะ”

คำพูดของเซียวฉางควาน จี้จุดในใจของหม่าหลัน ทำเอาเธอรวบกอดเอวของเขาเอาไว้ พร้อมร้องไห้โฮออกมา เซียวฉางควานตบหลังเธอไปพลาง ดวงตาวูบไหวไปด้วยหยาดน้ำตา

ในตอนนี้เอง เซียวชูหรันก็ลงมาจากข้างบน เมื่อเห็นภาพตรงหน้าก็สะดุ้งตกใจ เธอกำลังจะเอ่ยทัก แต่กลับเห็นว่าพ่อกับแม่กำลังปลอบโยนกันอย่างที่นานๆทีจะมีครั้ง เธอจึงรีบเดินมาหาเย่เฉิน เอ่ยถามเสียงเบาว่า “ที่รัก พ่อกับแม่เป็นอะไรไป?”

เย่เฉินยิ้มออกมาอย่างเงอะงะ พูดว่า “เมื่อกี้พวกเขาพูดถึงเรื่องในอดีตกันน่ะ คุยไปคุยมาก็พากันอ่อนไหวซะงั้น…”

เซียวชูหรันพยักหน้า ถอนหายใจแล้วพูดว่า “ดีเหมือนกัน ฉันไม่เคยเห็นพวกเขากอดกันมาหลายปีแล้ว”

เซียวชูหรันพูดพร้อมกับกวักมือเรียกเย่เฉิน กระซิบเสียงเบาว่า “งั้นเรารีบไปกันเถอะ! อย่ารบกวนพวกเขาเลย!”

เย่เฉินตอบรับ จากนั้นก็ออกไปจากบ้านพร้อมกับเซียวชูหรันเงียบๆ

……

สองสามีภรรยาเรียกใช้บริการรถไปส่งที่ศูนย์กีฬาโอลิมปิกเมืองจินหลิง

เมื่อใกล้จะถึงสถานที่จัดงาน การจราจรรอบด้านก็แออัดจนเดินทางลำบาก

สองสามีภรรยาไม่อยากรบกวนเวลาคนขับรถ จึงลงจากรถเพื่อเดินไปยังทางเข้าเอง

ณ เวลานี้ รอบๆต่างก็เต็มไปด้วยผู้คนที่กำลังส่งเสียงเกรียวกราว นอกจากผู้ที่มีตั๋วอยู่ในมือแล้ว ก็ยังมีวัยรุ่นหนุ่มสาวท่าทางกระตือรือร้น คอยเข้าไปถามคนอื่นว่าอยากส่งต่อตั๋วข้าชมคอนเสิร์ตไหม บางคนถึงขั้นยอมให้อัพราคาขึ้นถึงสิบเท่า

ในตอนนี้เองเซียวชูหรันก็ตะโกนเรียกเธอ “รั่งหลิน! รั่งหลิน!”

ต่งรั่งหลินหันมาตามเสียงเรียก ก็พบว่าเป็นเซียวชูหรันกับเย่เฉิน จึงวิ่งเข้าไปหาด้วยใบหน้าดีใจ เพื่อสลัดแก๊งขายผีไปให้พ้น จากนั้นก็เดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าพวกเขา

“ชูหรัน เย่เฉิน! มาดูเหมือนกันเหรอ!”

เซียวชูหรันพูดยิ้มๆ “ฉันเฝ้ารอเวลานี้มานานแล้ว จะพลาดได้ยังไง”

ต่งรั่งหลินพยักหน้ายิ้มๆ “ก็ใช่ แกชอบกู้ชิวอี๋มาตลอดเลยนี่นา”

ขณะที่พูด เธอก็มองไปที่เย่เฉิน เอ่ยอย่างแฝงความนัย“ไ้อ้หยา คิดไม่ถึงเลยนะเนี่ยว่าเย่เฉินก็ชอบกู้ชิวอี๋ด้วย!”