ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2976

เย่เฉินนึกย้อนกลับไปตอนที่ต่งรั่งหลินเคยเจอเขากับกู้ชิวอี๋ที่ทะเลสาปโห้วไห่ ตอนนั้นเขาหลอกเธอว่า ตัวเองเป็นผู้ช่วยในบ้านของกู้ชิวอี๋ ทั้งๆที่ต่งรั่งหลินรู้ดี แต่ยังถามเขาอย่างนี้ คงกำลังแซวเขาอยู่แน่ๆ

ดังนั้น เขาจึงพูดออกไปว่า “จริงๆแล้วผมไม่ได้สนเรื่องดารานักร้องเท่าไหร่หรอก แต่ว่าชูหรันชอบ ผมก็เลยมาดูเป็นเพื่อนเธอ”

“อย่างนี้นี่เอง” ต่งรั่งหลินไม่ได้เปิดโปงเขา หันไปถามเซียวชูหรันยิ้มๆว่า “นี่ ชูหรัน พวกแกได้ที่นั่งโซนไหนแถวไหน? ขอดูหน่อยว่าเราอยู่ใกล้กันหรือเปล่า”

เซียวชูหรันเอ่ยพูดอย่างเขินๆ “ถ้าแกไม่ถามฉันก็คงลืมไปแล้ว เย่เฉินเขาเป็นคนจัดการเรื่องตั๋วน่ะ ฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่านั่งอยู่แถวไหน”

พูดจบ เธอก็มองมาที่เย่เฉิน พูดว่า “ว่าแต่ที่รัก ฉันยังไม่ถามคุณเลยนี่เนอะ ที่นั่งเราอยู่แถวไหนเหรอ?”

เย่เฉินล้วงตั๋วออกมาดู แล้วพูดว่า “บนนี้เขียนเอาไว้ว่าแถวแรกติดเวที หมายเลขที่นั่ง18กับ19”

ต่งรั่นหลินอุทานออกมาในทันที “ว้าว! แถวแรกติดเวทีเลยเหรอ?! เย่เฉิน นี่มันตำแหน่งทองเลยนะ! แย่งชิงตั๋วแบบนี้มาได้ คุณนี่มันเจ๋งชะมัด!”

เย่เฉินพูดยิ้มๆ “จริงๆแล้วก็เพราะมีเส้นสายด้วยส่วนหนึ่งล่ะ คุณเองก็รู้ ว่าผมรับจ้างดูฮวงตุ้ยให้คนอื่นบ่อยๆ”

ต่งรั่งหลินเบ้ปาก ล้วงตั๋วของตัวเองออกมาดู เอ่ยพูดอย่างหงอยๆว่า “เฮ้อ นี่ขนาดฉันติดต่อเส้นสายไปทั่ว ยังได้ตั้งแถวหกแหนะ ห่างจากพวกคุณตั้งหลายแถว”

ถ้าเป็นคอนเสิร์ตใหญ่ๆมักจะเลือกจัดที่สนามกีฬา ซึ่งส่วนใหญ่จะเป็นมาตรฐานระดับสนามฟุตบอล ดังนั้นพื้นที่ในโดมจึงมีความจุและพื้นที่ที่ใหญ่มาก

แต่ว่าเนื่องจากต้องจัดเวทีไว้ตรงขอบสนาม ดังนั้นตั๋วที่เอามาขายได้ราคาดีจะมีอยู่แค่ครึ่งโซน