ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2976
เย่เฉินนึกย้อนกลับไปตอนที่ต่งรั่งหลินเคยเจอเขากับกู้ชิวอี๋ที่ทะเลสาปโห้วไห่ ตอนนั้นเขาหลอกเธอว่า ตัวเองเป็นผู้ช่วยในบ้านของกู้ชิวอี๋ ทั้งๆที่ต่งรั่งหลินรู้ดี แต่ยังถามเขาอย่างนี้ คงกำลังแซวเขาอยู่แน่ๆ
ดังนั้น เขาจึงพูดออกไปว่า “จริงๆแล้วผมไม่ได้สนเรื่องดารานักร้องเท่าไหร่หรอก แต่ว่าชูหรันชอบ ผมก็เลยมาดูเป็นเพื่อนเธอ”
“อย่างนี้นี่เอง” ต่งรั่งหลินไม่ได้เปิดโปงเขา หันไปถามเซียวชูหรันยิ้มๆว่า “นี่ ชูหรัน พวกแกได้ที่นั่งโซนไหนแถวไหน? ขอดูหน่อยว่าเราอยู่ใกล้กันหรือเปล่า”
เซียวชูหรันเอ่ยพูดอย่างเขินๆ “ถ้าแกไม่ถามฉันก็คงลืมไปแล้ว เย่เฉินเขาเป็นคนจัดการเรื่องตั๋วน่ะ ฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่านั่งอยู่แถวไหน”
พูดจบ เธอก็มองมาที่เย่เฉิน พูดว่า “ว่าแต่ที่รัก ฉันยังไม่ถามคุณเลยนี่เนอะ ที่นั่งเราอยู่แถวไหนเหรอ?”
เย่เฉินล้วงตั๋วออกมาดู แล้วพูดว่า “บนนี้เขียนเอาไว้ว่าแถวแรกติดเวที หมายเลขที่นั่ง18กับ19”
ต่งรั่นหลินอุทานออกมาในทันที “ว้าว! แถวแรกติดเวทีเลยเหรอ?! เย่เฉิน นี่มันตำแหน่งทองเลยนะ! แย่งชิงตั๋วแบบนี้มาได้ คุณนี่มันเจ๋งชะมัด!”
เย่เฉินพูดยิ้มๆ “จริงๆแล้วก็เพราะมีเส้นสายด้วยส่วนหนึ่งล่ะ คุณเองก็รู้ ว่าผมรับจ้างดูฮวงตุ้ยให้คนอื่นบ่อยๆ”
ต่งรั่งหลินเบ้ปาก ล้วงตั๋วของตัวเองออกมาดู เอ่ยพูดอย่างหงอยๆว่า “เฮ้อ นี่ขนาดฉันติดต่อเส้นสายไปทั่ว ยังได้ตั้งแถวหกแหนะ ห่างจากพวกคุณตั้งหลายแถว”
ถ้าเป็นคอนเสิร์ตใหญ่ๆมักจะเลือกจัดที่สนามกีฬา ซึ่งส่วนใหญ่จะเป็นมาตรฐานระดับสนามฟุตบอล ดังนั้นพื้นที่ในโดมจึงมีความจุและพื้นที่ที่ใหญ่มาก
แต่ว่าเนื่องจากต้องจัดเวทีไว้ตรงขอบสนาม ดังนั้นตั๋วที่เอามาขายได้ราคาดีจะมีอยู่แค่ครึ่งโซน
เซียวชูหรันเองก็คาดคิดไม่ถึง ว่าเย่เฉินจะหาที่นั่งดีขนาดนี้มาได้ จึงอดกระซิบเสียงเบาไม่ได้ว่า “ที่รัก ทำไมคุณกู้ส่งตั๋วที่นั่งดีขนาดนี้ให้คุณได้ล่ะ?”
เย่เฉินกระซิบข้างหูเธอ “คนในวงการบันเทิงงมงายเรื่องฮวงจุ้ยมาก คุณไม่รู้เหรอ? ตอนนี้พวกดาราต่างก็เรียกผมว่าอาจารย์เย่ทั้งนั้น พวกเขาคงอยากสร้างคอนเน็กชันระยะยาวกับผม เพื่อที่จะได้ติดต่อผมไปดูฮวงจุ้ยให้ยังไงล่ะ แค่ส่งตั๋วที่นั่งดีๆมาให้ผมแค่นี้สำหรับพวกเขาแล้วมันจะไปหนักหนาอะไร?”
เซียวชูหรันแลบลิ้น แล้วล้อเล่นขึ้นมาว่า “เป็นอาจารย์นี่อยากทำอะไรก็สมใจอยากไปหมดเลยเนอะ แล้วเมื่อไหร่คุณจะเสกให้ฉันเป็นอาจารย์บ้างล่ะ?”
เย่เฉินพูดยิ้มๆ “ถึงเวลานั้นผมจะเสกให้คุณเป็นอาจารย์ผู้ประสบความสำเร็จ วันๆแค่ยืนบรรยายเรียกเสียงปรบมืออยู่บนเวที ก็มีค่าสอนโอนเข้าบัญชีมากถึงหกหลักเจ็ดหลักจากผู้เรียนนับไม่ถ้วนเลยเป็นไง”
เซียวชูหรันพูดยิ้มๆ “เรื่องชักจูงคนแบบนี้ฉันทำไม่ได้หรอก ฉันตั้งใจทำงานออกแบบของฉันดีกว่า”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...