ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2977
ต่งรั่งหลินที่อยู่ข้างๆเห็นทั้งสองคนกระซิบกระซาบกัน พร้อมหัวเราะคิกคัก ในใจก็เกิดรู้สึกอิจฉา จึงอดบ่นขึ้นมาไม่ได้ว่า “จะหวานกันก็ดูสถานที่หน่อยก็ดีนะ อย่ามาอวดความรักให้คนโสดดูแถวนี้ได้ไหม?”
เซียวชูหรันหัวเราะคิกคักออกมา เอ่ยพูดว่า “รั่งหลิน ไหนๆเราก็อยู่โซนติดเวทีเหมือนกันแล้ว งั้นก็เข้าไปพร้อมกันเถอะ อย่ามัวแต่ยืนอยู่ตรงนี้เลย”
ต่งรั่งหลินพยักหน้า จากนั้นก็เข้าไปตรวจตั๋วพร้อมกับเย่เฉินและเซียวชูหรัน แล้วเข้าไปในโดม
ภายในโดม ณ ขณะนี้ เต็มไปด้วยผู้คนล้นหลาม ที่นั่งข้างบนเต็มไปด้วยแฟนคลับของกู้ชิวอี๋ แต่ละคนล้วนแล้วแต่ถือแท่งไฟและป้ายไฟชื่อกู้ชิวอี๋เอาไว้ในมือ คนหลายหมื่นคนโบกแท่งไฟและป้ายไฟพร้อมกัน จนทั่วทั้งบริเวณเต็มไปด้วยแสงไฟสวยๆ
ตั้งแต่เกิดมา นี่เป็นครั้งแรกที่เย่เฉินได้มาดูคอนเสิร์ต ดังนั้นจึงรู้สึกนิ่งอึ้งไปในทันที เขาไม่เคยเห็นอะไรแบบนี้มาก่อนเลย
ในตอนนี้เอง เซียวชูหรันที่อยู่ข้างๆก็ส่งเสียงออกมาด้วยใบหน้าหงุดหงิด “ไอ้หยา! ฉันลืมเตรียมอุปกรณ์เชียร์มาด้วย!”
เย่เฉินเอ่ยถามอย่างข้องใจ “อุปกรณ์เชียร์?”
“ใช่ไง!” เซียวชูหรันชี้ไปยังแท่งไฟและป้ายไฟที่แฟนคลับกำลังถืออยู่รอบๆ แล้วเอ่ยพูดอย่างจริงจังว่า”คุณดู แฟนคลับคนอื่นเตรียมมาหมดเลย”
เย่เฉินยิ้มอย่างจนใจ เอ่ยพูดว่า “ที่รัก แค่มาดูคอนเสิร์ตไม่ต้องลงทุนขนาดนั้นก็ได้มั้ง ในเมื่อคุณชอบกู้ชิวอี๋ คุณก็ตั้งใจดูตั้งใจฟังเธอร้องเพลงเอาก็ได้นี่นา?”
เซียวชูหรันเอ่ยพูดอย่างเสียดาย “ฉันไม่ได้ชอบแค่เพลงของเธอ แต่ฉันชอบเธอด้วย ดังนั้นแล้วในฐานะแฟนคลับ ก็หวังอยากจะทำอะไรให้ไอดอลที่ชอบทั้งนั้นแหละ แต่ว่าช่วงนี้งานค่อนข้างยุ่ง จนฉันลืมเรื่องอุปกรณ์เชียร์ไปเลย เป็นแฟนพันธุ์แท้ของกู้ชิวอี๋แท้ๆ แอบรู้สึกผิดอยู่เหมือนกันแฮะ”
เหมือนอย่างแฟนคลับผู้หญิงอายุน้อยๆ ที่ขอเงินพ่อแม่ไปตามติ่งดารา จนสุดท้ายพ่อแม่ก็แบกรับภาระไม่ไหว บางคนไปสุด ถึงขั้นหมักหมมกลายเป็นผลลัพธ์อันขมขื่นที่ไม่อาจหวนคืนได้
ดังนั้น เขาจึงพูดอย่างจริงจังว่า “ที่รัก คุณควรชื่นชอบดารา ไม่ใช่คลั่งดารา ถ้าคุณยืนอยู่ในจุดที่ชื่นชอบ แบบนั้นคุณกับเขาก็มีตำแหน่งเท่ากัน แต่ถ้าเปลี่ยนเป็นคลั่งไคล้ คุณก็จะเสียตำแหน่งที่เท่ากันกับเธอไป เรามาที่นี่ เพื่อมาชื่นชมกู้ชิวอี๋ แค่นี้ก็ถือว่าเป็นการสนับสนุนเธอแล้ว ไม่จำเป็นต้องทำอะไรเกินกว่าเหตุเลยด้วยซ้ำ”
เซียวชูหรันพยักหน้าเบาๆ เอ่ยพูดอย่างปล่อยวาง “ค่ะที่รัก ฉันรู้แล้ว”
เย่เฉินพูดเสียงนุ่ม “รู้ก็ดี รีบไปนั่งที่เถอะ การแสดงใกล้จะเริ่มแล้ว!”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...