ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2988
สถานที่งานคอนเสิร์ตในตอนนี้ เพลงหนึ่งของกู้ชิวอี๋《ความรักมันก็เป็นแค่คำๆหนึ่งเท่านั้นเอง》ร้องจบ แฟนคลับนับหมื่นต่างก็ลุกขึ้น ลุกขึ้นยืนมาปรบมืออย่างสุดกำลัง
แม้แต่เซียวชูหรันเองก็ยืนขึ้นอย่างไม่รู้ตัว ไม่ทันเช็ดน้ำตาที่หางตาออก ก็ปรบมืออย่างสุดกำลังจนมือแดงไปหมด
กู้ชิวอี๋ที่อยู่บนเวที หลังจากที่จบไปหนึ่งบทเพลง ก็พูดใส่ไมค์โครโฟนว่า “ขออภัยด้วยจริงๆ ฉันเห็นแก่ตัวแล้วนำเอาเรื่องราวของตัวเอง มาใส่ในการเปิดงานคอนเสิร์ต หวังว่าวิดีโอนี้จะไม่ไปรบกวนอารมณ์การดูคอนเสิร์ตของทุกท่านนะคะ！”
แฟนคลับนับไม่ถ้วนด้านล่างเวทีตะโกนคำพูด “ไม่ค่ะ” “ชิวอี๋สู้ๆ” “ชิวอี๋จะต้องมีความสุขนะ” ประมาณนี้ออกมา
กู้ชิวอี๋พูดด้วยรอยยิ้มว่า “ขอบคุณค่ะทุกท่าน งั้นต่อมาเพลงนี้ ก็มอบให้กับที่รักอย่างพวกคุณ！”
พูดจบ เสียงดนตรีดังขึ้น กู้ชิวอี๋เริ่มร้องเพลงที่สองของงานคอนเสิร์ต ซึ่งก็เป็นหนึ่งในบทเพลงหลักของเธอ
เพลงนี้ทำให้บรรยากาศรื่นเริงมากขึ้นเยอะในทันที ดังนั้นบรรยากาศในสถานที่ก็ร้อนแรง มีแฟนคลับไม่น้อยที่ลุกขึ้นชมเพราะจังหวะเพลงที่เร็วของเพลงนี้
เซียวชูหรันเองก็เข้าสู่บรรยากาศความเร่าร้อนของงานคอนเสิร์ตอย่างรวดเร็ว เหมือนกับแฟนคลับคนอื่นๆ ทั้งร้องทั้งเต้นตามกู้ชิวอี๋ มีความสุขเป็นอย่างมาก
แต่เย่เฉิน กลับใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวอยู่ตลอด
ส่วนกู้ชิวอี๋บนเวที ในตอนที่แสดงอยู่ก็มักจะมองไปยังทางที่เย่เฉินอยู่ จับตาเฝ้าสังเกตเขาอยู่ตลอด
เนื่องจากบทเพลงที่กู้ชิวอี๋ร้องยิ่งอยู่ยิ่งเยอะ บรรยากาศของงานก็ยิ่งเร่าร้อนมากยิ่งขึ้น
ระหว่างนั้นเธอเปลี่ยนเสื้อผ้าไปสามครั้ง ทุกรูปทรงล้วนสง่าสวยงามมาก ทำเอาผู้คนตื่นตะลึงอย่างที่สุด
สไตล์เพลงของกู้ชิวอี๋ ก็ค่อยๆเปลี่ยนจากรื่นเริงสนุกสนานเป็นบทเพลงที่ลึกซึ้ง
ตามมาจากที่บทเพลงสุดท้ายจบลง ผู้ชมมากมายก็ไม่เห็นถึงอีกบทเพลงที่กู้ชิวอี๋บอกว่านำมาร้อง
ในเวลานี้ กู้ชิวอี๋ยืนอยู่บนเวที พูดว่า “บทเพลงสุดท้ายของวันนี้สำหรับฉันแล้วมีความหมายที่ต่างจากปกติ เพราะว่าเพลงนี้ ก็จะมอบให้กับเจ้าชายขี่ม้าขาวคนนั้นของฉันเช่นกัน….”
คำพูดนี้พูดออกไป เสียงโห่ร้องในงานก็ดังก้องขึ้นมาทันที ทั้งส่งเสียงตะโกนและส่งเสียงผิวปาก รวมทั้งเสียงด่าทอเจ้าชายขี่ม้าขาวดังไปทั่วงาน
ในเวลานี้กู้ชิวอี๋พูดต่อไปว่า “แต่ว่าการแต่งตัวนี้ เทียบกับสองชุดก่อนหน้าแล้ว จะยุ่งยากกว่านิดหน่อย เพราะงั้นเดี๋ยวฉันลงไปเตรียมตัวก็คงต้องใช้เวลานานสักหน่อย ดังนั้นขอรบกวนให้ทุกท่านตั้งตารออย่างใจเย็นสักครู่นะคะ”
พูดจบ เธอก็เดินไปที่ลิฟต์เลื่อนตรงกลางเวที ภายใต้แสงไฟสาดส่องตามตัว ในเสียงโห่ร้องส่งเสียงอย่างเร่าร้อนของผู้ชม ค่อยๆเลื่อนตัวลงไป แล้วก็หายไป
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...