ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3003
สิบนาทีต่อมา กู้ชิวอี๋ที่เปลี่ยนเสื้อผ้าที่ใส่เป็นประจำ ขึ้นรถพร้อมกับพ่อแม่ และมุ่งหน้าไปที่สนามบิน
ในระหว่างทาง กู้ชิวอี๋ได้พูดคุยกับแม่หลินหว่านชิวมาโดยตลอด
ในฐานะผู้หญิง ในใจของหลินหว่านชิวมีคำถามมากมายอยากจะถามเธอ แต่ทว่า คำถามข้อแรกของเธอคือ: “หนานหนาน ชุดแต่งงานที่ลูกใส่ในคืนนี้แอบไปสั่งลับหลังพวกเราตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?”
กู้ชิวอี๋พูดด้วยรอยยิ้มว่า: “แม่ค่ะ แม่รู้จักVera Wangหรือเปล่าคะ?”
“รู้สิ”หลินหว่านชิวพยักหน้า: “เป็นแบรนด์อิสระของหวางเวยเวยนักออกแบบชาวจีนไม่ใช่หรอกเหรอ? หลายปีนี้อยู่ที่สหรัฐอเมริกาดังมากจริงๆ ขนาดคลินตันอดีตประธานาธิบดีสหรัฐอเมริกาและลูกสาวของบุช แต่งงานก็ใส่ชุดแต่งงานที่เธอออกแบบ ชุดแต่งงานของลูกก็สั่งมาจากที่เธอเหรอ?”
กู้ชิวอี๋พูดด้วยรอยยิ้มว่า: “หลายปีก่อนเธอก็ประกาศว่าจะวางมือแล้ว ไม่ทำชุดแต่งงานให้กับคนอื่นด้วยตัวเองอีกแล้ว แต่ว่าหลายเดือนก่อนหนูเชิญเธอมาจากสหรัฐอเมริกา วัดขนาดให้หนูเรียบร้อย ต่อจากนั้นเธอนำขนาดกลับไปสหรัฐอเมริกาช่วยทำให้หนูด้วยตัวเอง”
หลินหว่านชิวพูดด้วยรอยยิ้มว่า: “งั้นเกียรติยศนี้ของลูกก็ใหญ่จริงๆ คนอื่นเขาก็วางมือแล้ว ยังกลับมาช่วยทำชุดแต่งงานให้ลูก”
กู้ชิวอี๋พูดอย่างจริงจังว่า: “แม่ค่ะ บอกตามตรงเดิมทีหนูก็เชิญเธอมาไม่ได้ แม้ว่าทรัพย์สินของเธอจะไม่รวยเท่าตระกูลใหญ่ชั้นนำ แต่วันธรรมดาก็คบค้าสมาคมกับผู้มีเกียรติระดับสูง มหาเศรษฐีและผู้บริหารตระกูลชั้นนำมากมายของสหรัฐอเมริกาก็ขอให้เธอออกแบบชุดแต่งงาน สตรีผู้ดีอันงามพร้อมในประเทศเหล่านี้ก็เข้าแถวหาเธอ แต่ถึงอย่างนั้น หลายปีนี้ก็ไม่มีใครสามารถที่จะเชิญเธอมาลงมือด้วยตัวเองได้ นับประสาอะไรกับหนู ต่อให้เป็นคนของตระกูลซู และตระกูลเย่มาหาเธอ เธอก็ไม่มีทางที่จะลงมือด้วยตัวเอง”
จากนั้น กู้ชิวอี๋ก็นิ่งเล็กน้อย แล้วพูดอีกว่า: “เหตุผลที่ครั้งนี้เธอยินยอมที่จะมาช่วยหนูวัดขนาดที่หัวเซี่ยด้วยตัวเอง ทำชุดแต่งงาน ประเด็นหลักเพราะเธอรู้ว่า หนูเป็นลูกสะใภ้ในอนาคตที่คุณน้าอานยอมรับมานาน”
หลินหว่านชิวถามด้วยความประหลาดใจ: “ลูกบอกว่าหวางเวยเวยคนนี้ เป็นเพราะเกียรติยศของแม่เฉินเอ๋อถึงได้มาเหรอ?”
“ใช่ค่ะ”กู้ชิวอี๋พูด: “เดิมทีหนูเพียงแค่จ่ายเงินมัดจำให้แบรนด์ของเธอ ให้นักออกแบบของเธอออกแบบชุดแต่งงานระดับสูงให้หนู ผลปรากฏว่าคาดไม่ถึงว่าเธอจะมาด้วยตัวเอง……”
กู้เย้นจงที่อยู่ข้างๆไม่ได้พูดอะไรมาโดยตลอด ในเวลานี้จู่ๆก็ถามกู้ชิวอี๋ด้วยความจริงจังเป็นอย่างมาก: “หนานหนาน ลูกไม่ได้บอกสถานการณ์ของเฉินเอ๋อให้กับเธอใช่มั้ย?”
“ไม่ได้บอกค่ะ”กู้ชิวอี๋พูดว่า: “เธอเพียงแค่พูดถึงความสัมพันธ์ของเธอและครอบครัวของคุณน้าอาน แต่ไม่ได้ถามหนูเกี่ยวกับเรื่องราวของพี่เย่เฉิน”
กู้เย้นจงนึกอะไรบางอย่างได้ในทันที ตบต้นขา และอ้าปากพูดว่า: “โธ่เอ๊ย แย่แล้ว พวกเราลืมเรื่องสำคัญไปเรื่องหนึ่ง!”
กู้ชิวอี๋ก็กังวล และรีบถามไถ่ว่า: “พ่อ เรื่องสำคัญอะไรเหรอ?”
กู้เย้นจงอ้าปากพูดว่า: “วันนี้ลูกทำการเคลื่อนไหวใหญ่ขนาดนี้บนคอนเสิร์ต ถ้าหากตระกูลอานเห็นเข้า ก็จะรู้ว่าเย่เฉินยังมีชีวิตอยู่ ยิ่งไปกว่านั้นก็จะรู้ว่า พวกเราตามหาเขาเจอแล้ว!”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...