ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3056
ว่านพั่วจวินไม่ได้กล่าวเกินจริง นับตั้งแต่ก่อตั้งสำนักว่านหลง ยังไม่เคยประสบกับความล้มเหลวและการโจมตีที่น่าเศร้าเช่นนี้มาก่อน
มีคนเสียชีวิตมากกว่าหนึ่งพันห้าร้อยคนในสนามรบ นี่คือแนวคิดอะไร?
องค์กรทหารรับจ้างจำนวนมาก จากบนลงล่างแม้กระทั่งทหารที่ออกรบและทหารเบ็ดเตล็ด รวมกันทั้งหมดแล้วยังไม่เสียชีวิตมากถึงขนาดนั้น
แบล็ควอเตอร์นำทัพใหญ่ที่เป็นลูกทีมผสมที่ฝึกฝนยังไม่เต็มที่ ติดตามสหรัฐอเมริกาไปรบที่ตะวันออกกลางหลายปี ไม่เคยมีครั้งใดที่มีคนบาดเจ็บและเสียชีวิตเกินกว่าหนึ่งร้อยคน
แน่นอนว่าสิ่งนี้เกี่ยวข้องกับอาวุธที่ทรงพลังของกองทัพสหรัฐอเมริกาด้วยเช่นกัน
คราวนี้ สำนักว่านหลงสูญเสียคนจำนวนมากมายไปคราวเดียว สำหรับวงการทหารรับจ้างแล้วมันเป็นเรื่องที่น่าตกตะลึงมาก
เมื่อสักครู่ว่านพั่วจวินซึ่งเต็มไปด้วยความมั่นใจและคุยโวโอ้อวดต่อหน้าซูเฉิงเฟิง ทันใดนั้นเหมือนถูกตบหน้าด้วยความล้มเหลวที่น่าเศร้าเช่นนี้ ทำให้เขารู้สึกโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ
เขาแทบรอไม่ไหวที่จะนำตัวเฉินจงเหล่ยมาอยู่ตรงหน้า และทุบตีเขาปางตายด้วยตนเอง
แต่ตอนนี้ เฉินจงเหล่ยอยู่ในซีเรีย ซึ่งตนเองนั้นเหลือบ่ากว่าแรง
เขาสามารถจินตนาการได้ว่าหลังจากวันนี้เป็นต้นไป สำนักว่านหลงจะกลายเป็นตัวตลกใหญ่ที่สุดในกลุ่มทหารรับจ้างทั้งหมดอย่างรวดเร็ว ไม่รู้ว่ามีคนมากมายเท่าไหร่ที่แทงลับหลังว่านพั่วจวินอยู่
ยิ่งไปกว่านั้น การเสียชีวิตของผู้คนกว่าหนึ่งพันห้าร้อยคน สำหรับสำนักว่านหลง นอกจากการสูญเสียชื่อเสียงแล้ว พวกเขายังต้องจ่ายเงินชดเชยจำนวนมหาศาล
คนที่แบล็ควอเตอร์สรรหา นอกจากทหารที่เกษียณจำนวนเล็กน้อยแล้ว ส่วนใหญ่จะเป็นพวกอันธพาลตามถนนในสหรัฐอเมริกา ถ้าอยู่ในประเทศหัวเซี่ย คนพวกนี้ทำงานเป็นผู้ประสานงานได้เท่านั้น พวกเขานำคนพวกนี้ไปฝึกเล็กน้อยแล้วก็ออกรบ ไม่ว่าจะเป็นต้นทุนการฝึกและต้นทุนเงินเดือนก็ไม่สูง และมาตรฐานจ่ายเงินชดเชยก็ไม่สูงเช่นกัน
แต่สำนักว่านหลงนั้นไม่เหมือนกัน
สำนักว่านหลงให้ความสำคัญกับมาตรฐานการสรรหาทหารสูงมาก ความสามารถในการต่อสู้นั้นไม่ได้ด้อยไปกว่ากองกำลังประจำการของสหรัฐอเมริกา และหลายคนเก่งยังกว่าทหารกองกำลังหัวกะทิอย่างนาวิกโยธินอีกด้วย
มาตรฐานเงินชดเชย 60 เท่าของเงินเดือน คือการเสียชีวิตอยู่ในสมรภูมิปกติ และนำสามารถศพกลับไปให้ครอบครัว
หากไม่สามารถนำศพกลับมาได้ จะมีการจ่ายเงินค่าทำขวัญเพิ่มเติมอีกส่วนหนึ่งด้วย
อย่างไรเสีย ไม่ว่าประเพณีงานศพของประเทศใดนั้นก็เหมือนกัน ประเพณีการฝังนั้นศพต้องอยู่ในสภาพสมบูรณ์ และถึงแม้จะเป็นการเผาไฟศพก็ต้องอยู่ในสภาพสมบูรณ์เช่นกัน ดังนั้นหากสภาพศพไม่สมบูรณ์ จะต้องจ่ายเพิ่มอีก 20 เท่าของเงินเดือน
หากไม่สามารถมอบศพให้แก่ญาติได้ แม้กระทั่งไม่สามารถนำศพที่ไม่สมบูรณ์กลับมาได้ ค่าชดเชยก็จะยิ่งสูงขึ้น และจะต้องจ่ายค่าชดเชยเพิ่มอีก 20 เดือนจากเกณฑ์ก่อนหน้านั้น
ทหารของสำนักว่านหลงหนึ่งพันกว่าคน ไปออกรบแล้วไม่กลับมาสักคน ถ้าหากสุดท้ายยึดฮามิดได้สำเร็จ แล้วเอาศพทหารเหล่านี้ใส่โลง และมอบให้แก่ญาติ ๆ ต้นทุนก็จะต่ำลงมาหน่อย
แต่ถ้าพวกเขาไม่สามารถยึดฮามิดได้ ไม่สามารถแย่งศพกลับคืนมาได้ และไม่สามารถฝังศพทหารเหล่านั้นอย่างสงบสุขได้ มาตรฐานการจ่ายเงินชดเชยของทุกคนคือเงินเดือน 100 เท่า
เมื่อคำนวณออกมาแล้ว เงินสามพันล้านดอลลาร์สหรัฐก็ยังไม่พอ
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...