ทันทีที่ได้ยินว่าเย่เฉินมีวิธี ฮามิดถามด้วยความตื่นเต้นทันทีว่า “น้องชาย คุณมีวิธีอะไร? รีบบอกมาเถอะ!”
เย่เฉินถามเขาว่า “ผมจำได้ว่าคุณเคยพูด ดูเหมือนว่าคุณเคยซื้อกล้องถ่ายภาพอินฟราเรดมาจำนวนหนึ่ง?”
“ใช่!” ฮามิดรีบกล่าว “ผมใช้เงินจำนวนมากซื้อกล้องถ่ายภาพอินฟราเรดที่ผลิตในรัสเซีย ซึ่งทั้งหมดเป็นเกรดสำหรับทหาร ซึ่งหนึ่งเครื่องราคาเท่ารถเมอร์เซเดส-เบนซ์ หากคุณไม่ช่วยผมแก้ปัญหาเรื่องเงินก้อนนั้น ผมคงไม่สามารถใช้ของพวกนี้ได้”
เย่เฉินกล่าวว่า “งั้นก็ดีแล้ว ตอนนี้คุณกำลังก่อสร้างและพัฒนาโครงสร้างพื้นฐานอย่างจริงจัง คุณน่าจะมีทีมระเบิดใช่ไหม”
“มีครับ” ฮามิดกล่าวว่า “ผมอาศัยระเบิดเพื่อขุดหลุมต่าง ๆ ปกติแล้วจะเจาะรูที่โขดหิน ฝังวัตถุระเบิด หลังจากระเบิดแล้วจึงใช้แรงคนขุดต่อไป”
เย่เฉินถามเขาว่า “ระเบิดควบคุมด้วยระบบอิเล็กทรอนิกส์ใช่ไหม?”
“ใช่” ฮามิดตอบอย่างแน่วแน่ “ทั้งหมดนั้นควบคุมด้วยระบบอิเล็กทรอนิกส์ นักติดตั้งระเบิดทุกคนจะเตรียมอุปกรณ์ระเบิด หลังจากเดินสายแล้ว เมื่อเปิดสวิตช์มันก็จะระเบิดทันที”
“งั้นก็ดี” เย่เฉินกล่าว “เอาอย่างนี้ คุณให้วิศวกรวางกับดักในพื้นที่ป้องกันหลักต่าง ๆ ก่อน สิ่งสำคัญให้เลือกพื้นที่โล่งที่เหมาะสมสำหรับให้พลร่มร่อนลงมา จากนั้นเลือกจุดระเบิดที่เหมาะสม แล้วฝังลูกระเบิดในดินให้เพียงพอ ส่วนข้างบนคลุมด้วยตะปูขึ้นสนิม แผ่นเหล็ก และวัตถุโลหะอื่น ๆ หลักการคือชิ้นเล็กแต่มุมแหลมคม”
“จากนั้นก็พรางจุดระเบิดเหล่านี้อย่างระมัดระวังเพื่อไม่ให้อีกฝ่ายสามารถตรวจพบ สิ่งสำคัญที่สุดคือต้องซ่อนสายไฟสำหรับจุดชนวนเพื่อไม่ให้ใครสามารถพบเจอได้”
“ถ้าคุณมีจุดระเบิด 30 จุด ต้องเรียงลำดับเลขที่ของจุดระเบิดแต่ละจุด แล้ววาดแผนที่เพื่อระบุตำแหน่งของจุดระเบิดแต่ละจุดอย่างชัดเจน”
“ถ้าศัตรูใช้พลร่มจู่โจมในตอนกลางคืน หลังจากที่โดดร่มลงมาแล้วจะไม่แยกโจมตีอย่างแน่นอน พวกเขาจะต้องลงจอดก่อนแล้วจึงรวมตัวกันอย่างเงียบ ๆ จากนั้นกระจายแล้วค่อยเริ่มการโจมตี”
การตายของหลูจ้านจุนและสหายร่วมรบ ทำให้ทหารของสำนักว่านหลงรู้สึกไม่พอใจเป็นอย่างมาก
ตอนนี้พวกเขาแทบรอไม่ไหวที่จะบุกไปที่ฐานทัพของฮามิด และฆ่าคนของฮามิดตาย เพื่อล้างแค้นให้กับการเสียสละชีวิตของสหายร่วมรบ
และเฉินจงเหล่ยก็มีความคิดเช่นนั้น
หลูจ้านจุนเป็นแม่ทัพคนโปรดที่เขาฝึกมาหลายปี แต่ตอนนี้เขากลับตายอย่างอนาถภายใต้น้ำมือของฮามิด เขาแทบรอไม่ไหวที่จะสับฮามิดออกเป็นหมื่นชิ้น
ดังนั้น เฉินจงเหล่ยจึงได้รวบรวมหัวหน้าทหารทั้งหมดของสำนักว่านหลง ประชุมเพื่อจัดทำแผนการรบ

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...
รอตอนต่อไปอยู๋นะครับกำลังสนุกเลย...
รออัพเดตตอนใหม่อยู่นะครับ กำลังสนุกเลย...