ดังนั้นเขาจึงรีบเตือน “พี่ชาย คราวนี้คุณรบได้สวยงามมาก แต่ภัยพิบัติที่ลับนั้นไม่ใช่เรื่องเล็ก ทหารของสำนักว่านหลงสูญเสียภายใต้น้ำมือของคุณมากมาย และพวกเขาจะทำทุกวิถีทางเพื่อให้คุณชดใช้”
ฮามิดยิ้มเยาะเย้ยและกล่าวว่า “ให้พวกเขามาเถอะ! ผมรู้สถานการณ์อาวุธของพวกเขา และที่ทรงพลังที่สุดคือปืนใหญ่ขนาด 152 มิลลิเมตร ความจริงได้พิสูจน์แล้วว่าปืนใหญ่ประเภทนี้โจมตีฐานทัพของพวกเราอย่างไร ถ้าพวกเขาต้องการโจมตีฐานทัพของผม ทำได้เพียงใช้ศพกองขึ้นมาเรื่อย ๆ เท่านั้น!”
เย่เฉินกล่าวอย่างจริงจัง “ศัตรูจะประเมินศัตรูต่ำเพียงครั้งเดียว แต่จะไม่ประเมินศัตรูต่ำไปเป็นครั้งที่สอง ตอนนี้พวกเขาเข้าใจสถานการณ์ทั่วไปและที่พึ่งพาอาศัยของคุณแล้ว รู้ว่าแนวป้องกันทางยุทธศาสตร์ที่ซ่อนอยู่นั้นเป็นการป้องกันหลักของคุณ ดังนั้นต่อไปพวกเขาจะทะลวงและโจมตีจุดนี้อย่างแน่นอน”
หลังจากนั้น เย่เฉินกล่าวอีกครั้ง “คุณอย่าลืมว่าทหารของสำนักว่านหลงล้วนเป็นทหารรับจ้างพิเศษที่ได้รับการฝึกฝนมาอย่างดี หากพวกเขาเลิกโจมตีด้านหน้าและเปลี่ยนไปใช้การแทรกซึมที่เป็นความลับรอบด้าน ความได้เปรียบของคุณจะลดลงอย่างมาก คุณยังจำได้ไหมว่าผมบุกเข้ามาในฐานทัพของคุณได้อย่างไร ผมกระโดดร่ม แล้วเปิดร่มชูชีพที่ความสูงระดับต่ำ และลงจอดอย่างรวดเร็ว ซึ่งทหารของคุณไม่สามารถสังเกตเห็นผมเลย ถ้าอีกฝ่ายส่งกองกำลังพิเศษหลายร้อยคนโดดร่มในเวลากลางคืนลงมาในฐานทัพของคุณ และแอบแทรกซึมคุณจากภายในฐานทัพ คุณจะทำอย่างไร?”
ฮามิดเงียบทันที
ความรู้สึกแบบนี้เหมือนกับว่าเพิ่งอุ่นร่างกายด้วยเตาถ่าน จากนั้นก็ถูกสาดด้วยน้ำเย็น
เขาตระหนักว่าสิ่งที่เย่เฉินกล่าวนั้นถูกต้อง เหตุผลจริง ๆ ที่ตนเองสามารถชนะได้นั้นเป็นเพราะอีกฝ่ายประเมินศัตรูต่ำไป และอีกอย่างคือตนเองมีแนวป้องกันทางยุทธศาสตร์ที่แข็งแกร่ง
และอีกฝ่ายก็เปิดศึกรุกด้านหน้า ซึ่งทหารสำนักว่านหลงไม่ได้แสดงความสามารถที่แท้จริงออกมา
หากพวกเขาเปลี่ยนสงครามรุกทางด้านหน้าเป็นสงครามจู่โจมพิเศษ ทหารของตนเองจะไม่สามารถต้านทานได้!
เมื่อฮามิดได้ยินประโยคนี้ เขาก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกและกล่าวว่า “นั่นมันก็ถูก........เมื่อคุณพูดแบบนี้ ทำให้ผมรู้สึกผ่อนคลายมากขึ้น”
เย่เฉินตอบรับคำหนึ่งและกล่าวอีกครั้ง “คุณต้องเสริมกำลังภายในรัศมี 20 กิโลเมตรจากฐานทัพของคุณ หากคุณพบว่ากองกำลังของอีกฝ่ายเริ่มรวมตัวกันที่ฐานทัพของคุณแล้ว คุณต้องเหนียวแน่น และเมื่อถึงเวลากลางคืน ต้องระวังอีกฝ่ายลอยตัวลงมาทางอากาศ”
ฮามิดกล่าวอย่างเร่งรีบว่า “น้องชาย บอกตามตรง ผมมีฐานที่มั่นซ่อนอยู่หลายแห่งรอบ ๆ ฐานทัพของผม ซึ่งทั้งหมดสร้างบนภูเขา และบางแห่งก็อยู่บนหน้าผาด้วย ขอแค่พวกมันมาเป็นกองทัพขนาดใหญ่ ผมสามารถควบคุมการเคลื่อนไหวได้ล่วงหน้าแน่นอน สิ่งเดียวที่ผมกังวลคือการลอยตัวลงมาทางอากาศ เมื่อถึงเวลานั้นพวกมันจะลอยลงมาจากกลางอากาศโดยตรง ไม่มีวิธีอะไรที่จะป้องกันได้!”
เย่เฉินยิ้มเล็กน้อย “ไม่เป็นไร ผมมีวิธี! รับรองว่าพวกเขามาแล้วกลับไปไม่ได้แน่นอน!”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...
รอตอนต่อไปอยู๋นะครับกำลังสนุกเลย...
รออัพเดตตอนใหม่อยู่นะครับ กำลังสนุกเลย...