ดังนั้นเขาจึงรีบเตือน “พี่ชาย คราวนี้คุณรบได้สวยงามมาก แต่ภัยพิบัติที่ลับนั้นไม่ใช่เรื่องเล็ก ทหารของสำนักว่านหลงสูญเสียภายใต้น้ำมือของคุณมากมาย และพวกเขาจะทำทุกวิถีทางเพื่อให้คุณชดใช้”
ฮามิดยิ้มเยาะเย้ยและกล่าวว่า “ให้พวกเขามาเถอะ! ผมรู้สถานการณ์อาวุธของพวกเขา และที่ทรงพลังที่สุดคือปืนใหญ่ขนาด 152 มิลลิเมตร ความจริงได้พิสูจน์แล้วว่าปืนใหญ่ประเภทนี้โจมตีฐานทัพของพวกเราอย่างไร ถ้าพวกเขาต้องการโจมตีฐานทัพของผม ทำได้เพียงใช้ศพกองขึ้นมาเรื่อย ๆ เท่านั้น!”
เย่เฉินกล่าวอย่างจริงจัง “ศัตรูจะประเมินศัตรูต่ำเพียงครั้งเดียว แต่จะไม่ประเมินศัตรูต่ำไปเป็นครั้งที่สอง ตอนนี้พวกเขาเข้าใจสถานการณ์ทั่วไปและที่พึ่งพาอาศัยของคุณแล้ว รู้ว่าแนวป้องกันทางยุทธศาสตร์ที่ซ่อนอยู่นั้นเป็นการป้องกันหลักของคุณ ดังนั้นต่อไปพวกเขาจะทะลวงและโจมตีจุดนี้อย่างแน่นอน”
หลังจากนั้น เย่เฉินกล่าวอีกครั้ง “คุณอย่าลืมว่าทหารของสำนักว่านหลงล้วนเป็นทหารรับจ้างพิเศษที่ได้รับการฝึกฝนมาอย่างดี หากพวกเขาเลิกโจมตีด้านหน้าและเปลี่ยนไปใช้การแทรกซึมที่เป็นความลับรอบด้าน ความได้เปรียบของคุณจะลดลงอย่างมาก คุณยังจำได้ไหมว่าผมบุกเข้ามาในฐานทัพของคุณได้อย่างไร ผมกระโดดร่ม แล้วเปิดร่มชูชีพที่ความสูงระดับต่ำ และลงจอดอย่างรวดเร็ว ซึ่งทหารของคุณไม่สามารถสังเกตเห็นผมเลย ถ้าอีกฝ่ายส่งกองกำลังพิเศษหลายร้อยคนโดดร่มในเวลากลางคืนลงมาในฐานทัพของคุณ และแอบแทรกซึมคุณจากภายในฐานทัพ คุณจะทำอย่างไร?”
ฮามิดเงียบทันที
ความรู้สึกแบบนี้เหมือนกับว่าเพิ่งอุ่นร่างกายด้วยเตาถ่าน จากนั้นก็ถูกสาดด้วยน้ำเย็น
เขาตระหนักว่าสิ่งที่เย่เฉินกล่าวนั้นถูกต้อง เหตุผลจริง ๆ ที่ตนเองสามารถชนะได้นั้นเป็นเพราะอีกฝ่ายประเมินศัตรูต่ำไป และอีกอย่างคือตนเองมีแนวป้องกันทางยุทธศาสตร์ที่แข็งแกร่ง
และอีกฝ่ายก็เปิดศึกรุกด้านหน้า ซึ่งทหารสำนักว่านหลงไม่ได้แสดงความสามารถที่แท้จริงออกมา
หากพวกเขาเปลี่ยนสงครามรุกทางด้านหน้าเป็นสงครามจู่โจมพิเศษ ทหารของตนเองจะไม่สามารถต้านทานได้!
เมื่อฮามิดได้ยินประโยคนี้ เขาก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกและกล่าวว่า “นั่นมันก็ถูก........เมื่อคุณพูดแบบนี้ ทำให้ผมรู้สึกผ่อนคลายมากขึ้น”
เย่เฉินตอบรับคำหนึ่งและกล่าวอีกครั้ง “คุณต้องเสริมกำลังภายในรัศมี 20 กิโลเมตรจากฐานทัพของคุณ หากคุณพบว่ากองกำลังของอีกฝ่ายเริ่มรวมตัวกันที่ฐานทัพของคุณแล้ว คุณต้องเหนียวแน่น และเมื่อถึงเวลากลางคืน ต้องระวังอีกฝ่ายลอยตัวลงมาทางอากาศ”
ฮามิดกล่าวอย่างเร่งรีบว่า “น้องชาย บอกตามตรง ผมมีฐานที่มั่นซ่อนอยู่หลายแห่งรอบ ๆ ฐานทัพของผม ซึ่งทั้งหมดสร้างบนภูเขา และบางแห่งก็อยู่บนหน้าผาด้วย ขอแค่พวกมันมาเป็นกองทัพขนาดใหญ่ ผมสามารถควบคุมการเคลื่อนไหวได้ล่วงหน้าแน่นอน สิ่งเดียวที่ผมกังวลคือการลอยตัวลงมาทางอากาศ เมื่อถึงเวลานั้นพวกมันจะลอยลงมาจากกลางอากาศโดยตรง ไม่มีวิธีอะไรที่จะป้องกันได้!”
เย่เฉินยิ้มเล็กน้อย “ไม่เป็นไร ผมมีวิธี! รับรองว่าพวกเขามาแล้วกลับไปไม่ได้แน่นอน!”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...