ในเวลาเดียวกัน ขอแค่กองกำลังป้องกันด้านหน้าถูกทำลาย ทหารหลายพันนายของกองทัพรัฐบาล ก็จะรีบพุ่งขึ้นมาทันที ในเวลานั้น กองกำลังทหารของคามมิตจะไม่มีทางหนีรอดไปได้
ในระบบการสื่อสารภายในของสำนักว่านหลง ผู้บัญชาการของกองพันทหารพลร่มหนึ่งพูดว่า:"หน่วยของฉันพร้อมต่อสู้แล้ว เชิญกองพันทหารพลร่มสองยืนยันสถานการณ์การรวมพล"
เสียงของผู้บัญชาการกองพันทหารพลร่มสองมาจากระบบสื่อสารภายใน:"หน่วยของฉันรวมพลเสร็จสิ้นเชิงแล้ว กำลังดำเนินการยืนยันอาวุธก่อนออกรบ"
ผู้บัญชาการกองพันทหารพลร่มหนึ่งพูดขึ้นทันทีว่า:"หน่วยของฉันขอเริ่มโจมตี ขอให้จอมพลเฉินอนุมัติ!"
เฉินจงเหล่ยพูดอย่างกระฉับกระเฉงว่า:"อนุมัติ! เริ่มการโจมตีเดี๋ยวนี้! ภายในสิบนาที กำจัดทหารที่อยู่ด้านหน้าทั้งหมด! เพื่อแก้แค้นให้พี่น้องทหารที่ตายไปแล้วของเรา!"
"รับทราบ!"ผู้บัญชาการของกองพันทหารพลร่มพูดอย่างมีพลังทันทีว่า:"ท่านจอมพลเฉินโปรดวางใจครับ เราจะไม่ให้ชื่อของสำนักว่านหลงผิดหวังเด็ดขาด! จะล้างแค้นให้พี่น้องที่ตายไปแล้วของเราอย่างแน่นอน!"
"ดี!"เฉินจงเหล่ยหัวเราะและโพล่งออกมา":โจมตีเดี๋ยวนี้!"
ผู้บัญชาการกองพันทหารพลร่มหนึ่งสั่งทหารที่อยู่ข้างๆทันที:"ทุกคน! เริ่มโจมตีได้!"
ทันทีที่พูดจบ คามมิตที่อยู่ในหลุมก็กัดฟันและพูดตะโกนว่า:"เขตB จุดระเบิด03, 05, 06, 08, 09, 11 ระเบิดได้!"
วิศวกรสองคนที่รับผิดชอบเขต B ใช้ความเร็วที่เร็วที่สุดเพื่อจุดชนวนระเบิด ที่กำหนดไว้ทันที
ขณะที่ทหาร 500 นายจากกองพันทหารพลร่มหนึ่งของสำนักว่านหลง กำลังพุ่งไปที่โครงการก่อสร้างแนวป้องกันทางยุทธศาสตร์ด้านหน้า จู่ๆก็มีการระเบิดขนาดใหญ่ระเบิดขึ้นข้างๆพวกเขา!
และคนที่โชคดีหน่อย ถึงแม้จะไม่ได้รับบาดเจ็บจนถึงตาย แต่ถูกเศษชิ้นส่วนกระจายโดนหน้า ตาบอดทันที
และมากกว่านั้นคือ จะมีบริเวณที่มีอาการบาดเจ็บที่แขนขามาก
โดยเฉพาะมือและแขน ถูกระเบิดจนเนื้อหนังเกือบเละ แม้ว่าเมื่อก่อนพวกเขาจะได้รับการฝึกมาอย่างดี ตอนนี้คงจะไม่สามารถถือปืนได้แล้ว
เฉินจงเหล่ยได้ยินเสียงระเบิดดังขึ้นสื่อสารไร้สาย และเสียงกรีดร้องอันเจ็บปวดของทหารของเขา เขาก็รู้สึกกังวลมากทันที โพล่งถามออกมาว่า:"อะไรกัน! เกิดอะไรขึ้น!"
ตอนนี้ผู้บัญชาการกองพันทหารพลร่มหนึ่งตาบอดแล้ว และดวงตาทั้งสองข้างถูกชิ้นส่วนโลหะอย่างน้อย 7-8 ชิ้นกรีด ตอนนี้ปิดตาและร้องไห้อย่างหมดหนทาง:"ท่านจอมพลเฉิน! เรา…...เราถูกดักซุ่มแล้ว! !"

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...
รอตอนต่อไปอยู๋นะครับกำลังสนุกเลย...
รออัพเดตตอนใหม่อยู่นะครับ กำลังสนุกเลย...