ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3064
เมื่อคนกลุ่มแรกจำนวน 500 คนกำลังลงใกล้แนวสันเขาของภูเขาฝั่งใต้ทีละคน และ 500 คนอีกกลุ่ม ก็กระโดดลงจากเครื่องบินด้วย และเริ่มลงสู่แนวสันเขาของยอดเขาฝั่งเหนือเนื่องจากการกระโดดร่มของพลร่มนั้นได้รับผลกระทบจากลม ทิศทางลม รวมถึงความสามารถในการควบคุมส่วนบุคคล จึงเป็นเรื่องยากสำหรับพวกเขาที่จะกระโดดไปยังพื้นที่เดียวกันพร้อมๆ กัน ดังนั้นพวกเขาจึงสามารถลงจอดใกล้กับเป้าหมายก่อนเท่านั้น จากนั้นจึงเคลื่อนไหวด้วยกันจากทุกทิศทางไปยังพื้นที่เป้าหมาย
โดยทั่วไปแล้ว พลร่มจำเป็นต้องป้องกันไม่ให้ร่มชูชีพพันกันในอากาศ ดังนั้นพวกเขาจะรักษาระยะห่างที่ปลอดภัยจากสหายคนอื่นๆ ดังนั้นจึงเป็นเรื่องปกติที่จะเบี่ยงเบนไปสองสามร้อยเมตรเมื่อลงพื้น หรืออาจจะหลายพันเมตร
โดยเฉพาะอย่างยิ่งการกระโดดร่มตอนกลางคืน ถึงแม้จะเบี่ยงเบนไปสักสองสามกิโลเมตรก็ไม่น่าแปลกใจ
ดังนั้น หลังจาก 500 คนกลุ่มแรกลงพื้น สิ่งแรกที่พวกเขาทำคือรวมพลอย่างรวดเร็ว เพื่อไปยังพื้นที่เป้าหมาย
แต่ว่า สิ่งที่พวกเขาไม่คาดคิดก็คือ พวกเขาโดดร่มลงมา และในระหว่างการรวมตัว พวกเขาไม่พบทหารคุ้มกันเลย และไม่พบป้อมปราการที่ซ่อนอยู่ของศัตรู
เมื่อมองดูภูเขาทั้งลูกด้วยแว่นตามองกลางคืน พวกเขาไม่พบร่องรอยของศัตรูเลย ยกเว้นคนของพวกเขาที่มีเครื่องหมายพิเศษบนตัว
ทหารบางคนที่มีเครื่องจับความร้อนก็เริ่มตรวจสอบไปรอบๆ ทันที แต่ยังคงไม่พบอะไรเลย
สาเหตุที่มองไม่เห็นศัตรูก็เพราะว่า ตอนนี้ทหารของคามมิตซ่อนตัวอยู่ในบังเกอร์บนเนินเขาทั้งสองข้างของภูเขา อุปกรณ์จับความร้อนที่ใช้ในการสังเกตการณ์ด้านบนของภูเขา ยังถูกส่งไปยังป้อมปราการผ่านเส้นสัญญาณ ดังนั้นตอนนี้แนวสันเขาทั้งหมดของยอดเขาจึงอยู่ในสภาพที่ไม่มีการป้องกัน
เมื่อผู้บังคับบัญชารายงานสถานการณ์แบบเรียลไทม์แก่เฉิน จงเหล่ย ซึ่งกำลังบินวนอยู่เป็นวงกลมขนาดใหญ่บนกลางอากาศ เฉินจงเหล่ยไม่ได้แปลกใจอะไรมาก
เพราะเขารู้ดีว่าศัตรูมีบังเกอร์อยู่ด้านหน้าและหลัง จึงไม่แปลกที่จะละเลยการป้องกันบนยอดเขา หากเป็นเขาเอง ในสถานการณ์ที่ด้านหน้าและด้านหลังแข็งแรง เขาจะไม่ยอมเสียพลังป้องกันบนยอดภูเขา แต่ว่าในสถานการณ์ปกติ ถ้าอยากบุกถึงยอดเขา ก็ต้องไปในทางเนินด้านหน้าและหลัง
ดังนั้นเขาจึงเตือนผู้บัญชาการแนวหน้าของเขาทันทีว่า ต้องใช้ประโยชน์จากการละเลยของการป้องกันบนยอดเขาของศัตรู และรวมพลให้เสร็จโดยเร็วที่สุด จากนั้นกองพันทหารพลร่มแรกจะโจมตีแบบจู่โจมก่อน และกองพันทหารพลร่มสองจะใช้โอกาสบีบจากทางเหนือ และกันศัตรูไว้ในหลุมโดยตรง แล้วทำลายให้สูญสิ้น
และในจุดระเบิดเหล่านั้น สิ่งที่ฝังอยู่คือวัตถุระเบิดแรงสูงที่สามารถระเบิดหินได้!
ยี่สิบนาทีต่อมา กองพันทหารพลร่มแรกรวมตัวกันเสร็จแล้ว และในเวลาเดียวกัน กองพันทหารพลร่มสองก็กระโดดร่มเสร็จสิ้นแล้ว และเริ่มรวมพล
หลังจากที่กองพันทหารพลร่มสองรวมพลใกล้จะเสร็จแล้ว ผู้บัญชาการกองพันทหารพลร่มสั่งการโจมตี!
พวกเขาวางแผนที่จะโจมตีด้านหน้าของหลุมโดยตรง ทำลายการป้องกันของศัตรูไป ดึงดูดศัตรูของด้านหลังออกมา และในเวลาเดียวกันก็ยังดึงดูดศัตรูที่ซ่อนอยู่ในอีกหลายๆ ทิศทางมาด้วย
ในขณะนั้น กองพันทหารพลร่มสองจะขึ้นมาจากด้านหลัง และจัดการฝ่ายตรงข้ามโดยตรง
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...