ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3067
หลังจากนั้น ผู้บัญชาการกองพันทหารพลร่มที่สองตะโกนด้วยความหวาดกลัวว่า:"ท่านจอมพล เรา…...พวกเราก็ถูกซุ่มโจมตีเช่นกัน…...การระเบิดนั้นรุนแรงมาก เรา......แทบจะสูญเสียจนไม่เหลือเลย! พี่น้องที่ยังมีชีวิตอยู่ต่างก็บาดเจ็บหนัก เต็มไปด้วยเลือดและชิ้นส่วนแยกหมด......"
เมื่อได้ยินเช่นนี้ ร่างของเฉินจงเหล่ยก็นิ่งไปทันที
เขาไม่เคยคิดฝันว่า ฝั่งเหนือก็อยู่ในการคาดของศัตรูเช่นกัน
ผลก็คือคนเก่งนับพันที่เขาส่งมา ถูกอีกฝ่ายลักโจมตี!
ทั้งๆที่เขาจะไปลักโจมตีฝ่ายตรงข้าม และส่งคนเก่งทุกคนที่เหมาะสมที่สุดสำหรับภารกิจตัดหัวไป ทำไมเพิ่งลงพื้น ก็ถูกระเบิดถึงตายและบาดเจ็บมากกว่าครึ่งทันที? ศัตรูวางกลยุทธ์ และจัดการเรื่องนี้ล่วงหน้าได้อย่างไร?
ในตอนที่เฉินจงเหล่ยตกอยู่ในความสงสัยตัวเองอย่างสุดขีด ทหารของคามมิตได้โจมตีอย่างเต็มที่!
คามมิตได้แบ่งฐานออกเป็นทั้งหมดห้าพื้นที่ ตามคำแนะนำของเย่เฉิน
และแต่ละพื้นที่จะแบ่งออกเป็นหลายสิบพิกัดโดยละเอียดตามตำแหน่งของจุดระเบิด
ดังนั้น หลังจากที่ทหารในบังเกอร์แต่ละแห่ง รู้ว่าจุดระเบิดแต่ละระเบิดตามแผนที่ที่ทำเครื่องหมายไว้ ก็รู้ตำแหน่งปัจจุบันของศัตรูอย่างชัดเจนทันที
ทันทีหลังจากนั้น คามมิตได้ส่งทหารแปดร้อยนาย ไปล้อมกองพันทหารพลร่มจากด้านหน้าและด้านหลัง
ในเวลาเดียวกัน ทหารปืนใหญ่ในหลุมทางด้านหลังของฝั่งใต้ได้ปล่อยปืนครกขนาดเล็ก 20 ลูกทันที เล็งไปที่จุดระเบิดของฝั่งเหนือจากทางเข้าหลุมของฝั่งใต้ และเตรียมยิงปืนใหญ่อีกรอบไปยังกองพันทหารพลร่มที่สองของฝั่งเหนือ
โครงสร้างของปืนครกนั้นเรียบง่าย พูดตรงๆ ก็แค่ลำกล้องเรียวยาวที่ยึดกับขาตั้งกล้อง ปืนประเภทนี้มีระยะยิงที่สั้นและพลังต่ำ เมื่อเทียบกับปืนใหญ่แบบลากจูงแล้ว มันแตกต่างกันราวฟ้ากับดิน
แต่ว่า อาวุธนี้ก็มีข้อดีของมันเช่นกัน
ข้อดีที่ใหญ่ที่สุด คือมีความคล่องตัวและพกพาสะดวก มาก็ยิง ยิงเสร็จก็ไป
การยิงก็ง่ายมากเช่นกัน แค่ปรับมุมและใส่กระสุนจากปากกระบอกปืน ก็จะยิงทันที
คนที่ยังเหลืออยู่นั้น ตอนนี้กำลังจะตาย
"ทอมมี่! ทอมมี่ ได้ยินแล้วตอบเร็ว!"เฉินจงเหล่ยแทบขะทรุดแล้ว เขาตะโกนชื่อผู้บัญชาการกองพันทหารพลร่มที่สองในระบบสื่อสาร
แต่ว่า อีกด้านของระบบสื่อสาร นอกจากลูกกระสุนปืนใหญ่ที่หนาแน่นแล้ว ยังจะมีใครตอบเขาได้อีก?
ผู้บัญชาการกองพันทหารพลร่มที่สอง ทอมมี่ จอห์นสัน ชาวอังกฤษ ถูกกระสุนปืนครกฆ่าตาย ตั้งแต่เริ่มยิงรอบแรกแล้ว
เฉินจงเหล่ย ฟังเสียงของกระสุนปืนครกระเบิดไม่หยุด ในระบบสื่อสาร น้ำตาก็ไหลลงมาตามใบหน้าอย่างหยุดไม่ได้
เขารู้ว่ากองพันทหารพลร่มที่สองคงจะไม่มีทางหวนคืนกลับมาได้แล้ว ดังนั้นเขาจึงพูดกับผู้บัญชาการกองพันทหารพลร่มหนึ่งทันที:"โอนิซึกะ! นายต้องอดทนไว้! อย่ายอมแพ้เด็ดขาด ฉันจะให้ทหารห้าพันนายของกองทัพรัฐบาลระดมโจมตี ไม่ว่ายังไงฉันก็จะช่วยพวกนายกลับมาให้ได้!"
ผู้บัญชาการกองพันทหารพลร่มหนึ่ง เคนตะ โอนิซึกะชาวญี่ปุ่นฝืนยิ้มด้วยความเจ็บปวด และพูดว่า:"ท่านจอมพล ไม่ต้องหนักใจแล้ว…...ศัตรูพุ่งเข้ามาแล้ว…...ลาก่อน…...ท่านจอมพล......"
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...