ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3068
ทันทีที่เสียงของโอนิซึกะจงลง ก็มีเสียงปืนดังขึ้นข้างๆ เขา
ในขณะนี้ แม้จะยังมีผู้คนเหลืออยู่เพียงครึ่ง แต่แทบจะฝืนอยู่รอดได้ และคนที่ยังถือปืนได้ มีจำนวนไม่ถึงหนึ่งในสิบด้วยซ้ำ
ยิ่งไปกว่านั้น ถึงแม้ว่าพวกเขาจะยังสามารถถือปืนได้ แต่ร่างกายของก็ได้รับการบาดเจ็บมากมายจากการระเบิด เวลานี้ ยังจะมีพลังต่อสู้ได้อย่างไร?
ยิ่งไปกว่านั้น แม้ว่าทหารของคามมิตจะไม่ได้รับการฝึกฝนมาเป็นอย่างดี แต่ถ้าสู้กันคงจะโหดร้ายมาก
พวกเขารู้ว่าการฝึกฝนของตนไม่ดี และความแข็งแกร่งไม่เพียงพอ แต่พวกเขาก็รู้ว่าอีกฝ่ายเป็นเสือที่ได้รับบาดเจ็บ ดังนั้น พวกเขาจึงไม่รีบพุ่งเข้าไปสู้ แต่ใช้วิธีหลายชนิดจากระยะไกล
นอกจากกระสุนที่หนาแน่นแล้ว ทหารจำนวนมากที่แรงแขนแข็งแกร่งหน่อย เริ่มขว้างระเบิดใส่ตำแหน่งที่กองพันทหารพลร่มหนึ่งอยู่อย่างเมามัน โดยไม่ให้คู่ต่อสู้มีโอกาสต่อสู้ในระยะประชิดเลย
วิธีการสู้แบบเผาผลาญคู่ต่อสู้อย่างไม่ไว้หน้านั้นใช้ได้ดีมาก ไม่เพียงแต่โจมตีศัตรูอย่างรุนแรงได้เท่านั้น ฝ่ายตัวเองก็ไม่ได้สูญเสียอะไรอีกด้วย
ในเวลานี้ ระเบิดหลายลูกระเบิดอยู่ข้างๆ โอนิซึกะ ทำให้เขาที่ใกล้จะตายอยู่แล้ว หยุดหายใจโดยสิ้นเชิง
เมื่อได้ยินเสียงปืนและเสียงระเบิดฝั่งนั้น เฉินจงเหล่ยแทบทรุด
เขาเปลี่ยนช่องทันที และตะโกนบอกผู้บัญชาการกองทัพรัฐบาลว่า:"ทหารของฉันถูกซุ่มโจมตี รีบให้ทหารของคุณโจมตี! เร็วเข้า!"
เมื่ออีกฝ่ายได้ยินแบบนั้น ก็โพล่งออกมาว่า:"ถ้าคนของคุณทำลายป้อมปราการของอีกฝ่ายไม่ได้ เราจะไม่บุ่มบ่ามเข้าไปตาย!"
เฉินจงเหล่ยตะโกนพร้อมตาแดง:"คุณจะเห็นคนจะตายแล้วไม่ช่วยเลยไม่ได้ เดี๋ยวฉันจะยิงคุณให้ตายเลย เชื่อไหม? !"
อีกฝ่ายพูดอย่างเหยียดหยาม:"ในเมื่อคุณมีความสามารถแบบนี้ ทำไมคุณไม่ไปช่วยลูกน้องของคุณเองล่ะ? อยากให้ฉันใช้ชีวิตของลูกน้องของฉันไปช่วยคนให้คุณ มันเป็นการฝันกลางวันชัดๆ!"
"คุณ……" เฉินจงเหล่ยแทบจะสำลักเลือดออกมา และกัดฟันด่าว่า:"มึงแม่งหาเรื่องเองนะ! กูจะประท้วงให้กับผู้บังคับบัญชาของมึงเดี๋ยวนี้! รอขึ้นศาลทหารเถอะ!"
"บ้าไปแล้ว" อีกฝ่ายไม่สนใจเขา แล้ววางสายเลย
คามมิตชนะอีกแล้ว
แต่ที่มหัศจรรย์ก็คือ คราวนี้ทหารของเขาไม่ได้รับบาดเจ็บหรือตายเลย
แม้ว่าพลร่มเหล่านี้เป็นคนเก่งของสำนักว่านหลง แม้ว่าพวกเขาทั้งหมดจะมีอาวุธและอุปกรณ์ครบครัน แต่ว่าภายใต้การจัดยุทธวิธีของเย่เฉิน คนเหล่านี้ไม่มีโอกาสที่จะใช้ข้อได้เปรียบของตัวเองเลย
เมื่อเผชิญกับการระเบิดอันทรงพลัง แม้แต่ทฤษฎียุทธวิธีเชิงรุกเชิงลึกก็ไม่สามารถต้านทานมันได้ นับประสาอะไรกับเลือดเนื้อเหล่านี้
เมื่อคามมิตรู้ว่าได้กำจัดศัตรูให้หมดสิ้นแล้ว ก็ตื่นเต้นสุดขีด
เขาได้ไปยังพื้นที่ที่กองพันทหารพลร่มหนึ่งของสำนักว่านหลงตายด้วยตัวเอง และดูทหารของเขาทำความสะอาดสนามรบ ภายใต้แสงไฟฉายแรงสูงแข็งแกร่ง รู้สึกดีใจมาก
วันนี้เขาต่อสู้เพื่อชัยชนะสองครั้งติดต่อกัน ซึ่งเป็นช่วงเวลาที่โดดเด่นที่สุดในชีวิตของเขา
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...