ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3068

ทันทีที่เสียงของโอนิซึกะจงลง ก็มีเสียงปืนดังขึ้นข้างๆ เขา

ในขณะนี้ แม้จะยังมีผู้คนเหลืออยู่เพียงครึ่ง แต่แทบจะฝืนอยู่รอดได้ และคนที่ยังถือปืนได้ มีจำนวนไม่ถึงหนึ่งในสิบด้วยซ้ำ

ยิ่งไปกว่านั้น ถึงแม้ว่าพวกเขาจะยังสามารถถือปืนได้ แต่ร่างกายของก็ได้รับการบาดเจ็บมากมายจากการระเบิด เวลานี้ ยังจะมีพลังต่อสู้ได้อย่างไร?

ยิ่งไปกว่านั้น แม้ว่าทหารของคามมิตจะไม่ได้รับการฝึกฝนมาเป็นอย่างดี แต่ถ้าสู้กันคงจะโหดร้ายมาก

พวกเขารู้ว่าการฝึกฝนของตนไม่ดี และความแข็งแกร่งไม่เพียงพอ แต่พวกเขาก็รู้ว่าอีกฝ่ายเป็นเสือที่ได้รับบาดเจ็บ ดังนั้น พวกเขาจึงไม่รีบพุ่งเข้าไปสู้ แต่ใช้วิธีหลายชนิดจากระยะไกล

นอกจากกระสุนที่หนาแน่นแล้ว ทหารจำนวนมากที่แรงแขนแข็งแกร่งหน่อย เริ่มขว้างระเบิดใส่ตำแหน่งที่กองพันทหารพลร่มหนึ่งอยู่อย่างเมามัน โดยไม่ให้คู่ต่อสู้มีโอกาสต่อสู้ในระยะประชิดเลย

วิธีการสู้แบบเผาผลาญคู่ต่อสู้อย่างไม่ไว้หน้านั้นใช้ได้ดีมาก ไม่เพียงแต่โจมตีศัตรูอย่างรุนแรงได้เท่านั้น ฝ่ายตัวเองก็ไม่ได้สูญเสียอะไรอีกด้วย

ในเวลานี้ ระเบิดหลายลูกระเบิดอยู่ข้างๆ โอนิซึกะ ทำให้เขาที่ใกล้จะตายอยู่แล้ว หยุดหายใจโดยสิ้นเชิง

เมื่อได้ยินเสียงปืนและเสียงระเบิดฝั่งนั้น เฉินจงเหล่ยแทบทรุด

เขาเปลี่ยนช่องทันที และตะโกนบอกผู้บัญชาการกองทัพรัฐบาลว่า:"ทหารของฉันถูกซุ่มโจมตี รีบให้ทหารของคุณโจมตี! เร็วเข้า!"

เมื่ออีกฝ่ายได้ยินแบบนั้น ก็โพล่งออกมาว่า:"ถ้าคนของคุณทำลายป้อมปราการของอีกฝ่ายไม่ได้ เราจะไม่บุ่มบ่ามเข้าไปตาย!"

เฉินจงเหล่ยตะโกนพร้อมตาแดง:"คุณจะเห็นคนจะตายแล้วไม่ช่วยเลยไม่ได้ เดี๋ยวฉันจะยิงคุณให้ตายเลย เชื่อไหม? !"

อีกฝ่ายพูดอย่างเหยียดหยาม:"ในเมื่อคุณมีความสามารถแบบนี้ ทำไมคุณไม่ไปช่วยลูกน้องของคุณเองล่ะ? อยากให้ฉันใช้ชีวิตของลูกน้องของฉันไปช่วยคนให้คุณ มันเป็นการฝันกลางวันชัดๆ!"

"คุณ……" เฉินจงเหล่ยแทบจะสำลักเลือดออกมา และกัดฟันด่าว่า:"มึงแม่งหาเรื่องเองนะ! กูจะประท้วงให้กับผู้บังคับบัญชาของมึงเดี๋ยวนี้! รอขึ้นศาลทหารเถอะ!"

"บ้าไปแล้ว" อีกฝ่ายไม่สนใจเขา แล้ววางสายเลย