ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3074
แม้ว่าว่านพั่วจวินที่มักจะชอบเอาชนะอยู่เสมอจะโกรธมากแต่ตอนนี้เขารู้ดีว่า เขาไม่สามารถออกจากหัวเซี่ยก่อนเทศกาลเช็งเม้งได้ มิฉะนั้นหากมีเรื่องอะไรมาทำให้แผนแก้แค้นของเขาล่าช้า เขาจะทำให้พ่อแม่ของเขาที่เสียชีวิตอย่างน่าเศร้ามาเป็นเวลาหลายปีผิดหวังได้อย่างไร?
ดังนั้นเขาจึงทำได้เพียงฝากความหวังไว้กับเฉินจงเหล่ยเท่านั้น
แต่ว่า เขาก็รู้ด้วยว่าเฉินจงเหล่ยอาจจะไม่มีทางจัดการคู่ต่อสู้ได้อย่างสมบูรณ์ ในขณะที่ลดจำนวนผู้เสียชีวิตลงได้
ดังนั้น เพื่อไม่ให้เขาเดินทางผิด ว่านพั่วจวินจึงเสนอวิธีแก้ปัญหาของเขาเองว่า:"ในเมื่อไอ้สารเลวคามมิต ได้สร้างฐานของเขาให้เป็นถังเหล็ก งั้นเราจะล้อมเขาไว้โดยสิ้นเชิง ทำให้เขาอยู่ตามลำพังและไม่มีใครช่วย ให้เขานั่งรอความตาย!"
สงครามล้อม เป็นกลยุทธ์ที่โหดร้ายมาก
ตราบใดที่ฝ่ายล้อมมีกองกำลังมากพอที่จะสกัดกั้นทุกสิ่ง ในขณะเดียวกันก็มีอาหารและอาวุธยุทโธปกรณ์ที่ไม่ขาด ก็สามารถกำจัดคู่ต่อสู้ได้อย่างไม่มีกำหนด
ว่านพั่วจวินกัดฟันพูดว่า:"ฉันไม่เชื่อหรอกนะ ว่าคามมิตจะมีกองหนุนเชิงกลยุทธ์สักแค่ไหนเชียว ในความคิดของฉัน ในเวลาอันยาวสามถึงห้าเดือน หรือในเวลาอันสั้นหนึ่งถึงสองเดือน คาดว่าเขาจะตกอยู่ในสถานการณ์ที่กระสุนกับอาหารหมด!"
เมื่อพูดถึงนี้ ว่านพั่วจวินก็พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาไร้อารมณ์ว่า:"ต่อจากนี้ไป คามมิตและผู้ติดตามของเขา ไม่หิวตาย ก็หิวน้ำตาม หรืออาจจะเดินออกมาถูกเฆี่ยนตาย พูดสั้นๆ ว่าฉันจะไม่อนุญาตให้ใครสักคนของพวกเขา ออกมาจากฐานของพวกเขาทั้งเป็น เข้าใจไหม?"
เฉินจงเหล่ยพูดเสียงดังทันที:"เข้าใจแล้วครับท่านประมุข! ไม่ต้องห่วง ผมจะไม่ให้แมลงวันสักตัวออกมาจากฐานของคามมิตทั้งเป็นได้!"
"ดี!"ว่านพั่วจวินพูดอย่างเคร่งขรึม:"นี่เป็นโอกาสที่ชดใช้ความผิดของนาย หากเรื่องนี้ยังทำไม่เรียบร้อย งั้นก็ใช้กฎหมายทหารจัดการ!"
เฉินจงเหล่ยพูดสะอื้นว่า:"ไม่ต้องห่วงครับท่านประมุข แม้ว่าผมจะตาย ผมก็จะทำภารกิจให้สำเร็จ! เอาศักดิ์ศรีของสำนักว่านหลงกลับมา!"
ว่านพั่วจวินพูดว่า:"จำสิ่งที่นายพูดไว้ด้วย!"
คราวนี้ ชื่อเสียงของสำนักว่านหลงพังทลาย และภาพลักษณ์ที่ถูกสร้างขึ้นมาเป็นเวลานาน ก็พังทลายลงในทันที
ทันใดนั้น ทั้งโลกทหารรับจ้าง กำลังดูเรื่องตลกของสำนักว่านหลงกันอยู่ และแม้แต่ประเทศตะวันตกหลายประเทศก็ยังเอาเหตุการณ์นี้ลงข่าว และเย้ยหยันสำนักว่านหลงทั้งต่อหน้าและลับหลัง
ด้วยชื่อเสียงที่ย่อยยับของสำนักว่านหลง การกระทำของคามมิตก็แพร่กระจายไปทั่วซีเรีย และแพร่กระจายอย่างรวดเร็วไปทั่วตะวันออกกลาง
ใครจะคิดได้ว่า เมื่อกองกำลังฝ่ายค้านพ่ายแพ้ติดต่อกัน คามมิตจะสามารถคว้าชัยชนะครั้งใหญ่สองครั้งรวด! ในสายตาของผู้อื่น มันเป็นเหมือนเทพอวตารจากสวรรค์
ดังนั้น ท้องฟ้าของซีเรียเพิ่งสว่าง ก็มีทหารอิสระจํานวนมากมาพึ่งด้วย
หลังจากนั้น ยังมีผู้นำองค์กรเล็กๆหลายคน พร้อมทีมของตน เข้ามาพึ่งด้วยกันหมด
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
เอาตรงๆผมอ่านมา ก้ไม่ได้สงสารหงเยนน่ะ แต่แค่ใจจริงผมให้เลือกว่าใครจะตาย อยากจะให้อีหม่าหลันตายห่าไปมากกว่าอีก ไม่มีหม่าหลันอยู่แม่จะอ่านสนุกกว่านี้มาก...
เองก้อยากให้หม่าหลันเสียสติไม่ใช่หรอเย่เฉิน ส่วนชูหรันมึงก้เข้าข้างแม่ตีวเองเกิ้น รู้ทั้งรู้นิสัย สันดานแม่เป้นงี้ก้ยังเลือกที่จะเข้าข้าง พระเอกทิ้งเองไปหานานาโกะหรือกู้ชิวอี้จะสมน้ำหน้าให้ ดีเกิน กตัญญูจนโง่...
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...