ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3073

ว่านพั่วจวินแย่งโทรศัพท์ของเขามา แล้วก้มดูข้อความในกล่องข้อความ ทั้งตัวก็ตกอยู่ในความโกรธอย่างสุดขีดแล้ว

เขาขว้างโทรศัพท์ของลู่เห้าเทียนลงกับพื้นสุดแรง ขว้างจนแตกกระจาย จากนั้นเขาก็กัดฟันและตะคอกว่า:"เมื่อวานเพิ่งมีผู้เสียชีวิต 1,500 กว่าคน และอีก 1,000 คนเสียชีวิตวันนี้ เฉินจงเหล่ยมันเป็นสวะงั้นเหรอ?"

ลู่เห้าเทียนไอกระแอมสองครั้ง แต่ไม่กล้าตอบ

ว่านพั่วจวินพูดด้วยสีหน้าเย็นชาอย่างยิ่ง:"การพ่ายแพ้ทั้งสองครั้งนี้ จะทำให้สำนักว่านหลงของเราเสื่อมเสียชื่อเสียงอย่างแน่นอน! มันอาจจะทำให้เราตกจากอันดับ 10 ขององค์กรทหารรับจ้างโลกรวดเดียว! ทั้งทหารรับจ้างโลก ไม่เคยมีการสูญเสียที่น่าสังเวทใจขนาดนี้ในช่วงหลายสิบที่ผ่านมา! นี่มันเป็นเรื่องตลกที่ยิ่งใหญ่จริงๆ!!"

จากนั้น เขาก็หยิบโทรศัพท์ออกมาทันที เปิดเครื่องแล้วโทรหาเฉินจงเหล่ย แล้วพูดตะโกนด่าว่า:"ไอ้โง่!!! ฉันมอบงานง่ายๆ ให้แก แกกลับทำจนเป็นสภาพแบบนี้งั้นเหรอ?"

เฉินจงเหล่ยพูดด้วยความละอายใจ:"ท่านประมุข โปรดฟังคำอธิบายของผมด้วยครับ......"

ว่านพั่วจวินกัดฟันถามว่า:"พ่ายแพ้สงครามครั้งใหญ่ แกจะอธิบายอะไรอีก? แกไม่ละอายใจแก่ตำแหน่งราชันสงครามแห่งสำนักว่านหลงหรือไม่?"

เฉินจงเหล่ยพูดอย่างสลด:"ท่านประมุข......ผมขอโทษครับ ขอโทษสำนักว่านหลง…... แต่คราวนี้ศัตรูไม่ธรรมดาจริงๆ พวกเขาไม่เพียงแต่สร้างป้อมปราการที่แข็งแรงมากแล้วเท่านั้น แต่ยังสามารถทำนายทุกขั้นตอนของการวางแผนยุทธวิธีของเราได้อย่างแม่นยำ คนของเราสุ่มเลือกจุดกระโดดร่มลง 2 ที่ สุดท้ายทั้งสองที่ถูกพวกเขาฝังระเบิดแรงสูงไว้ล่วงหน้าแล้ว ดังนั้น ผมแน่ใจว่าพวกเขาจะต้องวางจุดระเบิดไว้ทั่วฐาน ไม่ว่าทหารของเราจะลงที่ไหน มันก็อยู่ในระยะการฆ่าของพวกเขา…..."

เมื่อพูดถึงนี้ เฉินจงเหล่ยก็พูดด้วยความเศร้าโศกและขุ่นเคืองว่า:"ท่านประมุข ท่านจงลงโทษผมยังไง ผมยอมรับหมด แม้ว่าท่านจะจัดการกับผมด้วยกฎหมายทหารตรงๆ และยิงผมให้ตาย ผมก็ไม่มีคำพูดที่แค้นเคือง......"