ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3072

ในเวลาเดียวกัน สุสานเขตชานเมืองแห่งเย่นจิง

ว่านพั่วจวินที่สวมชุดสูทสีดำ และแว่นกันแดดสีดำ ถือดอกเบญจมาศสีขาวหนึ่งช่อ เดินไปที่สุสานที่ฝังศพสามีภรรยาไว้ด้วยกัน

ข้างหลังเขา มีชายหนุ่มในชุดดำสิบกว่าคน คนเหล่านี้มีคนผิวเหลือง คนผิวขาว และคนผิวดำ และถึงขั้นมีผิวสีน้ำตาลสองสามคน ซึ่งแต่ละคนดูไม่ธรรมดา

ในหมู่พวกเขา ลู่เห้าเทียน พญาเสือแพรขาวซึ่งมักจะชอบใส่เสื้อผ้าสีขาว ก็เปลี่ยนเป็นเสื้อผ้าสีดำตั้งแต่หัวจรดเท้า

ว่านพั่วจวินค่อยๆยืนนิ่งหน้าหลุมฝังศพ มองดูตัวหนังสือและรูปถ่ายบนหลุมฝังศพ มีคราบน้ำตาสองข้าง ภายใต้แว่นกันแดดสีดำของเขา

เขานิ่งอยู่ครู่หนึ่ง แล้วคุกเข่าลงกับพื้น ถอดแว่นกันแดดออก และพูดอย่างสะอื้นด้วยตาแดง:"พ่อ…... แม่…... ลูกชายมาหาพวกคุณแล้ว! ลูกอกตัญญู…… หลายปีมานี้ไม่สามารถกลับมาหาพวกคุณเลย หวังว่าพวกคุณอยู่บนสรวงสวรรค์จะยกโทษให้ผมได้……"

พูดจบ เขาก็เอนตัวลง และก้มหน้ากราบหลุมฝังศพสามครั้ง

หลังจากนั้น เขาก็เงยหน้าขึ้น ลูบรูปพ่อแม่ของเขาบนหลุมฝังศพ และพูดอย่างหนักแน่นว่า:"พ่อ แม่ ลูกชายได้ทำผลงานที่ต่างประเทศในช่วงหลายปีที่ผ่านมานี้! สำนักว่านหลงที่ลูกสร้าง ตอนนี้เป็นองค์กรทหารรับจ้างหนึ่งในห้าแห่งโลก โดยมีทหารหลายหมื่นนายอยู่ภายใต้การบังคับบัญชา ครั้งนี้ที่ลูกกลับมา ไม่เพียงจะล้างแค้นให้พวกคุณเท่านั้น แต่จะแย่งภูเขาเย่หลิงซานของตระกูลเย่อีกด้วย และย้ายพวกคุณทั้งสองไปฝังอยู่ที่นั่นอย่างมีหน้ามีตา! ผมจะให้คนทั้งเย่นจิง ทั้งหัวเซี่ย ถึงขั้นทั้งโลกได้เห็นแล้วว่าตระกูลเย่ยอมแลกอะไรบางอย่างที่ใหญ่มากเพื่อการตายของพวกคุณ! "

พูดจบ เขาก็ปาดน้ำตาและพูดอย่างจริงจังว่า:"พ่อครับแม่ครับ ได้โปรดรออีกสักสองสามวัน ในเทศกาลเช็งเม้ง ลูกจะพาพวกคุณ ไปภูเขาเย่หลิงซานด้วยกัน!"

ทันใดนั้น ก็มีเสียงเตือนดังมาจากชุดหูฟังบลูทูธ ของพญาเสือแพรขาว ลู่เห้าเทียน

เมื่อได้ยินเสียงนี้ เขาก็ขมวดคิ้วทันที

เขารู้ว่าเสียงนี้เป็นเสียงแจ้งเตือนเหตุฉุกเฉิน ที่ใช้เฉพาะเมื่อมีเหตุฉุกเฉินใหญ่ๆเกิดขึ้นเท่านั้น ปกติแล้วตราบใดที่เสียงนี้ดังออกมา มักจะไม่ใช่เรื่องดี

จากนั้น เขาหันหลังเงียบๆ หยิบโทรศัพท์ออกจากกระเป๋าด้านในของชุดสูท และก้มมอง ก็ตกใจสุดขีด!