เดิมทีในแผนการของเย่เฉิน แค่ตนไปถึงในวันเช็งเม้งเช้าตรู่ในวันที่ 5 เมษายน เข้าร่วมพิธีบูชาบรรพบุรุษ ณ ภูเขาเย่หลิงซานเลยก็โอเคแล้ว
หลังจากที่รวมพิธีบูชาบรรพบุรุษเรียบร้อยแล้ว ตนก็จะกลับไปยังจินหลิงทันที ไม่ต้องให้คนจากตระกูลเย่มาเข้าหาเขามากเกินไป
ทว่า ในเมื่อถังซื่อไห่หวังว่าให้เขาไปถึงโดยเร็ว ถ้าเช่นนั้นไปเร็วขึ้นหน่อยก็ไม่เป็นอะไร
แม้ว่าเย่เฉินจะมีอคติกับคนตระกูลเย่เล็กน้อย ทว่าสำหรับถังซื่อไห่ เขายังคงเชื่อใจอยู่เป็นอย่างมาก
ขณะที่เย่เฉินและเฉินจื๋อข่ายมาถึงห้องพักรับรองแขกวีไอพีแล้ว ซูจือหยูกำลังยืนโทรศัพท์อยู่ระเบียงทางเดินพอดี เมื่อเธอเห็นเย่เฉินกำลังมา ทั้งสองคนก็ประสานตากัน เย่เฉินมองเห็นว่าเธอกำลังหน้านิ่วคิ้วขมวดอยู่ ราวกับมีเรื่องทุกข์ในใจ
จากนั้น เธอจึงได้เอ่ยกับปลายสายว่า: “คุณปู่ ตอนนี้ฉันมีธุระ หลังงานแถลงข่าวจบแล้วฉันจะติดต่อกลับไปนะ”
สิ้นเสียง ก็วางสายทันที พร้อมหันมาเอ่ยกับเย่เฉินอย่างสุภาพว่า: “ผู้มีพระคุณคุณมาแล้วเหรอคะ”
เย่เฉินเห็นท่าทีของเธอผิดปกติไป จึงได้เอ่ยถามว่า: “คุณหนูซู เกิดเรื่องอะไรขึ้นหรือเปล่า?”
ซูจือหยูลังเลชั่วขณะ รวบรวมความกล้าแล้วจึงเอ่ยถามว่า: “ผู้มีพระคุณ ขอคุณอะไรกับคุณเป็นการส่วนตัวหน่อยได้ไหม?”
เย่เฉินพยักหน้า จากนั้นเอ่ยกับเฉินจื๋อข่ายว่า: “เหล่าเฉิน นายเข้าไปก่อนไป ฉันขอคุยกับคุณหนูซูหน่อย”
เฉินจื๋อข่ายรีบเอ่ยขึ้น: “คุณชาย ห้องรับรองข้างๆ หลายห้องก็ว่างอยู่ วันนี้ทำความสะอาดสถานที่แล้ว คุณกับคุณหนูซูหาห้องรับรองเจรจากันได้ ถึงยังไงงานแถลงของเราจะเริ่มในอีกครึ่งชั่วโมง”
สิ้นเสียง เธอจึงเอ่ยถามอย่างกระวนกระวายใจ: “ผู้มีพระคุณ พ่อของฉันจะไม่เจออันตรายอะไรที่ซีเรียใช่ไหม?”
เย่เฉินเอ่ยด้วยเสียงราบเรียบ: “ไม่เป็นอะไรหรอก ไม่ต้องห่วง การคุ้มกันของทางฮามิดค่อนข้างแน่นหนาอยู่พอสมควร การันตีความปลอดภัยของพ่อเธอแน่นอน”
ซูจือหยูเอ่ยต่อ: “แต่ว่าฉันได้ยินมา...ฉันได้ยินมาว่าสำนักว่านหลงนั่น ร่วมมือกันกับรัฐบาลซีเรียแล้ว ว่าจะช่วยเหลือพวกเขาในการกวาดล้างกลุ่มกบฏทั่วซีเรีย จากนั้นสร้างฐานทหารรับจ้างของตัวเองขึ้นมาในซีเรีย ถ้าเป็นแบบนี้จริงๆ พวกเขาจะต้องกำจัดฮามิดนั่นอย่างราบคาบแน่นอน...”
สำหรับซูจือหยู แม้ว่าเธอจะมีความไม่ชอบใจนักกับการกระทำมากมายของพ่อตน ทว่าถึงอย่างไรก็เห็นแก่สายเลือดเดียวกัน ดังนั้นหลังจากที่ได้ทราบว่าสถานการณ์ทางซีเรียมีอันตรายแล้ว สิ่งที่เธอเป็นห่วงมากที่สุดก็คือความปลอดภัยของพ่อเธอ
เมื่อเย่เฉินได้ยินดังนั้นแล้ว ก็เอ่ยถามอย่างสงสัยอย่างอดไม่ได้ว่า: “เธอไปได้ยินมาจากไหน เรื่องของสำนักว่านหลงจะก่อตั้งฐานทหารรับจ้าง?”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...
รอตอนต่อไปอยู๋นะครับกำลังสนุกเลย...
รออัพเดตตอนใหม่อยู่นะครับ กำลังสนุกเลย...