ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3088

ตอนนั้นที่พาซูโสว่เต้าไปยังซีเรีย เย่เฉินเองก็ไม่ทราบว่า ฮามิดจะเจอเรื่องใหญ่เช่นนี้เหมือนกัน

ผู้นำทหารติดอาวุธเล็กๆ ที่มีเพียงสองถึงสามพันคนเท่านั้น ก็คิดไม่ถึงเลยว่าจะถูกสำนักว่านหลงที่มีทหารแกร่งนับหมื่นนายล้อมเอาไว้ได้ ในซีเรียก็น่าจะเป็นครั้งแรกที่เคยเกิดขึ้นเช่นกัน

เย่เฉินเองก็คิดไม่ถึงเช่นกัน ว่าหลังจากที่ผ่านไปไม่นาน ตนยังจะต้องแอบเข้าไปยังซีเรียลับๆ อีกครั้ง

ครั้งที่แล้วที่แฝงตัวเข้าไปในซีเรีย ก็คือต้องการที่จะพาตัวเฮ่อจือชิวกลับมา ครั้นครั้งนี้ กลับเปลี่ยนเป็นซูโสว่เต้า

เฉินจื๋อข่ายได้ยินเย่เฉินว่าต้องการจะไปซีเรีย ก็เอ่ยอย่างตื่นตระหนกขึ้นทันใด: “คุณชาย ช่วงนี้สถานการณ์ที่ซีเรียไม่ค่อยสงบนัก ทำไมตอนนี้คุณต้องการไปที่นั่นอีกล่ะ?”

เย่เฉินยักไหล่ เอ่ยพร้อมถอนหายใจเบาๆ : “ฉันต้องการรับซูโสว่เต้ากลับมาก่อนวันเช็งเม้ง แบบนี้ถึงจะไม่ทำให้ขัดจังหวะสำหรับเขาไปภูเขาเย่หลิงซานขอโทษพ่อแม่ฉันในวันเช็งเม้ง”

เฉินจื๋อข่าย เอ่ย: “คุณชาย ผมได้ยินมาว่าตอนนี้ฮามิดกำลังผิดใจต่อสำนักว่านหลง ทั้งฐานทัพต่างก็ถูกล้อมไว้หมดแล้ว ต่อท่านคุณเข้าไปได้ แต่การนำตัวไอ้หมาซูโสว่เต้าออกมาด้วยมันไม่ง่ายเลยนะ!”

เย่เฉินเอ่ยอย่างฉงน: “เหล่าเฉิน นายก็ติดตามสถานการณ์ทางซีเรียด้วยเหรอ?”

เฉินจื๋อข่ายพยักหน้า เอ่ยว่า: “หลังจากที่ติดตามคุณไปครั้งนั้น ผมก็สนใจฮามิดขึ้นมา เพราะงั้นเลยติดตามสถานการณ์อยู่ค่อนข้างเยอะน่ะ”

สิ้นเสียง เฉินจื๋อข่ายเอ่ยขึ้นอีก: “อีกทั้งผมอยู่ที่ตระกูลเย่มาตั้งหลายปี ทำงานรวบรวมสถานการณ์เป็นหลักนี่ครับ เพราะงั้นเลยมีช่องทางรับข่าวคราวของต่างประเทศด้วยนิดหน่อย”

เย่เฉินพยักหน้า เอ่ยถามเขา: “ถ้างั้นฉันขอถามนายหน่อย นายรู้จักสำนักว่านหลงนั่นมากน้อยแค่ไหน?”

เฉินจื๋อข่ายรีบเอ่ย: “ถ้างั้นผมไปกับคุณด้วยนะ!”

เย่เฉินโบกมือ: “นายไม่ต้องตามฉันไปหรอก ตอนนี้สถานการณ์ที่ซีเรียแตกต่างจากเดิม พวกนายอาจจะทำเหมือนครั้งก่อนไม่ได้ด้วย ที่จะโดยสารเฮลิคอปเตอร์เข้าสู่ประเทศจากปารีส ถึงตอนนั้นหลังจากที่ฉันเข้าไปแล้ว ก็ต้องคิดหาวิธีออกมาเองด้วย ไปคนเดียวปลอดภัยกว่า”

เฉินจื๋อข่ายถอนหายใจ เอ่ยว่า: “ก็แค่ไอ้หมาแก่ซูโสว่เต้านั่นจัดการยากเกินไป คุณเข้าไปคนเดียวไม่มีปัญหาใหญ่แน่นอน แต่ถ้าพาเขาออกมาด้วย ผมกลัวจริงๆ ว่าเขาจะเป็นตัวถ่วงคุณ”

เย่เฉินยิ้ม เอ่ยอย่างหยอกล้อ: “แล้วจะทำยังไงล่ะ? ฉันรับปากซูจือหยูไว้แล้วว่าจะไว้ชีวิตที่ต้อยต่ำนี้ของเขาไว้ คงไม่มีทางที่จะไปถึงแล้วก็นำเขาบรรจุในอัฐิกลับมาหรอกมั้ง?”

เฉินจื๋อข่ายกัดฟันกรอด เอ่ยอย่างจริงจังว่า: “ถ้าไม่ได้จริงๆ ก็ป้ายสีไปให้ฮามิดหรือว่าสำนักว่านหลง"