เข้าสู่ระบบผ่าน

ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3091

เย่เฉินยิ้มเอ่ยว่า: “เครื่องบินลำธรรมดาอาจจะต้องใช้เวลาสิบชั่วโมง แต่เครื่องบินคองคอร์ดแค่ห้าชั่วโมงก็พอแล้ว”

“แม่เจ้า...” ฮามิดสบถอย่างตกตะลึง: “เครื่องบินคองคอร์ดนายก็มีด้วยงั้นเหรอ ฉันนี่ขอก้มกราบนับถือเลย...”

เย่เฉินเอ่ยด้วยน้ำเสียงราบเรียบ: “ไม่ใช่ของผมหรอก ยืมมาน่ะ”

ฮามิดเอ่ยต่อ: “ได้เจอเครื่องบินที่เจ๋งขนาดนี้ก็ถือว่ามีความสามารถ!”

เย่เฉินหัวเราะโดยไม่ปฏิเสธ เอ่ยว่า: “คุณตั้งนาฬิกาปลุกห้าชั่วโมงไว้ได้เลย รีบเข้าพักผ่อนเถอะ พวกเราเจอกันในอีกห้าชั่วโมง”

“โอเค!” ฮามิดเอ่ยด้วยความตื่นเต้นสุดขีด: “อีกห้าชั่วโมงเจอกัน!”

ไม่นานเครื่องบินคองคอร์ดก็ บินเข้าสู่ท้องฟ้าที่สูงหมื่นกว่าเมตรโดยมีแสงแดดยามเช้าสาดส่องเข้ามา มุ่งหน้าไปยังทิศตะวันตกด้วยความเร็วสูง

……

หลังผ่านไปสี่ชั่วโมง เครื่องบินคองคอร์ดก็ได้ลงจอดยังสนามบินเบรุต เลบานอนอย่างมั่นคง

ผู้ที่มารอรับเย่เฉินที่สนามบินเบรุต ก็ยังคงเป็นลูกน้องของเย่โจงฉวนในครั้งนั้น ที่ชื่อว่าหานกวางเย่า

เย่เฉินเพิ่งลงจากเครื่องบิน หานกวางเย่าก็รีบเดินมุ่งหน้าเข้ามา พร้อมเอ่ยอย่างสุภาพ: “คุณชาย ลำบากคุณแล้วนะ”

เย่เฉินโบกไม้โบกมือ: “ไม่ลำบาก เตรียมเครื่องบินเรียบร้อยแล้วหรือยัง? จะออกเดินทางได้ตอนไหน?”

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน