ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3091
เย่เฉินยิ้มเอ่ยว่า: “เครื่องบินลำธรรมดาอาจจะต้องใช้เวลาสิบชั่วโมง แต่เครื่องบินคองคอร์ดแค่ห้าชั่วโมงก็พอแล้ว”
“แม่เจ้า...” ฮามิดสบถอย่างตกตะลึง: “เครื่องบินคองคอร์ดนายก็มีด้วยงั้นเหรอ ฉันนี่ขอก้มกราบนับถือเลย...”
เย่เฉินเอ่ยด้วยน้ำเสียงราบเรียบ: “ไม่ใช่ของผมหรอก ยืมมาน่ะ”
ฮามิดเอ่ยต่อ: “ได้เจอเครื่องบินที่เจ๋งขนาดนี้ก็ถือว่ามีความสามารถ!”
เย่เฉินหัวเราะโดยไม่ปฏิเสธ เอ่ยว่า: “คุณตั้งนาฬิกาปลุกห้าชั่วโมงไว้ได้เลย รีบเข้าพักผ่อนเถอะ พวกเราเจอกันในอีกห้าชั่วโมง”
“โอเค!” ฮามิดเอ่ยด้วยความตื่นเต้นสุดขีด: “อีกห้าชั่วโมงเจอกัน!”
ไม่นานเครื่องบินคองคอร์ดก็ บินเข้าสู่ท้องฟ้าที่สูงหมื่นกว่าเมตรโดยมีแสงแดดยามเช้าสาดส่องเข้ามา มุ่งหน้าไปยังทิศตะวันตกด้วยความเร็วสูง
……
หลังผ่านไปสี่ชั่วโมง เครื่องบินคองคอร์ดก็ได้ลงจอดยังสนามบินเบรุต เลบานอนอย่างมั่นคง
ผู้ที่มารอรับเย่เฉินที่สนามบินเบรุต ก็ยังคงเป็นลูกน้องของเย่โจงฉวนในครั้งนั้น ที่ชื่อว่าหานกวางเย่า
เย่เฉินเพิ่งลงจากเครื่องบิน หานกวางเย่าก็รีบเดินมุ่งหน้าเข้ามา พร้อมเอ่ยอย่างสุภาพ: “คุณชาย ลำบากคุณแล้วนะ”
เย่เฉินโบกไม้โบกมือ: “ไม่ลำบาก เตรียมเครื่องบินเรียบร้อยแล้วหรือยัง? จะออกเดินทางได้ตอนไหน?”
สิ้นเสียง หานกวางเย่าก็อดไม่ได้ที่จะเอ่ยถามเขา: “คุณชาย คุณท่านให้ผมมาถามคุณแทนท่านว่า คุณได้เตรียมแผนการถอนตัวล่วงหน้าไว้หรือยัง? ซีเรียในตอนนี้ เข้าง่ายแต่ออกยากนะครับ!”
เย่เฉินยิ้มอย่างมั่นใจในตัวเอง พร้อมเอ่ยอย่างจริงจังว่า: “วางใจได้ ฉันมีแผนการของตัวเองน่า”
สำหรับเย่เฉินแล้ว ถ้าต้องการพาซูโสว่เต้าออกจากซีเรีย มีสองวิธี
วิธีที่หนึ่ง คือพาเขาแอบแฝงตัวออกมาตลอดทาง แต่ทำแบบนี้มันลำบากเกินไป อีกทั้งยังมีความเสี่ยงมากอีกด้วย เส้นทางภูเขาสิบกว่ากิโลเมตร พาตัวซูโสว่เต้าออกมา แถมยังห้ามให้ทหารรอบๆ จับได้อีก ทั้งเหนื่อยและยากเป็นอย่างยิ่ง
อีกวิธีหนึ่ง คือให้ฮามิดจัดเตรียมเฮลิคอปเตอร์ออกมา ทว่าความอันตรายของวิธีนี้มากกว่า เนื่องจากเฮลิคอปเตอร์บินต่ำและช้ามาก เอฟไอเอ็ม-92 สติงเจอร์แบกไหล่แม้จะยิงเครื่องบินชนิดปีกตรึงยาก ทว่าหากเปลี่ยนเป็นยิงเฮลิคอปเตอร์ละก็ แทบจะยิงแม่นทุกนัด ไม่แน่เมื่อออกบินแรกๆ อาจถูกเอฟไอเอ็ม-92 สติงเจอร์แบกไหล่ของฝ่ายนั้นจับจ้องไว้ก็เป็นได้
ดังนั้น เย่เฉินคิดไปคิดมา คิดว่าวิธีที่ตนจะนำซูโสว่เต้าออกมาได้นั้นมีเพียงหนึ่งเดียว นั่นก็คือทำเหมือนที่พาเฮ่อจือชิวออกไปครั้งก่อน จับผู้บังคับบัญชาสูงสุดฝ่ายตรงข้าม จากนั้นก็อ้างคำสั่งของของเจ้านายไปควบคุมสั่งการผู้อื่นตามประสงค์ของตนเอง!
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
เอาตรงๆผมอ่านมา ก้ไม่ได้สงสารหงเยนน่ะ แต่แค่ใจจริงผมให้เลือกว่าใครจะตาย อยากจะให้อีหม่าหลันตายห่าไปมากกว่าอีก ไม่มีหม่าหลันอยู่แม่จะอ่านสนุกกว่านี้มาก...
เองก้อยากให้หม่าหลันเสียสติไม่ใช่หรอเย่เฉิน ส่วนชูหรันมึงก้เข้าข้างแม่ตีวเองเกิ้น รู้ทั้งรู้นิสัย สันดานแม่เป้นงี้ก้ยังเลือกที่จะเข้าข้าง พระเอกทิ้งเองไปหานานาโกะหรือกู้ชิวอี้จะสมน้ำหน้าให้ ดีเกิน กตัญญูจนโง่...
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...