ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3117
หากคุณปล่อยให้ผู้ชายคนนี้ออกไปและโทรศัพท์ไปให้ผู้บัญชาการระดับสูง งั้นแผนการทั้งหมดของสำนักว่านหลงจะถูกเปิดเผยล่วงหน้า
และเมื่อทุกอย่างถูกเปิดเผย สำนักว่านหลงก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากไสหัวออกไปจากซีเรีย
เมื่อเป็นเช่นนั้น ทหารที่เสียชีวิตไปจำนวน 2,500 กว่าคน และค่าใช้จ่ายทางทหารทั้งหมดในช่วงหลายเดือนที่ผ่านมา จะอันตรธานหายไปอย่างสมบูรณ์
แต่ถ้าสำนักว่านหลงปฏิเสธที่จะถอย งั้นทำได้เพียงแตกหักกับจากซีเรีย
แต่ถ้าสำนักว่านหลงสู้รบกับซีเรียขึ้นมา นั่นเท่ากับว่าสำนักว่านหลงได้รุกรานประเทศอธิปไตย
คนทั้งโลกจะไม่ยอมให้สิ่งนี้เกิดขึ้นแน่นอน และสำนักว่านหลงจะกลายเป็นเป้าหมายการวิพากษ์วิจารณ์จากสาธารณชนอย่างแน่นอน!
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เฉินจงเหล่ยคิดวิธีแก้ไขปัญหาได้ทันที!
เขาคิดว่า “เมื่อสักครู่สิ่งที่คนแซ่เย่พูดออกมานั้น มีเพียงแค่สามคนเท่านั้นที่รู้ และห้องนี้ไม่มีอุปกรณ์บันทึกใด ๆ ทั้งสิ้น ดังนั้นขอเพียงแค่ผมฆ่าสองคนนี้ ก็สามารถมั่นใจได้ว่าจุดประสงค์ที่แท้จริงของสำนักว่านหลงจะไม่ถูกเปิดเผย!”
“หลังจากฆ่าสองคนนี้แล้ว จะอธิบายให้กองทัพของรัฐบาลอย่างไร? พอถึงเวลานั้นสามารถโยนความผิดทั้งหมดให้กับคนแซ่เย่ โดยบอกว่าเขาเป็นนักฆ่าที่ฮามิดส่งมาเพื่อลอบสังหาร เขาฆ่าผู้บัญชาการกองทัพของรัฐบาลก่อน จากนั้นเตรียมจะฆ่าผม แต่สุดท้ายถูกผมฆ่าตาย!”
“ใช่! ทำเช่นนี้แหละ! มันเป็นวิธีเดียวที่จะสามารถแก้ไขปัญหาได้!”
เมื่อคิดเช่นนั้น เฉินจงเหล่ยลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว จ้องไปที่ผู้บัญชาการกองทัพของรัฐบาล และกล่าวอย่างเย็นชาว่า “ห้ามออกไป!”
ผู้บัญชาการกองทัพของรัฐบาลก้าวถอยหลังสองสามก้าว และถามด้วยน้ำเสียงเย็นชา “เฉินจงเหล่ย คุณหมายความว่ายังไง?”
“หมายความว่ายังไง?” เฉินจงเหล่ยแสยะยิ้ม กัดฟันและกล่าวว่า “ผมต้องการชีวิตคุณ!”
หลังจากกล่าวจบ เขาก็โจมตีอีกฝ่ายทันที ร่างของเขาพุ่งไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว การเคลื่อนไหวของเขาเร็วจนคนธรรมดาทั่วไปยากที่จะสังเกตเห็นได้
หลังจากเฉินจงเหล่ยสังหารผู้บัญชาการกองทัพของรัฐบาลแล้ว เขาหันไปมองเย่เฉินทันที เมื่อเห็นเย่เฉินไม่มีความหวาดกลัวใด ๆ เขาอดไม่ได้ที่จะแปลกใจเล็กน้อย
อย่างไรก็ตาม หลังจากนั้นเขาได้สร้างความประหลาดใจอย่างรวดเร็ว และปรากฏอยู่ตรงหน้าเย่เฉินอย่างรวดเร็ว กล่าวอย่างเย็นชาว่า “คนแซ่เย่! คุณเคยคิดไหมว่าวันหนึ่งตนเองจะตายเพราะพูดมากเกินไป!”
เย่เฉินไม่เคยเห็นอีกฝ่ายอยู่ในสายตา เขายกมุมปากขึ้นเล็กน้อย และกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “ต้องขอโทษด้วย ผมดูดวงโชคชะตาเป็น และชีวิตของผมจะไม่ตายเพราะพูดมาก”
เฉินจงเหล่ยจ้องเย่เฉินและถามอย่างเย็นชาว่า “คุณไม่กลัวว่าผมจะฆ่าคุณเลยเหรอ?”
เย่เฉินกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “งั้นก็ต้องดูว่าคุณจะสามารถฆ่าผมได้หรือเปล่า? คุณคิดว่าระดับฝีมือแค่นี้ของคุณ จะสามารถฆ่าผมได้หรือ?”
เฉินจงเหล่ยกล่าวด้วยน้ำเสียงที่เฉียบขาดว่า “เจ้าหนู! คุณใกล้จะตายแล้วยังไม่รู้จักกลับตัวกลับใจอีก! ผมเป็นหนึ่งในสี่ราชันสงครามของสำนักว่านหลง นักบู๊หกดาว! ความแข็งแกร่งของผมอยู่ในสำนักว่านหลงแล้วรองจากประมุขเท่านั้น! ฆ่าขยะอย่างเช่นคุณ ง่ายเหมือนพลิกฝ่ามือ!”
เย่เฉินอดไม่ได้ที่จะกล่าวเยาะเย้ย “ให้ตายเถอะ นักบู๊หกดาว แม่งฉิบหาย คุณเยี่ยมจริง ๆ!”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ทำไมตอนซ้ำเยอะ ตอนก้ขาดหาย...
เอาตรงๆผมอ่านมา ก้ไม่ได้สงสารหงเยนน่ะ แต่แค่ใจจริงผมให้เลือกว่าใครจะตาย อยากจะให้อีหม่าหลันตายห่าไปมากกว่าอีก ไม่มีหม่าหลันอยู่แม่จะอ่านสนุกกว่านี้มาก...
เองก้อยากให้หม่าหลันเสียสติไม่ใช่หรอเย่เฉิน ส่วนชูหรันมึงก้เข้าข้างแม่ตีวเองเกิ้น รู้ทั้งรู้นิสัย สันดานแม่เป้นงี้ก้ยังเลือกที่จะเข้าข้าง พระเอกทิ้งเองไปหานานาโกะหรือกู้ชิวอี้จะสมน้ำหน้าให้ ดีเกิน กตัญญูจนโง่...
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...