ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3126

ทหารหัวกะทิจำนวน 15,000 คนของสำนักว่านหลงกลายเป็นนักโทษทันที

เพื่อให้พวกเขาง่ายต่อการควบคุม กองกำลังของรัฐบาลได้หมัดพวกเขาเป็นกลุ่ม และให้พวกเขาขึ้นบนรถรถบรรทุกทันที แล้วส่งไปที่เมืองหลวง

ก่อนที่กองทัพจะมาสนับสนุน เจ้าหน้าที่ระดับสูงของกองทัพรัฐบาลได้วางแผนวิธีจัดการนักโทษ 15,000 คนไว้ก่อนแล้ว

พวกเขาถูกขนส่งโดยรถบรรทุกไปยังเรือนจำทหาร ค่ายทหาร และเรือนจำเทศบาลหลายแห่งในหลายเมืองเพื่อแยกการควบคุม

ด้วยวิธีนี้ สามารถหลีกเลี่ยงและป้องกันไม่ให้ทหารจำนวน 15,000 คนของสำนักว่านหลงรวมตัวกันต่อต้านหรือหลบหนีได้

ขณะที่ทหารของสำนักว่านหลงถูกรถบรรทุกลากออกไปเป็นชุด ๆ ซัยยิตผู้บัญชาการกองทัพของรัฐบาลไปพบเย่เฉิน และถามด้วยความนอบน้อมว่า “อาจารย์เย่ ตอนนี้ทหาร 15,000 คนของสำนักว่านหลงถูกจับกุมหมดแล้ว พวกเราไม่รู้จะจัดการกับนักโทษจำนวนมากขนาดนี้อย่างไรดี? คุณมีข้อเสนอแนะที่ดีสำหรับแนวทางต่อไปของพวกเราหรือไม่?”

เย่เฉินกล่าวอย่างว่า “ตอนนี้สิ่งแรกที่พวกคุณต้องทำคือนำตัวผู้บัญชาการทั้งหมดออกมาเพื่อพิจารณาคดีทันที ต้องให้พวกเขาสารภาพว่าสำนักว่านหลงวางแผนคิดร้ายต่อประเทศของพวกคุณอย่างไร? คำสารภาพทั้งหมดจะต้องมีหลักฐานที่สมบูรณ์ ซึ่งรวมไปถึงไม่จำกัดเพียงข้อความที่เป็นลายลักษณ์อักษร และลายเซ็นประทับตัว ยังรวมถึงการบันทึกวิดีโอของกระบวนการทั้งหมด”

หลังจากหยุดชั่วคราว เย่เฉินกล่าวอีกว่า “หลังจากได้หลักฐานพวกนั้นแล้ว พวกคุณเปิดเผยต่อสาธารณชนทันที และบอกให้โลกรู้ว่าการที่พวกคุณจับทหารของสำนักว่านหลง มีการสนับสนุนทางกฎหมายที่เพียงพอ สมเหตุสมผลและถูกกฎหมายกฎหมาย เมื่อเป็นเช่นนั้น ทหารของสำนักว่านหลงจะถูกตั้งข้อหาเป็นภัยคุกคามความมั่นคงของประเทศอื่น”

“เช่นนั้น ประการแรก เป็นผลให้พวกคุณถูกต้องอย่างสมบูรณ์ในทางกฎหมาย และได้รับการสนับสนุนจากความคิดเห็นสาธารณชนระหว่างประเทศ ประการที่สอง ยังสามารถทำให้สำนักว่านหลงเป็นเป้าหมายให้ทุกคนโจมตี ทำให้สำนักว่านหลงไม่กล้าตอบโต้และแก้แค้นพวกคุณทุกรูปแบบ!”

หลังจากนั้น เย่เฉินคิดไตร่ตรอง และกล่าวว่า “ผมคิดว่าน่าจะประมาณพันล้านดอลลาร์สหรัฐ น่าจะไม่มีปัญหาอะไร”

“โอเค!” ซัยยิตกล่าวด้วยความตื่นเต้น “ถ้าอย่างนั้นผมจะรายงานผู้บังคับบัญชา!”

เย่เฉินพยักหน้าแล้วมองดูเวลา และกล่าวด้วยน้ำเสียงราบเรียบว่า “เอาล่ะ ผมยังมีหลายเรื่องที่ต้องทำ ฝั่งนี้พวกคุณจัดการเองเถอะ แต่พวกคุณต้องจำสิ่งที่พวกคุณสัญญากับผมว่าจะสงบศึกกับฮามิดอย่างถาวร ให้ฮามิดมีความอิสระเพียงพอที่จะพัฒนาตนเองโดยไม่รุกรานกันและกัน”

ซัยยิตกล่าวโดยไม่ลังเล “คุณวางใจเถอะ พวกเราจะรักษาสัญญาอย่างแน่นอน!”