ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3126
ทหารหัวกะทิจำนวน 15,000 คนของสำนักว่านหลงกลายเป็นนักโทษทันที
เพื่อให้พวกเขาง่ายต่อการควบคุม กองกำลังของรัฐบาลได้หมัดพวกเขาเป็นกลุ่ม และให้พวกเขาขึ้นบนรถรถบรรทุกทันที แล้วส่งไปที่เมืองหลวง
ก่อนที่กองทัพจะมาสนับสนุน เจ้าหน้าที่ระดับสูงของกองทัพรัฐบาลได้วางแผนวิธีจัดการนักโทษ 15,000 คนไว้ก่อนแล้ว
พวกเขาถูกขนส่งโดยรถบรรทุกไปยังเรือนจำทหาร ค่ายทหาร และเรือนจำเทศบาลหลายแห่งในหลายเมืองเพื่อแยกการควบคุม
ด้วยวิธีนี้ สามารถหลีกเลี่ยงและป้องกันไม่ให้ทหารจำนวน 15,000 คนของสำนักว่านหลงรวมตัวกันต่อต้านหรือหลบหนีได้
ขณะที่ทหารของสำนักว่านหลงถูกรถบรรทุกลากออกไปเป็นชุด ๆ ซัยยิตผู้บัญชาการกองทัพของรัฐบาลไปพบเย่เฉิน และถามด้วยความนอบน้อมว่า “อาจารย์เย่ ตอนนี้ทหาร 15,000 คนของสำนักว่านหลงถูกจับกุมหมดแล้ว พวกเราไม่รู้จะจัดการกับนักโทษจำนวนมากขนาดนี้อย่างไรดี? คุณมีข้อเสนอแนะที่ดีสำหรับแนวทางต่อไปของพวกเราหรือไม่?”
เย่เฉินกล่าวอย่างว่า “ตอนนี้สิ่งแรกที่พวกคุณต้องทำคือนำตัวผู้บัญชาการทั้งหมดออกมาเพื่อพิจารณาคดีทันที ต้องให้พวกเขาสารภาพว่าสำนักว่านหลงวางแผนคิดร้ายต่อประเทศของพวกคุณอย่างไร? คำสารภาพทั้งหมดจะต้องมีหลักฐานที่สมบูรณ์ ซึ่งรวมไปถึงไม่จำกัดเพียงข้อความที่เป็นลายลักษณ์อักษร และลายเซ็นประทับตัว ยังรวมถึงการบันทึกวิดีโอของกระบวนการทั้งหมด”
หลังจากหยุดชั่วคราว เย่เฉินกล่าวอีกว่า “หลังจากได้หลักฐานพวกนั้นแล้ว พวกคุณเปิดเผยต่อสาธารณชนทันที และบอกให้โลกรู้ว่าการที่พวกคุณจับทหารของสำนักว่านหลง มีการสนับสนุนทางกฎหมายที่เพียงพอ สมเหตุสมผลและถูกกฎหมายกฎหมาย เมื่อเป็นเช่นนั้น ทหารของสำนักว่านหลงจะถูกตั้งข้อหาเป็นภัยคุกคามความมั่นคงของประเทศอื่น”
“เช่นนั้น ประการแรก เป็นผลให้พวกคุณถูกต้องอย่างสมบูรณ์ในทางกฎหมาย และได้รับการสนับสนุนจากความคิดเห็นสาธารณชนระหว่างประเทศ ประการที่สอง ยังสามารถทำให้สำนักว่านหลงเป็นเป้าหมายให้ทุกคนโจมตี ทำให้สำนักว่านหลงไม่กล้าตอบโต้และแก้แค้นพวกคุณทุกรูปแบบ!”
หลังจากนั้น เย่เฉินคิดไตร่ตรอง และกล่าวว่า “ผมคิดว่าน่าจะประมาณพันล้านดอลลาร์สหรัฐ น่าจะไม่มีปัญหาอะไร”
“โอเค!” ซัยยิตกล่าวด้วยความตื่นเต้น “ถ้าอย่างนั้นผมจะรายงานผู้บังคับบัญชา!”
เย่เฉินพยักหน้าแล้วมองดูเวลา และกล่าวด้วยน้ำเสียงราบเรียบว่า “เอาล่ะ ผมยังมีหลายเรื่องที่ต้องทำ ฝั่งนี้พวกคุณจัดการเองเถอะ แต่พวกคุณต้องจำสิ่งที่พวกคุณสัญญากับผมว่าจะสงบศึกกับฮามิดอย่างถาวร ให้ฮามิดมีความอิสระเพียงพอที่จะพัฒนาตนเองโดยไม่รุกรานกันและกัน”
ซัยยิตกล่าวโดยไม่ลังเล “คุณวางใจเถอะ พวกเราจะรักษาสัญญาอย่างแน่นอน!”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ทำไมตอนซ้ำเยอะ ตอนก้ขาดหาย...
เอาตรงๆผมอ่านมา ก้ไม่ได้สงสารหงเยนน่ะ แต่แค่ใจจริงผมให้เลือกว่าใครจะตาย อยากจะให้อีหม่าหลันตายห่าไปมากกว่าอีก ไม่มีหม่าหลันอยู่แม่จะอ่านสนุกกว่านี้มาก...
เองก้อยากให้หม่าหลันเสียสติไม่ใช่หรอเย่เฉิน ส่วนชูหรันมึงก้เข้าข้างแม่ตีวเองเกิ้น รู้ทั้งรู้นิสัย สันดานแม่เป้นงี้ก้ยังเลือกที่จะเข้าข้าง พระเอกทิ้งเองไปหานานาโกะหรือกู้ชิวอี้จะสมน้ำหน้าให้ ดีเกิน กตัญญูจนโง่...
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...