ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3129
สามชั่วโมงต่อมา ทหารลาดตระเวนของฮามิดรายงานข่าวว่ากองทัพของรัฐบาลเริ่มถอนกำลังแล้ว
ทหารราบส่วนใหญ่นั่งยานพาหนะจากไปแล้ว ปืนใหญ่และรถหุ้มเกราะก็ได้ถอนกำลังไปเมืองหลวงแล้ว มีเพียงทหารไม่กี่คนเท่านั้นที่กำลังเก็บกระโจม บ้านสำเร็จรูปและเสบียงอื่น ๆ
ขณะเวลานี้ ผู้ช่วยของฮามิดมารายงานว่ามีเฮลิคอปเตอร์ลำหนึ่งกำลังเข้าใกล้ฐานทัพ
ฮามิดรู้ว่าจะต้องเป็นซัยยิตที่มาลงนามข้อตกลงสงบศึก ดังนั้นเขาจึงสั่งให้ผู้ช่วยของตนเองว่าหลังจากที่อีกฝ่ายมาถึงแล้ว ให้พาเขาไปที่กองบัญชาการของตนเองโดยตรง
ไม่นาน ทหารหลายคนพาซัยยิตและเฉินจงเหล่ยไปที่กองบัญชาการ
เมื่อเห็นเย่เฉิน ซัยยิตโค้งคำนับและกล่าวว่า “อาจารย์เย่ ต้องขอโทษด้วย ที่ปล่อยให้คุณรอนาน!”
เย่เฉินยิ้มเล็กน้อย “ไม่เป็นไร สถานการณ์ทางฝ่ายพวกคุณเป็นอย่างไรบ้าง?”
ซัยยิตรีบกล่าวว่า “พวกเราได้สอบปากคำเจ้าหน้าที่ส่วนใหญ่ของสำนักว่านหลงเสร็จเรียบร้อยแล้ว พวกเราได้รวบรวมหลักฐานไว้มากมาย และส่งมอบให้สำนักข่าวและอยู่ในขั้นตอนตัดต่อคลิปวิดีโอ จากนั้นก็จะทำการแจกจ่ายไปทั่วโลก”
หลังจากนั้น เขาก็รีบหยิบกระดาษ A4 กองหนาออกมายื่นให้เย่เฉิน และกล่าวด้วยความนอบน้อมว่า “อาจารย์เย่ นี่คือคำสารภาพของเฉินจงเหล่ย”
เย่เฉินรับกระดาษที่หนามา แต่ยังไม่เปิดทันที แต่กลับเอ่ยปากถามเขาว่า “ซัยยิต คุณนำข้อตกลงการสงบศึกมาไหม?”
“เอามาครับ!” ซัยยิตหยิบเอกสารอีกฉบับหนึ่งออกมาและส่งให้เย่เฉินอย่างรวดเร็ว แล้วส่งให้ฮามิดอีกหนึ่งฉบับและกล่าวว่า “นี่คือแบบข้อตกลงสงบศึกของพวกเรา จอมพลฮามิดสามารถอ่านดูก่อน ส่วนอาจารย์เย่ไม่เข้าใจภาษาอาหรับ ดังนั้นผมจะอธิบายให้คุณฟังเอง”
ดังนั้น เขาจึงถามฮามิดว่า “จอมพลฮามิด คุณมีความคิดเห็นอะไรไหม?”
ฮามิดส่ายศีรษะต่อเนื่องและกล่าวว่า “ผมไม่มีความคิดเห็นอะไร!”
เย่เฉินพยักหน้าและกล่าวว่า “ในเมื่อไม่มีใครคัดค้าน งั้นตกลงตามนี้ พวกคุณลงนามเถอะ”
ทั้งสองกล่าวพร้อมกันว่า “โอเค!”
เย่เฉินถือโอกาสตอนที่พวกเขาสองคนกำลังเตรียมเซ็นสัญญา พลิกดูบันทึกของเฉินจงเหล่ยที่อยู่ในมือ ตอนแรกเขาไม่คิดว่าจะมีอะไรผิดปกติ แต่นึกไม่ถึงว่าเนื้อหาข้างในนั้น ยิ่งอ่านมากเท่าไรยิ่งทำให้เขาตกใจมากขึ้นเท่านั้น!
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ทำไมตอนซ้ำเยอะ ตอนก้ขาดหาย...
เอาตรงๆผมอ่านมา ก้ไม่ได้สงสารหงเยนน่ะ แต่แค่ใจจริงผมให้เลือกว่าใครจะตาย อยากจะให้อีหม่าหลันตายห่าไปมากกว่าอีก ไม่มีหม่าหลันอยู่แม่จะอ่านสนุกกว่านี้มาก...
เองก้อยากให้หม่าหลันเสียสติไม่ใช่หรอเย่เฉิน ส่วนชูหรันมึงก้เข้าข้างแม่ตีวเองเกิ้น รู้ทั้งรู้นิสัย สันดานแม่เป้นงี้ก้ยังเลือกที่จะเข้าข้าง พระเอกทิ้งเองไปหานานาโกะหรือกู้ชิวอี้จะสมน้ำหน้าให้ ดีเกิน กตัญญูจนโง่...
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...