ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3131

สรุปบท บทที่ 3131: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน

ตอน บทที่ 3131 จาก ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง

บทที่ 3131 คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายนิยาย จีน ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน ที่เขียนโดย เมฆทอง เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย

“ตระกูลเย่?!” เย่เฉินขมวดคิ้วและอดไม่ได้ที่จะถามว่า “ตระกูลเย่ ฆ่าพ่อแม่ของเขาได้อย่างไร?”

เฉินจงเหล่ยกล่าวด้วยความงวยงง “ผมไม่รู้สถานการณ์เฉพาะ ประมุขไม่เคยเปิดเผยรายละเอียดให้พวกเราทราบ เขากล่าวเพียงแค่ว่าจะให้ตระกูลเย่ชดใช้ด้วยเลือด แต่เรื่องที่เขากับตระกูลเย่มีความแค้นอะไรนั้น พวกเราไม่ทราบชัดเจน”

เย่เฉินถามอีกว่า “คุณเคยได้ยินว่านพั่วจวินพูดไหมว่าในตระกูลเย่นั้นใครคือศัตรูของเขา และชื่ออะไร?”

เฉินจงเหล่ยส่ายศีรษะ “ผมไม่เคยได้ยิน.....”

ตอนนี้เย่เฉินกำลังคิดว่าว่านพั่วจวินต้องการแก้แค้นตระกูลเย่ และเกี่ยวข้องกับใครในตระกูลเย่กันแน่

คือคุณท่านเย่โจงฉวน? หรือลุงใหญ่เย่ฉางโคงหรือสมาชิกตระกูลเย่คนอื่น ๆ?

เย่เฉินคิดว่าว่านพั่วจวินคนนี้อายุไล่เลี่ยกับตนเอง หากคนของตระกูลเย่ฆ่าพ่อแม่ของเขาจริง ๆ อย่างน้อยมันก็ต้องเป็นเรื่องเมื่อสิบหรือยี่สิบปีก่อน

ตอนนั้น นอกจากคุณปู่และลุงใหญ่แล้ว ยังมีบุคคลที่เป็นแกนหลักอีกคนในตระกูลเย่ นั่นก็คือเย่ฉางอิงซึ่งเป็นพ่อของตนเอง

ดังนั้น เขาจึงแอบสงสัยว่าศัตรูของว่านพั่วจวินอาจเป็นพ่อของตนเองหรือไม่

เพียงแต่คำถามนี้ เฉินจงเหล่ยไม่ทราบคำตอบอย่างแน่นอน และไม่มีความหมายอะไรที่จะถามเขา

หลังจากนั้น เย่เฉินนึกถึงพิธีสักการะบรรพบุรุษของตระกูลเย่ที่กำลังจะเกิดขึ้น

และการที่ว่านพั่วจวินคิดจะแก้แค้นตระกูลเย่ในช่วงนี้ หรือเขาอาจเลือกในช่วงพิธีสักการะบรรพบุรุษ?

เพราะอย่างไร นี่เป็นพิธีที่ยิ่งใหญ่ของตระกูลเย่ที่ทุกสิบสองปีมีเพียงครั้งเดียว ถ้าตนเองมีความแค้นกับตระกูลเย่ งั้นเป็นเรื่องปกติที่ตนเองจะเลือกโจมตีตระกูลเย่ในวันดังกล่าว

ดังนั้น เขาจึงถามเฉินจงเหล่ยว่า “ว่านพั่วจวินเคยสั่งอะไรคุณไว้หรือไม่? เช่นคุณต้องไปถึงเย่นจิงก่อนวันไหน?”

ถังซื่อไห่รีบกล่าวว่า “คุณชายถามมาได้เลยครับ ผมจะตอบทุกอย่างที่ผมรู้!”

เย่เฉินถามเขาว่า “คุณเคยได้ยินเกี่ยวกับคนที่ชื่อว่านพั่วจวินไหม?”

“ว่านพั่วจวิน?” ถังซื่อไห่คิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วกล่าวว่า “คุณชาย ผมเคยได้ยินชื่อนี้มาก่อน”

เมื่อก่อนว่านเหลียนเฉิงพ่อของว่านพั่วจวินไม่ได้โด่งดังในเย่นจิง เขาเป็นเหมือนสุนัขตัวหนึ่งที่ติดตามซูโสว่เต้าเท่านั้น และตอนที่เกิดเรื่องกับว่านเหลียนเฉิง ลูกชายของเขาว่านพั่วจวินยังเป็นเด็กอยู่ ดังนั้นจึงมีคนไม่มากที่รู้สถานการณ์ของเขา

เย่เฉินถามเขาอีกว่า “ถ้าอย่างนั้นผมถามคุณว่า เมื่อสิบหรือยี่สิบปีก่อนตระกูลเย่มีความขัดแย้งกับคนแซ่ว่านหรือไม่?”

“แซ่ว่าน?” ถังซื่อไห่คิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วกล่าวว่า “มี! มีคนหนึ่งชื่อว่านเหลียนเฉิงที่อยู่ข้างกายซูโสว่เต้า และเป็นเพราะว่าเขาต้องการออกหน้าแทนซูโสว่เต้า ทำให้เขามีความขัดแย้งกับพ่อของคุณ จากนั้นเขาได้ทำธุรกิจแข่งขันกับพ่อของคุณในตลาดซื้อขายล่วงหน้า แต่สุดท้ายเขาแพ้และล้มละลาย หลังจากนั้นเขาก็ฆ่าตัวตายด้วยการกระโดดตึก แล้วภรรยาก็ฆ่าตัวตายตามด้วยการดื่มยาพิษ.....”

“ตอนนั้นเรื่องนี้ทำให้พ่อของคุณรู้สึกผิดมาก ถึงแม้ว่านเหลียนเฉิงจะเป็นคนที่เริ่มยั่วยุก่อน แต่พ่อของคุณยังสามารถเอาชนะเขาในตลาดซื้อขายล่วงหน้าอย่างเที่ยงตรงยุติธรรม พ่อของคุณยังคงรู้สึกว่าการตายของว่านเหลียนเฉิงนั้นเขาต้องมีส่วนรับผิดชอบ.......”

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน