“ตระกูลเย่?!” เย่เฉินขมวดคิ้วและอดไม่ได้ที่จะถามว่า “ตระกูลเย่ ฆ่าพ่อแม่ของเขาได้อย่างไร?”
เฉินจงเหล่ยกล่าวด้วยความงวยงง “ผมไม่รู้สถานการณ์เฉพาะ ประมุขไม่เคยเปิดเผยรายละเอียดให้พวกเราทราบ เขากล่าวเพียงแค่ว่าจะให้ตระกูลเย่ชดใช้ด้วยเลือด แต่เรื่องที่เขากับตระกูลเย่มีความแค้นอะไรนั้น พวกเราไม่ทราบชัดเจน”
เย่เฉินถามอีกว่า “คุณเคยได้ยินว่านพั่วจวินพูดไหมว่าในตระกูลเย่นั้นใครคือศัตรูของเขา และชื่ออะไร?”
เฉินจงเหล่ยส่ายศีรษะ “ผมไม่เคยได้ยิน.....”
ตอนนี้เย่เฉินกำลังคิดว่าว่านพั่วจวินต้องการแก้แค้นตระกูลเย่ และเกี่ยวข้องกับใครในตระกูลเย่กันแน่
คือคุณท่านเย่โจงฉวน? หรือลุงใหญ่เย่ฉางโคงหรือสมาชิกตระกูลเย่คนอื่น ๆ?
เย่เฉินคิดว่าว่านพั่วจวินคนนี้อายุไล่เลี่ยกับตนเอง หากคนของตระกูลเย่ฆ่าพ่อแม่ของเขาจริง ๆ อย่างน้อยมันก็ต้องเป็นเรื่องเมื่อสิบหรือยี่สิบปีก่อน
ตอนนั้น นอกจากคุณปู่และลุงใหญ่แล้ว ยังมีบุคคลที่เป็นแกนหลักอีกคนในตระกูลเย่ นั่นก็คือเย่ฉางอิงซึ่งเป็นพ่อของตนเอง
ดังนั้น เขาจึงแอบสงสัยว่าศัตรูของว่านพั่วจวินอาจเป็นพ่อของตนเองหรือไม่
เพียงแต่คำถามนี้ เฉินจงเหล่ยไม่ทราบคำตอบอย่างแน่นอน และไม่มีความหมายอะไรที่จะถามเขา
หลังจากนั้น เย่เฉินนึกถึงพิธีสักการะบรรพบุรุษของตระกูลเย่ที่กำลังจะเกิดขึ้น
และการที่ว่านพั่วจวินคิดจะแก้แค้นตระกูลเย่ในช่วงนี้ หรือเขาอาจเลือกในช่วงพิธีสักการะบรรพบุรุษ?
เพราะอย่างไร นี่เป็นพิธีที่ยิ่งใหญ่ของตระกูลเย่ที่ทุกสิบสองปีมีเพียงครั้งเดียว ถ้าตนเองมีความแค้นกับตระกูลเย่ งั้นเป็นเรื่องปกติที่ตนเองจะเลือกโจมตีตระกูลเย่ในวันดังกล่าว
ดังนั้น เขาจึงถามเฉินจงเหล่ยว่า “ว่านพั่วจวินเคยสั่งอะไรคุณไว้หรือไม่? เช่นคุณต้องไปถึงเย่นจิงก่อนวันไหน?”
ถังซื่อไห่รีบกล่าวว่า “คุณชายถามมาได้เลยครับ ผมจะตอบทุกอย่างที่ผมรู้!”
เย่เฉินถามเขาว่า “คุณเคยได้ยินเกี่ยวกับคนที่ชื่อว่านพั่วจวินไหม?”
“ว่านพั่วจวิน?” ถังซื่อไห่คิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วกล่าวว่า “คุณชาย ผมเคยได้ยินชื่อนี้มาก่อน”
เมื่อก่อนว่านเหลียนเฉิงพ่อของว่านพั่วจวินไม่ได้โด่งดังในเย่นจิง เขาเป็นเหมือนสุนัขตัวหนึ่งที่ติดตามซูโสว่เต้าเท่านั้น และตอนที่เกิดเรื่องกับว่านเหลียนเฉิง ลูกชายของเขาว่านพั่วจวินยังเป็นเด็กอยู่ ดังนั้นจึงมีคนไม่มากที่รู้สถานการณ์ของเขา
เย่เฉินถามเขาอีกว่า “ถ้าอย่างนั้นผมถามคุณว่า เมื่อสิบหรือยี่สิบปีก่อนตระกูลเย่มีความขัดแย้งกับคนแซ่ว่านหรือไม่?”
“แซ่ว่าน?” ถังซื่อไห่คิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วกล่าวว่า “มี! มีคนหนึ่งชื่อว่านเหลียนเฉิงที่อยู่ข้างกายซูโสว่เต้า และเป็นเพราะว่าเขาต้องการออกหน้าแทนซูโสว่เต้า ทำให้เขามีความขัดแย้งกับพ่อของคุณ จากนั้นเขาได้ทำธุรกิจแข่งขันกับพ่อของคุณในตลาดซื้อขายล่วงหน้า แต่สุดท้ายเขาแพ้และล้มละลาย หลังจากนั้นเขาก็ฆ่าตัวตายด้วยการกระโดดตึก แล้วภรรยาก็ฆ่าตัวตายตามด้วยการดื่มยาพิษ.....”
“ตอนนั้นเรื่องนี้ทำให้พ่อของคุณรู้สึกผิดมาก ถึงแม้ว่านเหลียนเฉิงจะเป็นคนที่เริ่มยั่วยุก่อน แต่พ่อของคุณยังสามารถเอาชนะเขาในตลาดซื้อขายล่วงหน้าอย่างเที่ยงตรงยุติธรรม พ่อของคุณยังคงรู้สึกว่าการตายของว่านเหลียนเฉิงนั้นเขาต้องมีส่วนรับผิดชอบ.......”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...