ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3132
เมื่อเย่เฉินได้ยินคำพูดของถังซื่อไห่ เขาอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วและถามกลับไปว่า “ในเมื่อว่านเหลียนเฉิงเป็นคนที่เริ่มยั่วยุพ่อผมก่อน และวิธีที่พ่อของผมเอาชนะเขานั้นก็เที่ยงตรงยุติธรรม เป็นเพราะเขาไม่มีความสามารถในการรับแรงกดดันทางจิตใจ จึงเลือกที่จะฆ่าตัวตาย แล้วมันเกี่ยวอะไรกับพ่อของผม?”
หลังจากนั้น เย่เฉินกล่าวอย่างแน่วแน่ว่า “พ่อของผมไม่จำเป็นรับผิดชอบต่อการตายของเขา! สำหรับเรื่องที่ภรรยาของเขาฆ่าตัวตายด้วยการดื่มยาพิษ มันยิ่งไม่เกี่ยวอะไรกับพ่อของผม! ถ้าไม่ใช่เป็นเพราะความอ่อนแอของเขา ที่เลือกหนีความรับผิดชอบด้วยการฆ่าตัวตาย ภรรยาของเขาก็จะไม่ตายตามไปด้วย ดังนั้นการตายของภรรยาเขา ควรจะเป็นความรับผิดชอบของเขาเองถึงจะถูก ไม่เกี่ยวอะไรกับพ่อของผม?”
ถังซื่อไห่ถอนหายใจและกล่าวว่า “คุณชาย พ่อของคุณมีความเมตตาและมีคุณธรรมเสมอมา หลายครั้งที่ข้อกำหนดของตนเองสูงกว่าข้อกำหนดทางศีลธรรม"
หลังจากนั้น เขาอดไม่ได้ที่จะถามว่า “ทำไมคุณถึงได้ถามเรื่องนี้ล่ะ?”
เย่เฉินกล่าวว่า “ไม่มีอะไร แค่เจอคนหัวเซี่ยคนหนึ่งที่ต่างประเทศ และบังเอิญว่าเขารู้เรื่องเกี่ยวกับตระกูลว่าน”
หลังจากนั้น เย่เฉินถามอีกว่า “คุณทราบสถานการณ์ปัจจุบันของตระกูลว่านหรือไม่?”
ถังซื่อไห่กล่าวว่า “ตระกูลว่านบ้านแตกสาแหรกขาดไปนานแล้ว หลังจากที่ว่านเหลียนเฉิงและภรรยาเสียชีวิต ว่านหลงกรุ๊ปก็ล้มละลายและเลิกกิจการ ไม่เพียงแต่พวกเขาไม่มีทรัพย์สินเหลือ แต่พวกเขายังติดหนี้มากมาย เพื่อนต่างหลบเลี่ยงและตัดความสัมพันธ์กับพวกเขา”
หลังจากนั้น ถังซื่อไห่กล่าวอีกว่า “ตอนนั้นว่านเหลียนเฉิงมีลูกชายอยู่คนหนึ่ง ซึ่งอายุน่าจะไล่เลี่ยกับคุณ หรือแก่กว่าคุณสองปี เมื่อพ่อของคุณรู้ว่าภรรยาของเขาดื่มยาพิษฆ่าตัวตาย เขาคิดที่จะรับเด็กคนนั้นมาเลี้ยง แต่หาเด็กไม่เจอ บรรดาญาติของตระกูลว่านรู้ว่าตระกูลว่านล้มละลายแล้ว ดังนั้นพวกเขาทั้งหมดจึงรักษาระยะห่างจากตระกูลว่าน ดังนั้นโดยพื้นฐานตระกูลว่านนั้นถือว่าจบสิ้นแล้ว ถ้าไม่ใช่เพราะคุณถามเมื่อสักครู่ สิบกว่าปีที่ผ่านมาผมก็ลืมเรื่องที่เกิดขึ้นกับตระกูลว่านไปแล้ว”
เมื่อเย่เฉินฟังถึงตรงนี้ เขาคาดเดาพื้นฐานในใจได้แล้ว
“ว่านพั่วจวินของสำนักว่านหลง น่าจะเป็นลูกชายของว่านเหลียนเฉิง......”
“นอกจากนั้น ว่านหลงกรุ๊ป สำนักว่านหลง ชื่อสองชื่อนี้คล้ายคลึงกันมาก ซึ่งยืนยันการคาดเดาของผมอีกระดับหนึ่ง......”
เย่เฉินกล่าวว่า “ได้ยินข่าวลือเล็กน้อย แต่ก็ไม่มีอะไรสำคัญ”
หลังจากนั้น เย่เฉินกล่าวอีกว่า “พ่อบ้านถัง ผมยังมีเรื่องต้องทำอีก ดังนั้นผมจะวางสายก่อน และหลังจากที่ผมไปถึงเย่นจิงแล้ว ผมจะไปคุยกับคุณอีกครั้ง”
“โอเค” ถังซื่อไห่กล่าวด้วยรอยยิ้ม “หัวหน้าครอบครัวหลักของตระกูลเย่มาถึงเย่นจิงหมดแล้ว เจ้าหญิงเฮเลน่าซึ่งเป็นคู่หมั้นของเย่เฟิงที่เป็นลูกพี่ลูกน้องของคุณก็มาถึงเย่นจิงแล้วเช่นกัน ตอนนี้คุณท่านคาดหวังให้คุณมาถึงโดยเร็ว!”
“เจ้าหญิงเฮเลน่า?” เย่เฉินถามด้วยความสงสัย “เจ้าหญิงจากที่ไหน?”
“มาจากยุโรปเหนือ” ถังซื่อไห่กล่าวว่า “เธอคือคนที่คุณท่านทาบทามสู่ขอให้ลูกพี่ลูกน้องของคุณก่อนหน้านั้น หลังจากพิจารณาผู้หญิงที่เหมาะสมจากหลายตระกูลแล้ว เฮเลน่าเป็นคนเหมาะสมที่สุด และหลังจากลูกพี่ลูกน้องของคุณแต่งงานกับเธอแล้ว ต่อไปการพัฒนาของตระกูลเย่ในยุโรปจะได้รับความช่วยเหลืออย่างมาก และพวกเขาจะจัดพิธีหมั้นทันทีที่เทศกาลเช็งเม้งสิ้นสุดลง”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ทำไมตอนซ้ำเยอะ ตอนก้ขาดหาย...
เอาตรงๆผมอ่านมา ก้ไม่ได้สงสารหงเยนน่ะ แต่แค่ใจจริงผมให้เลือกว่าใครจะตาย อยากจะให้อีหม่าหลันตายห่าไปมากกว่าอีก ไม่มีหม่าหลันอยู่แม่จะอ่านสนุกกว่านี้มาก...
เองก้อยากให้หม่าหลันเสียสติไม่ใช่หรอเย่เฉิน ส่วนชูหรันมึงก้เข้าข้างแม่ตีวเองเกิ้น รู้ทั้งรู้นิสัย สันดานแม่เป้นงี้ก้ยังเลือกที่จะเข้าข้าง พระเอกทิ้งเองไปหานานาโกะหรือกู้ชิวอี้จะสมน้ำหน้าให้ ดีเกิน กตัญญูจนโง่...
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...