ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3133

“เข้าใจแล้ว” เย่เฉินกล่าวว่า “คราวนี้ผมแค่เข้าร่วมพิธีสักการะบรรพบุรุษเท่านั้น ผมจะไม่เข้าร่วมงานพิธีหมั้น คุณช่วยผมแจ้งพวกเขาล่วงหน้าด้วย”

ถังซื่อไห่ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นกล่าวโน้มน้าวว่า “คุณชาย ถ้างานของคุณไม่ยุ่งมาก ทางที่ดีคุณควรเข้าร่วมด้วย มิเช่นนั้นเกรงว่ามันจะไม่สมเหตุสมผลเล็กน้อย”

“ไม่ล่ะ” เย่เฉินกล่าวด้วยน้ำเสียงหนักแน่น “ผมไม่ต้องการที่จะเกี่ยวข้องกับตระกูลเย่มากเกินไป พิธีสักการะบรรพบุรุษไม่เปิดเผยต่อสาธารณชน นอกจากนั้นยังทำให้ผมยังสามารถสักการะพ่อแม่ของผมได้ ดังนั้นผมจึงตกลงที่จะเข้าร่วม ส่วนเรื่องอื่นผมจะไม่เข้าไปยุ่ง”

“โอเค” ถังซื่อไห่รู้ว่ามันเป็นเรื่องยากที่ตนเองจะเกลี้ยกล่อมเย่เฉินได้ ดังนั้นเขาจึงถามว่า “คุณชาย คุณจะมาเมื่อไหร่?”

เย่เฉินกล่าวด้วยน้ำเสียงราบเรียบว่า “ผมจะไปถึงเย่นจิงในวันที่ 3 เมษายน”

“โอเค!” ถังซื่อไห่กล่าวด้วยความตื่นเต้นว่า “เมื่อถึงเวลานั้นผมจะไปรับคุณที่สนามบิน!”

เย่เฉินกล่าวว่า “ถึงเวลาแล้วค่อยว่ากัน พ่อบ้านถัง ผมยังมีเรื่องที่ต้องไปจัดการอีก ดังนั้นผมจะวางสายก่อน”

หลังจากบอกลาถังซื่อไห่แล้ว เย่เฉินลุกขึ้นทันที กล่าวกับฮามิดและซัยยิต “ต่อไปพวกคุณสองคนต้องอยู่ร่วมกันอย่างสันติ มันเป็นสถานการณ์ดีที่สุดสำหรับทั้งสองฝ่าย”

หลังจากนั้น เย่เฉินกล่าวอีกว่า “นอกจากนั้นทหาร 15,000 คนของสำนักว่านหลง จะนำมาซึ่งผลประโยชน์มหาศาลแก่กองทัพของรัฐบาลอย่างแน่นอน ซึ่งจะช่วยส่งเสริมเศรษฐกิจของกองทัพรัฐบาลได้เป็นอย่างดี ดังนั้นนับตั้งแต่ตอนนี้เป็นต้นไป คุณสามารถอุทิศตนเองเพื่อการพัฒนาโครงสร้างพื้นฐานและเศรษฐกิจ และไม่จำเป็นต้องทำสู้รบกลับไปกลับมา”

ฮามิดพยักหน้าโดยไม่ลังเลและกล่าวว่า “น้องชายวางใจเถอะ ผมจะจำคำสอนของคุณไว้!”

ซัยยิตกล่าวว่า “ความจริงพวกเราไม่ต้องการสู้รบกันไป-มา และการที่สามารถเจรจาสงบศึกได้นั้นเป็นสิ่งดีที่สุดแล้ว!”

เย่เฉินพยักหน้าและกล่าวว่า “งั้นก็รีบลงนามในข้อตกลงการเจรจาสงบศึกเถอะ ผมยังมีสิ่งสำคัญที่ต้องทำและต้องกลับไปหัวเซี่ยทันที ฮามิดช่วยเตรียมเฮลิคอปเตอร์และนำซูโสว่เต้าออกมา ผมจะนำเขากลับไปด้วย”