ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3134

พวกเขาเดินออกมาจากกองบัญชาการของฮามิดด้วยกัน ผู้ช่วยของฮามิดนำตัวซูโสว่เต้าซึ่งถูกมัดออกจากหลุมหลบภัยด้วย

ช่วงหลายวันที่ผ่านมานั้นมีการสู้รบตลอด ฮามิดกลัวว่าซูโสว่เต้าจะสร้างปัญหาหรือหลบหนี ดังนั้นเขาจึงสั่งให้มัดเขาไว้

เป็นเพราะการสู้รบจึงทำให้เขาถูกขังอยู่ในหลุมหลบภัยมืด ๆ เขาไม่ได้เห็นดวงอาทิตย์มาหลายวันแล้ว ทำให้ร่างกายของเขาทรุดโทรมมาก และหน้าขาวซีดเผือด

ขณะนี้ พระอาทิตย์กำลังจะตกดิน แสงแดดสีทองแผ่ไปทั่วร่างกายของซูโสว่เต้า ทำให้เขารู้สึกเหมือนได้เกิดใหม่

ภายใต้แสงของอาทิตย์ ทำให้เขาไม่เห็นหน้าเย่เฉินชัดเจน และเขานั้นได้หันหน้าเผชิญกับดวงอาทิตย์ที่กำลังตกดิน รู้สึกถึงความอบอุ่นของดวงอาทิตย์บนร่างกายและเต็มไปด้วยอารมณ์ความรู้สึกหลากหลาย

เมื่อก่อนเขาไม่เคยคิดฝันว่า ตนเองเป็นลูกชายใหญ่ของตระกูลซูซึ่งร่ำรวยที่สุด แต่วันหนึ่งจะมีชีวิตที่ตกต่ำเช่นนี้ จนรู้สึกว่าแม้เห็นดวงอาทิตย์ยังเป็นสิ่งที่ฟุ่มเฟือย

เขาดื่มด่ำแสงอาทิตย์ได้เพียงไม่กี่วินาที ผู้ช่วยที่อยู่ข้างหลัง กล่าวเร่งว่า “เร็วเข้า! คุณเย่กำลังรออยู่!”

ทันทีที่เขาได้ยินคำว่าคุณเย่ ซูโสว่เต้ารู้สึกตื่นตระหนกทันที หลังจากหันศีรษะไป ดวงตาทำการปรับแสงหลายวินาที ถึงเห็นเย่เฉินที่ยิ้มอยู่ไม่ไกล

เมื่อเห็นใบหน้ายิ้มแย้มของเย่เฉินที่ประกายด้วยแสงสีทองอร่าม ซูโสว่เต้าอดไม่ได้ที่จะสั่นเทาและคิดว่า “เด็กคนนี้ดูสง่างาม และตอนที่เขามีรอยยิ้มอยู่บนใบหน้า ดูแล้วเขาไม่เหมือนคนที่เป็นภัยต่อมนุษย์ แต่ใครจะไปคิดว่าผู้ชายคนนี้จะทำเรื่องบ้า ๆ ได้ขนาดนี้ โยนผมลงไปในที่สับปะรังเคและต้องทนทุกข์ทรมานอย่างแสนสาหัส.....จากจุดนี้ สามารถกล่าวได้ว่าเด็กคนนี้ไม่ดีเท่าเย่ฉางอิงพ่อของเขา ตอนนั้นเย่ฉางอิงไม่ได้โหดร้ายขนาดนี้.....”

ขณะที่เขากำลังพึมพำอยู่ในใจ ซูโสว่เต้าถูกผู้ช่วยพาไปอยู่ข้างเย่เฉินแล้ว เย่เฉินมองเขาและถามด้วยรอยยิ้มว่า “คุณซู ช่วงเวลาที่ผ่านมาคุณรู้สึกอย่างไรบ้าง?”

ซูโสว่เต้ากล่าวด้วยสีหน้าเศร้าว่า “เย่เฉิน คุณให้ผมกลับไปที่หัวเซี่ยเถอะ....ที่นี่มีสงครามตลอดเวลา ผมทนไม่ไหวแล้ว.....ถึงแม้คุณจะให้ผมไปอยู่ที่ภูเขาฉางไบ ยังปลอดภัยกว่าที่นี่..... ”

เย่เฉินโบกมือ “คุณไม่ต้องกังวลเรื่องนี้อีกต่อไปแล้ว ฮามิดเตรียมที่จะเจรจาสงบศึกกับกองกำลังของรัฐบาลแล้ว เมื่อคุณกลับมาที่นี่หลังจากเทศกาลเช็งเม้งแล้ว ที่นี่จะไม่มีสงครามอีกต่อไป”