ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3135
ดังนั้น เขาจึงทำได้เพียงกล่าวด้วยความไม่พอใจว่า “ทุกอย่างเป็นไปตามคำสั่งของคุณเย่..... ”
เย่เฉินพยักหน้า “ไปกันเถอะ พวกเราต้องไปขึ้นเครื่องที่เบรุต”
เย่เฉินพาเฉินจงเหล่ยและซูโสว่เต้าไปขึ้นเฮลิคอปเตอร์ของซัยยิต จากนั้นโบกมือลาฮามิดและซัยยิต เฮลิคอปเตอร์บินขึ้นไปอย่างรวดเร็ว และรีบบินไปที่เบรุตเมืองหลวงของเลบานอนทันที
ขณะนี้ หานกวางเย่าลูกน้องของเย่โจงฉวนกำลังรออย่างใจจดใจจ่ออยู่ที่สนามบินเบรุต
เขารู้ว่าการที่เย่เฉินจะไปที่ฐานของฮามิดนั้นเป็นเรื่องที่อันตรายมาก เพราะฮามิดกำลังขัดแย้งกันกับกองทัพของรัฐบาล และตอนนี้มีทหารหลายหมื่นคนโอบล้อมฐานทัพของเขาไว้ ตอนนี้โลกภายนอกยังไม่ได้รับข่าวการเจรจาสงบระหว่างทั้งสองฝ่าย ดังนั้นหานกวางเย่ากลัวว่าเย่เฉินจะเข้าไปได้ แต่ไม่สามารถออกมาได้
หลังจากเฮลิคอปเตอร์ออกเดินทางแล้ว เย่เฉินก็โทรหาเขา และให้เขารีบจัดลูกเรือของเครื่องบินคองคอร์ดเพื่อเตรียมพร้อมสำหรับการบิน และออกเดินทางทันทีหลังจากหนึ่งชั่วโมง
หานกวางเย่าถามด้วยความประหลาดใจว่า “คุณ.....คุณชาย คุณออกมาจากฮามิดแล้วหรือ?”
“ใช่” เย่เฉินกล่าวด้วยน้ำเสียงราบเรียบว่า “ประมาณห้าสิบนาทีผมจะไปถึงสนามบินเบรุต และคุณรีบเตรียมเครื่องบินให้พร้อม อย่าล่าช้า”
หานกวางเย่าถามตามสัญชาตญาณว่า “คุณชาย.......คุณ.....คุณออกมาได้อย่างไร?”
เย่เฉินกล่าวด้วยน้ำเสียงราบเรียบว่า “เรื่องนี้คุณไม่จำเป็นต้องถาม อีกไม่นานคุณก็จะรู้เอง”
“โอเค......” หานกวางเย่ารีบกล่าวว่า “ถ้าอย่างนั้นผมจะไปรอคุณที่สนามบิน!”
หานกวางเย่าจึงออกเดินทางไปที่สนามบินทันที และเตรียมเฮลิคอปเตอร์พร้อมแล้ว และไม่นาน เฮลิคอปเตอร์ที่เย่เฉินนั่งก็มาถึงสนามบินอย่างราบรื่น
หานกวางเย่าไม่เคยคิดฝันว่าเฮลิคอปเตอร์ที่เย่เฉินนั่งมานั้นจะเป็นเฮลิคอปเตอร์ของกองทัพรัฐบาล และเมื่อเขาเห็นเย่เฉินกับซูโสว่เต้า เขาอดไม่ได้ที่จะตัวสั่น
ลู่เห้าเทียนกังวลว่าจะมีการเปลี่ยนแปลงใหญ่หรือไม่ แต่ว่านพั่วจวินรู้สึกว่าถึงแม้จะมีการเปลี่ยนแปลง แต่เป็นไปไม่ได้ที่คนทั้ง 15,000 คนจะเปลี่ยนแปลง เพราะอย่างไรคนจำนวน 15,000 คนล้วนเป็นทหารหัวกะทิของสำนักว่านหลง ส่วนอีกฝ่ายเป็นเพียงกลุ่มคนที่ไร้ความสามารถ แล้วจะเป็นภัยคุกคามต่อพวกเขาได้อย่างไร?
ดังนั้น เขาจึงเต็มใจเชื่อว่าน่าจะมีความล้มเหลวของการติดต่อสื่อสารในตะวันออกกลาง
อย่างไรก็ตาม หลังจากรออีกสองสามชั่วโมง แต่ยังไม่มีข่าวใด ๆ ซึ่งทำให้ว่านพั่วจวินรู้สึกแปลกใจมากขึ้นเรื่อย ๆ
ดังนั้น เขาจึงโทรหาลู่เห้าเทียนทันทีและกล่าวอย่างเย็นชาว่า “เห้าเทียน คุณรีบส่งคนสองสามคนจากเยรูซาเล็มไปดูว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่?!”
หลังจากนั้น เขากล่าวอย่างเฉียบขาดว่า “ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เฉินจงเหล่ยต้องเป็นคนรับผิดชอบสำหรับการขาดการติดต่อเป็นเวลานานขนาดนี้!”
ลู่เห้าเทียนกำลังจะเอ่ยปาก ทันใดนั้นมีคนรีบวิ่งเข้ามาด้วยความตื่นตระหนกและกล่าวอย่างประหม่าว่า “ประมุข เกิดเรื่องใหญ่ในตะวันออกกลาง!”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ทำไมตอนซ้ำเยอะ ตอนก้ขาดหาย...
เอาตรงๆผมอ่านมา ก้ไม่ได้สงสารหงเยนน่ะ แต่แค่ใจจริงผมให้เลือกว่าใครจะตาย อยากจะให้อีหม่าหลันตายห่าไปมากกว่าอีก ไม่มีหม่าหลันอยู่แม่จะอ่านสนุกกว่านี้มาก...
เองก้อยากให้หม่าหลันเสียสติไม่ใช่หรอเย่เฉิน ส่วนชูหรันมึงก้เข้าข้างแม่ตีวเองเกิ้น รู้ทั้งรู้นิสัย สันดานแม่เป้นงี้ก้ยังเลือกที่จะเข้าข้าง พระเอกทิ้งเองไปหานานาโกะหรือกู้ชิวอี้จะสมน้ำหน้าให้ ดีเกิน กตัญญูจนโง่...
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...