ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3143
“เปล่าครับเปล่า……” ซูโสว่เต๋อตกใจจนตัวสั่นระริก รีบพูดกล่าว: “เมื่อกี้ท่านห้าตำหนิได้ถูกต้อง ผมกำลังคิดทบทวนตัวเองอยู่นะ เห็นพี่ชายตัวเองปรากฏตัวอยู่ที่นี่ แน่นอนว่าในใจจะต้องไม่มีความสุขอยู่แล้ว……”
“ไม่มีความสุข？” หงห้าเลิกคิ้วขึ้น พูดถามอย่างไม่สบายใจมากว่า : “ฉันหวังดีพาพี่ชายของแกมาเจอกับแก ทำให้พวกแกสองคนพี่น้องที่ไม่ได้เจอกันนานกลับมาเจอกันอีกครั้ง จู่ๆแกบอกว่าไม่มีความสุข นี่แกเห็นความหวังดีของฉันเป็นเจตนาร้ายเหรอ ”
ทันใดนั้นซูโสว่เต๋อก็ดูแย่เหมือนพ่อตายเลยยังไงอย่างนั้น พูดด่าในใจว่า : “เหยดเข้！กูแม่งก็รู้อยู่แล้วว่ามึงต้องพูดคำนี้！สิ่งที่กูเดากับมึงเดา แม่งไม่ต่างกันเลยสักนิดเดียว！ไอ้ชาติหมามึงเห็นกูเป็นหนูในท่อระบายน้ำ ปิดกั้นทางหนีทีไล่ของกูเหรอมึงน่ะ ถ้าหากวันไหนกูซูโสว่เต๋อมีโอกาสออกไปจากที่นี่ได้ ถ้ากูไม่ฆ่ามึงให้ตาย กูก็ไม่ใช่แซ่ซูแล้ว！ ”
หงห้าเห็นซูโสว่เต๋อมีสีหน้าที่หดหู่ หัวเราะอย่างดูหมิ่น ก็ไม่ได้พูดอะไรกับเขาอีก พูดเสียงดังออกมาว่า : “ยินดีกับซูโสว่เต้า ซูโสว่เต๋อสองพี่น้องตระกูลซูที่กลับมาเจอกันอีกครั้งหลังจากที่ไม่ได้เจอกันนานด้วย ！สร้างบรรยากาศกันหน่อย！”
น้ำเสียงเพิ่งจบลง กลุ่มลูกสมุนก็ดึงแท่งพลุทันที เลื่อมหลากหลายสีสันและเส้นผ้าริบบิ้นหลากหลายสีถูกพ่นออกมา ทำให้ซูโสว่เต้า ซูโสว่เต๋อตกอยู่ในสถานการณ์คับขันลำบากมาก
หงห้าเห็นซูโสว่เต้าที่มีสีหน้าที่หดหู่ ยืนมือไปดึงเขามาอยู่ตรงหน้ากรงเหล็ก เปิดประตูแล้วผลักเขาเข้าไปแล้ว ยิ้มพร้อมพูดว่า : “ซูโสว่เต้า น้องชายของแกหายตัวไปนานมากขนาดนี้ พวกแกคงมีคำพูดมากมายที่อยากคุยกัน งั้นฉันก็ไม่รบกวนการรำลึกความหลังของพวกแกสองคนพี่น้องแล้ว”
พูดจบ เขาก็โบกไม้โบกมือให้กับพวกลูกน้องของตัวเองแล้ว พูดว่า ： “พอแล้ว แยกย้ายกันเถอะ เสี่ยวเฟยอีกเดี๋ยวนำเหล้าเหล้าเอ้อร์กัวโถวมาให้สองคนนี้สองขวดนะ ฉันว่าวันนี้พวกเขาสองคนต้องมีเรื่องคุยกันยาวเลย”
ลูกสมุนที่ถูกเรียกว่าเสี่ยวเฟยรีบพูดกล่าวว่า : “ครับท่านห้า ผมจะไปเอามาเดี๋ยวนี้”
หงห้าและลูกน้องของเขาไปแล้ว ซูโสว่เต้าและซูโสว่เต๋อสองคนพี่น้องก็ประจันหน้ากัน
“อะไรนะ？！ซีเรีย？！” ซูโสว่เต๋อพูดถามอย่างตกใจจนอ้าปากค้าง : “ไปทำอะไร？”
ซูโสว่เต้าโมโหในใจ บ้วนน้ำลายออกมา พูดด่า : “ถุย！พูดแล้วแม่งโคตรซวย！คิดไม่ถึงว่าเย่เฉินจะมีเพื่อนที่เป็นทหารฝ่ายค้านอยู่ที่ซีเรีย พาฉันไปกักขังไว้ในฐานทัพของเขาแล้ว เริ่มแรกก็ลำบากนิดหน่อย แต่ถึงยังไงก็ถือว่าเงียบสงบ ใครแม่งจะไปคิดได้ว่า วันที่สงบสุขผ่านไปได้ไม่กี่วัน ก็แม่งเกิดการสู้รบกันแล้ว！”
พูดแล้ว ซูโสว่เต้าก็เหมือนกับเทขยะยังไงอย่างนั้น พูดเล่าถึงประสบการณ์ที่ในช่วงเวลาที่ตัวเองอยู่ที่ซีเรียนี้ออกมาทั้งหมดแล้ว
คำพูดเหล่านี้ เก็บในใจของเขามันช่างอึดอัดมากจริงๆ แม้แต่คนที่จะให้ระบายความในใจก็ไม่มี และซูโสว่เต๋อแม้ว่าจะมีความสัมพันธ์ที่ไม่ค่อยดีกับเขา แต่ถึงอย่างไรก็เป็นพี่น้องกัน เพราะงั้นเขาในตอนนี้ ก็อดทนไม่ไหวอีกแล้ว พูดเล่าเรื่องราวที่อยู่ในสมองออกมาทั้งหมด……
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ทำไมตอนซ้ำเยอะ ตอนก้ขาดหาย...
เอาตรงๆผมอ่านมา ก้ไม่ได้สงสารหงเยนน่ะ แต่แค่ใจจริงผมให้เลือกว่าใครจะตาย อยากจะให้อีหม่าหลันตายห่าไปมากกว่าอีก ไม่มีหม่าหลันอยู่แม่จะอ่านสนุกกว่านี้มาก...
เองก้อยากให้หม่าหลันเสียสติไม่ใช่หรอเย่เฉิน ส่วนชูหรันมึงก้เข้าข้างแม่ตีวเองเกิ้น รู้ทั้งรู้นิสัย สันดานแม่เป้นงี้ก้ยังเลือกที่จะเข้าข้าง พระเอกทิ้งเองไปหานานาโกะหรือกู้ชิวอี้จะสมน้ำหน้าให้ ดีเกิน กตัญญูจนโง่...
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...