ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3142
เมื่อกี้ยังวิเคราะห์เหมือนกันกับสองพ่อลูกตระกูลHorowitzg ลงความเห็นว่าผู้ที่มาไม่มีทางเป็นซูโสว่เต๋อคนของตระกูลซูแน่นอน ในเวลานี้สีหน้าท่าทางก็จนใจอย่างมากจริงๆ
ให้เขาฝันก็คิดไม่ถึงว่า ‘เพื่อนบ้านใหม่’ที่ถูกลูกน้องของหงห้าพาตัวเข้ามา จู่ๆจะเป็นพี่ใหญ่ของตัวเองซูโสว่เต้า！
Steve Horowitzที่อยู่ข้างๆค่อนข้างผิดหวัง
เมื่อกี้เข้ายังมีความคาดหวังที่สูงมาก เพียงครู่หนึ่งคนที่เดินเข้ามาจากพรมสีแดง คือแม่ที่แก่ชราคนนั้นของตัวเอง
ในฐานะที่เป็นลูกชาย ในใจที่ความคาดหวังเช่นนี้ค่อนข้างไปไม่ถูกเลยทีเดียว
แต่ในใจของSteveก็เข้าใจดี ตอนนี้นอกจากแม่แล้ว เกรงว่าจะไม่มีใครสามารถช่วยตัวเองและWalterออกไปได้แล้ว
อีกอย่าง แม่ไปช่วยตระกูลรอธส์ไชลด์ก็ไม่มีประโยชน์ ถึงอย่างไรตัวเองก็ไม่ได้แซ่รอธส์ไชลด์สักหน่อย เมื่อแม่อยู่ตรงหน้าของตระกูลรอธส์ไชลด์ก็ไม่ได้มีสถานะอะไร คนเขาไม่มีทางสนใจว่าตัวเองและลูกจะเป็นหรือตาย
ความเป็นไปได้เดียวที่จะให้ตระกูลรอธส์ไชลด์ลงมือจัดการ ก็คือแม่ก็จะต้องถูกเย่เฉินจับตัวมาด้วย
แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่า ความหวังนี้ว่างเปล่าโดยสิ้นเชิงแล้ว
ดังนั้น เขาอดไม่ได้ที่จะเยาะเย้ยซูโสว่เต๋อแล้ว เบ้ปากพร้อมพูดว่า : “เหล่าซู หากใช้คำพูดของคนหัวเซี่ยอย่างพวกแกแล้ว แกแม่งก็คือคนที่ปากเสีย！”
ซูโสว่เต๋อเยาะเย้ยครู่หนึ่ง ไม่ได้สนใจเขา
ซูโสว่เต๋อในตอนนี้ จะสามารถไปทะเลาะกับเขาได้ที่ไหนกันล่ะ เขายังคงจมดิ่งอยู่ในอาการช็อกเมื่อได้เห็นพี่ชายอย่างซูโสว่เต้าจนตัวเองถอนตัวไม่ขึ้น
ซูโสว่เต๋อเห็นหงห้า แม้ว่าในใจจะเกลียดชังเข้ากระดูกดำ แต่ภายนอกยังคงปฏิบัติตามคำพูดของหงห้าอย่างเคารพ พูดกล่าว : “มีความสุข……มีความสุข……”
“เหยดเข้……” หงห้าขมวดคิ้วพร้อมชี้ไปที่ซูโสว่เต๋อแล้ว พูดอย่างรังเกียจว่า: “น้องชายอย่างแกจิตใจชั่วร้ายมากจริงๆ เห็นพี่ชายของแกกลายเป็นเฉลยในตอนนี้ แกกลับว่ามีความสุข？”
ทันใดนั้นท่าทีของซูโสว่เต๋อก็เปลี่ยนเป็นเก้ๆกังๆอย่างไม่อาจเทียบได้ขึ้นมาทันที ไตร่ตรองในใจ : “ถ้าหากฉันแม่งบอกว่าไม่มีความสุข แกก็ต้องด่าฉันว่าเห็นความหวังดีของแกเป็นเจรตานาร้าย สไตล์พฤติกรรมของพวกกุ๊ยแก่ๆอย่างแก ฉันแม่งรู้อย่างชัดเจนตั้งนานแล้ว”
เมื่อคิดถึงขั้นนี้อย่างชัดเจนแล้ว ซูโสว่เต๋อก็ก้มหัวลงแสร้งทำเป็นขี้ขลาดเลย ไม่ตอบคำถามของหงห้า
หงห้าจะปล่อยเขาไปง่ายๆได้ที่ไหนกันล่ะ รีบเดินก้าวเข้าไปข้างหน้า ใช้แท่งยางเคาะตีราวเหล็ก พูดถามอย่างเยือกเย็น : “ทำไม？ซูโสว่เต๋อตอนนี้แกปีกกล้าขาแข็งแล้วเหรอ？ฉันพูดกับแกแกไม่สนใจคำพูดของฉัน？”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ทำไมตอนซ้ำเยอะ ตอนก้ขาดหาย...
เอาตรงๆผมอ่านมา ก้ไม่ได้สงสารหงเยนน่ะ แต่แค่ใจจริงผมให้เลือกว่าใครจะตาย อยากจะให้อีหม่าหลันตายห่าไปมากกว่าอีก ไม่มีหม่าหลันอยู่แม่จะอ่านสนุกกว่านี้มาก...
เองก้อยากให้หม่าหลันเสียสติไม่ใช่หรอเย่เฉิน ส่วนชูหรันมึงก้เข้าข้างแม่ตีวเองเกิ้น รู้ทั้งรู้นิสัย สันดานแม่เป้นงี้ก้ยังเลือกที่จะเข้าข้าง พระเอกทิ้งเองไปหานานาโกะหรือกู้ชิวอี้จะสมน้ำหน้าให้ ดีเกิน กตัญญูจนโง่...
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...