ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3149
กลั่นยา ไม่ใช้หม้อใหญ่ในการต้มสมุนไพร แต่ใช้ปราณทิพย์ในร่างกาย คัดกรองแก่นสำคัญของแต่ละสมุนไพรออกมา แล้วค่อยใช้วิธีการที่บันทึกใน《ตำราเก้าเสวียนเทียน》ผสมผสานแก่นสำคัญของสมุนไพรเข้าด้วยกัน สุดท้ายถึงจะสามารถกลั่นยาที่มีคุณภาพที่ดีที่สุดที่มีฤทธิ์ยาบริสุทธิ์
นี่ก็เป็นสาเหตุว่าทำไมยาทั้งหมดที่เย่เฉินกลั่นออกมา ล้วนแต่สามารถละลายในปากได้
เพราะว่าข้างในนี้ทั้งหมดล้วนแต่เป็นการผสมผสานของแก่นสำคัญของสมุนไพรทั้งหมด ไม่มีสารเจือปนแต่อย่างใดเลย
แต่ว่าวิธีการกลั่นยาแบบนี้ ยุ่งยากและสิ้นเปลืองพลังงานและปราณทิพย์ ไม่สามารถที่จะดำเนินการด้วยเครื่องกลได้เลยจริงๆ
เพราะงั้น ยาจำพวกแบบนี้ก็จะยิ่งเพิ่มความล้ำค่าไปโดยปริยาย
ยาที่เย่เฉินกลั่นออกมาก่อนหน้านี้ มีเพียงแค่ยาช่วยหัวใจและยาอายุวัฒนะสองชนิดนี้เท่านั้น
ยาสองชนิดนี้ ตัวยาไม่ได้มีปราณทิพย์เลย
ใน 《ตำราเก้าเสวียนเทียน》 ยาที่ไม่มีปราณทิพย์แบบนี้ล้วนแต่ถูกแบ่งเป็นยาธรรมดา ยาธรรมดาตามประสิทธิภาพที่ต่างกัน ก็มีการแบ่งตามประสิทธิภาพอีก อย่างเช่นบางชนิดก็เป็นยารักษาโรค บางชนิดก็เป็นยากระตุ้น บางชนิดก็เป็นยาอายุวัฒนะ
และยาที่มีปราณทิพย์ ก็ถูกรวบรวมจัดหมวดหมู่เป็นยาทิพย์
เมื่อเข้ามาสู่ระบบของยาทิพย์ ก็มีระดับที่สอดคล้องกันแล้ว
ตั้งแต่ชั้นหนึ่งถึงชั้นสิบ ยาทิพย์ถูกแบ่งเป็น 10 ลำดับชั้นอย่างชัดเจน
และยาของแต่ละลำดับชั้น ตามระดับความบริสุทธิ์ของมันและประสิทธิภาพที่สูงต่ำต่างกัน ก็แบ่งออกเป็นระดับสูง กลาง ล่าง
ชั้นหนึ่งถึงชั้นสิบ ก็เท่ากับระดับชั้นเรียนของนักเรียน อย่างเช่นตั้งแต่ประถมศึกษาปีที่หนึ่งถึงมัธยมศึกษาปีที่4
และระดับสูง กลาง ล่าง ก็เท่ากับผลคะแนนระดับความเก่งของนักเรียน
และยาเสริมชี่ปราณ ก็เป็นยาชนิดหนึ่งที่เข้ามาในยาทิพย์ตั้งแต่เริ่มต้นสุด ถือเป็นยาทิพย์ชั้นหนึ่ง
เย่เฉินกลั่นยาทิพย์เป็นครั้งแรก อีกอย่างยาหลักด้านในสองชนิดนี้ก็ยากที่จะได้มาอย่างมากจริงๆ เพราะงั้นในใจของเขาก็ค่อนข้างที่จะตื่นเต้น กลัวว่าเมื่อตัวเองไม่ระวัง จะทำลายของดีล้ำค่าเหล่านี้ไป
เพราะงั้น ทุกก้าวเขาล้วนแต่ทำอย่างระมัดระวังอย่างมาก
เซียวชูหรันกำชับเขา ： “งั้นคุณเองก็อย่าลืมหาอะไรกินหน่อยนะ ห้ามยุ่งจนลืมกินข้าวเด็ดขาดนะ”
“โอเค” เย่เฉินยิ้มไปพูดไปว่า ： “ที่รักวางใจได้ อีกเดี๋ยวผมก็หาอะไรกินสักหน่อยกินให้อิ่มท้องก่อน”
“อื้ม” เซียวชูหรันยิ้มพร้อมพูดว่า ： “งั้นฉันไม่รบกวนคุณแล้วนะ คุณรีบๆกลับมานะ”
“โอเค！” เย่เฉินเอ่ยปากพูดว่า : “ผมกำลังจะดำเนินการขั้นตอนที่สำคัญของการทำหมึกจูซา ระหว่างนี้จะต้องทำรวดเดียวโดยไม่หยุดจนกว่าจะสำเร็จ จะได้รับผลกระทบจากสิ่งภายนอกไม่ได้ เพราะงั้นอีกเดี๋ยวผมจะเปิดมือถือในโหมดเครื่องบินก่อนนะ ถ้าหากคุณโทรหาผมไม่ติดก็ไม่ต้องร้อนใจไป หลังจากที่ผมทำธุระเสร็จแล้วจะกลับบ้านเลย”
เซียวชูหรันพูดอย่างเข้าใจมากว่า : “โอเคค่ะ คุณรีบไปทำงานเถอะ！ทำเสร็จแล้วก็รีบกลับบ้านนะ！”
“ครับที่รัก”
วางสายจากเซียวชูหรัน เย่เฉินก็เปิดโหมดเครื่องบินในมือถือ หลังจากนั้น ก็เริ่มทุ่มเทลงไปในการกลั่นยาเสริมชี่ปราณอีกครั้ง
แก่นสำคัญของสมุนไพรได้หลอมออกมาทั้งหมดแล้ว ตอนนี้ถึงจะถือว่าเป็นขั้นตอนที่สำคัญที่สุดในการกลั่นยายาเสริมชี่ปราณแล้ว！
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ทำไมตอนซ้ำเยอะ ตอนก้ขาดหาย...
เอาตรงๆผมอ่านมา ก้ไม่ได้สงสารหงเยนน่ะ แต่แค่ใจจริงผมให้เลือกว่าใครจะตาย อยากจะให้อีหม่าหลันตายห่าไปมากกว่าอีก ไม่มีหม่าหลันอยู่แม่จะอ่านสนุกกว่านี้มาก...
เองก้อยากให้หม่าหลันเสียสติไม่ใช่หรอเย่เฉิน ส่วนชูหรันมึงก้เข้าข้างแม่ตีวเองเกิ้น รู้ทั้งรู้นิสัย สันดานแม่เป้นงี้ก้ยังเลือกที่จะเข้าข้าง พระเอกทิ้งเองไปหานานาโกะหรือกู้ชิวอี้จะสมน้ำหน้าให้ ดีเกิน กตัญญูจนโง่...
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...