ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3151

เย่เฉินรู้สึกว่าไม่ค่อยถูกต้องสักเท่าไหร่ ถึงกับสงสัยในใจว่า ตัวเองทำผิดไปหรือเปล่า ถึงขนาดที่ว่ายาที่กลั่นออกมาเกิดปัญหาอะไรขึ้น ไม่ได้กลั่นออกมาเป็นยาเสริมชี่ปราณ

มิฉะนั้น ด้วยเม็ดยามากมายที่กองอยู่ตรงหน้า ทำไมไม่รู้สึกถึงปราณทิพย์เลย?

ขณะที่เขาสงสัยยู่นั้น จู่ ๆ เขาก็นึกถึง ‘ตำราเก้าเสวียนเทียน’เป็นบันทึกที่เกี่ยวกับคุณภาพยาทิพย์

หลังจากยาเม็ดเสร็จสิ้น รูปร่างและสียังไม่เสมอกันมากพอ ความอุดมสมบูรณ์ของปราณทิพย์แรงมาก ยาทิพย์ระดับล่าง

รูปร่าง สี และความมันวาวค่อนข้างสม่ำเสมอ แต่ไม่ได้สม่ำเสมอทั้งหมด และปราณทิพย์ค่อนข้างแข็งแกร่ง เป็นยาทิพย์ระดับกลาง

รูปร่าง สีและความวาวนั้นเสมอกัน ปราณทิพย์ไม่ชัดเจน ไม่ต้องพูดถึงความอุดมสมบูรณ์เลย เป็นยาทิพย์ระดับสูง

แต่ถ้ารูปร่างและสีสม่ำเสมออย่างสมบูรณ์ แต่ไม่มีปราณทิพย์เลย นั่นเป็นยาทิพย์ชัดดีที่สุด!

ที่แท้ ในระบบของยาทิพย์ ยิ่งมีปราณทิพย์รั่วไหลออกมาจากเม็ดยามากเท่าไหร่ ยิ่งพิสูจน์ได้ว่าคุณภาพของเม็ดยานั้นดีไม่พอ

เพราะการกลั่นยาทิพย์ แก่นแท้ของมันสุดท้ายได้สรุปได้สามคำคือ การบีบอัด

ยาทิพย์ คล้ายกับจักรวาลมาก

แก่นแท้ของการบีบอัดเป็นยาทิพย์ เป็นกระบวนการเหมือนดาวฤกษ์ดวงใหญ่ สุดท้ายมันก็บีบอัดเป็นเหมือนดาวแคระขาวที่มีความหนาแน่นมาก

ภายในดาวแคระขาวมีแรงโน้มถ่วงที่ทรงพลังมากเสมอ บีบอะตอมทั้งหมดเข้าด้วยกัน นำความหนาแน่นของมันไปสู่ขีดจำกัด ภายใต้แรงดึงดูดอันแรงกล้านี้ ไม่มีวัตถุใดหลุดออกจากภายในได้

และเช่นเดียวกันกับยาทิพย์ชั้นเลิศ

ยาทิพย์ชั้นเลิศ ไม่เพียงแค่ความหนาแน่นของปราณทิพย์ถึงขีดจำกัดเท่านั้น และล็อกปราณทิพย์ภายในได้อย่างมั่นคง บีบอัดปราณทิพย์ภายในอย่างเต็มที่ จะไม่มีปราณทิพย์ใดๆรั่วไหลออกมา