ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3152
ความอุดมสมบูรณ์ของปราณทิพย์ ได้ปรับปรุงโครงกระดูกทุกชิ้นของเย่เฉินอย่างสมบูรณ์ ทุกตารางนิ้วของผิวหนัง แม้แต่ทุกเซลล์ ทำให้เย่เฉินรู้สึกเหมือนเกิดใหม่
ก่อนหน้านี้ ปราณทิพย์ภายในร่างกายของเย่ฉินเหลือน้อยลงทุกที และแทบจะไม่มีปราณทิพย์ใดๆในสภาพแวดล้อมรอบๆหลงเหลืออยู่เหลือเลย ดังนั้นปราณทิพย์ทำได้เพียงใช้ไปเรื่อยๆ ไม่มีเสริม
แต่ครั้งนี้ ราวกับคนที่ขาดน้ำมาตลอดทั้งปี ลงไปสู่ทะเลสาบไบคาลโดยตรง ความรู้สึกแบบนั้น เลิศล้ำเกินบรรยาย
เย่เฉินสามารถรับรู้ได้อย่างชัดเจน ว่าร่างกายของตัวเองนั้น ความแข็งแกร่งได้เพิ่มขึ้นอย่างมาก
ก่อนหน้านี้ เขาไม่ได้คิดจริงๆ ว่ายาเสริมชี่ปราณนี้จะมีประสิทธิภาพได้ขนาดนี้
เดิมทีคิดว่าประสิทธิภาพของยาอายุวัฒนะนั้นแข็งแกร่งมากแล้ว แต่ตอนนี้เพิ่งเข้าใจ ที่แท้ยาอายุวัฒนะเมื่ออยู่ต่อหน้ายาเสริมชี่ปราณนั้น กลายเป็นเรื่องจิ๊บจ๊อยไปเลย！
อย่ามองว่ายาเสริมชี่ปราณเป็นเพียงยาทิพย์ระดับเริ่มต้น แต่เนื่องจากแฝงไปด้วยปราณทิพย์ จึงเท่ากับการเพิ่มขั้นไปอีกมิติ จะนำมาเปรียบเทียบไม่ได้
ความรู้สึกนี้ เหมือนกอริลล่าและมนุษย์ แม้ว่ายีนส่วนใหญ่จะเหมือนกัน แต่ความแตกต่างเป็นเหมือนร่องน้ำที่ไม่สามารถข้ามไปได้
หลังจากนั้นหนึ่งชั่วโมง ฤทธิ์ยาของยาเสริมชี่ปราณที่เกินความจำเป็นถึงจะถูกร่างกายของเย่เฉินซึมซับอย่างสมบูรณ์
ทั้งตัวเย่เฉินเหมือนได้เกิดใหม่ มองยาเสริมชี่ปราณที่เหลืออีก 24 เม็ด คิดในใจว่า: “ยาเสริมชี่ปราณนี้กินเพียงแค่เม็ดเดียวก็มีประสิทธิภาพมากมายขนาดนี้ ถ้าเอา 24 เม็ดที่เหลือนี้กินทั้งหมดในคราวเดียว ไม่รู้ว่าจะรู้สึกอย่างไรนะ?”
เย่เฉินคิดถึงตรงนี้ เขาก็รีบสลัดความคิดที่อันตรายนี้ เลิกสนใจทันที
และต้นไม้ใบเขียวไม่กี่ต้นในสวนได้แตกหน่อเขียวชอุ่ม กลายเป็นไม้พุ่มเขียวชอุ่มที่มีเฉพาะช่วงกลางฤดูร้อน!
เวลาสั้นๆไม่กี่ชั่วโมง วิวทิวทัศน์ในสวนจากต้นฤดูใบไม้ผลิก้าวกระโดดกลายเป็นกลางฤดูร้อน ทำให้เย่เฉินรู้สึกเสมืออยู่อีกโลกใบหนึ่ง เหมือนว่าตัวเองไม่ได้เข้าไม่แค่สองสามชั่วโมงเท่านั้น แต่ราวกับหลายเดือน
นอกเหนือจากความประหลาดใจนั้น เย่เฉินก็อดไม่ได้ที่จะเดินออกไปข้างนอกวิลล่า และมองดูสองข้างทางของทางขึ้นเขา ตอนนี้ สนามหญ้าและต้นไม้ภายใต้แสงไฟยังคงเป็นเหมือนเดิมในต้นฤดูใบไม้ผลิ ซึ่งแตกต่างจากในสนามโดยสิ้นเชิง
เย่เฉินอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว คิดกับตัวเอง: “ทำไมถึงมีแค่สวนของฉันคนเดียวเท่านั้นที่มีต้นไม้เจริญงอกงามมากขึ้น?”
ขณะที่สงสัยอยู่ จู่ ๆ เขาก็จำตอนที่กลั่นยาเสริมชี่ปราณ ปราณทิพย์มากมายมีอยู่เต็มภายในวิลล่า ทันทีที่หลังจากถูกกระแสน้ำวนดูดกลับ เขาอดไม่ได้ที่จะไตร่ตรองว่า: “หรือว่าปราณชี่เมื่อสักครู่รั่วไหลไปในสวน ดังนั้นจึงทำให้ในสวนมีต้นไม้เจริญงอกงามมากขึ้นทันที?”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ทำไมตอนซ้ำเยอะ ตอนก้ขาดหาย...
เอาตรงๆผมอ่านมา ก้ไม่ได้สงสารหงเยนน่ะ แต่แค่ใจจริงผมให้เลือกว่าใครจะตาย อยากจะให้อีหม่าหลันตายห่าไปมากกว่าอีก ไม่มีหม่าหลันอยู่แม่จะอ่านสนุกกว่านี้มาก...
เองก้อยากให้หม่าหลันเสียสติไม่ใช่หรอเย่เฉิน ส่วนชูหรันมึงก้เข้าข้างแม่ตีวเองเกิ้น รู้ทั้งรู้นิสัย สันดานแม่เป้นงี้ก้ยังเลือกที่จะเข้าข้าง พระเอกทิ้งเองไปหานานาโกะหรือกู้ชิวอี้จะสมน้ำหน้าให้ ดีเกิน กตัญญูจนโง่...
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...