ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3161

ตาของเย่เฟิงแทบหลุดออกจากเบ้าอยู่แล้ว

เขามองไปยังเย่ฉางหมิ่นที่มีใบหน้าทั้งเกรงและกลัว และบ่นในใจว่า“นี่ยังเป็นคุณอาผู้เย่อหยิ่งจองหองและไม่มีใครในเย่นจิงไม่รู้จักอีกหรอ ยังเป็นอาที่ไม่มีใครรู้จักอีกหรอ？เธอในเมื่อก่อน ผมเธอหายไปแม้แต่เส้นเดียวยังต่อสูงกับอีกฝ่ายสุดตัว แต่เสียเปรียบเย่เฉินขนาดนี้ ทำไมเขาถึงไม่มีความคิดเคียดแค้น？”

เมื่อคิดถึงตรงนี้ เขาก็ถามอย่างไม่พอใจว่า“คุณอาครับ หรือคุณอาไม่รู้สึกว่าที่เย่เฉินต่อกรกับคุณอาในตอนนั้น มันทำเกินไป？หรือคุณอาไม่รู้สึกโกรธเย่เฉินบ้างเลย？”

เย่ฉางหมิ่นถอยหลังไปหนึ่งก้าว แล้วพูดอย่างจริงจังว่า“ฉันไม่ใช่ ฉันไม่ได้ แกพูดบ้าอะไรน่ะ……”

คางของเย่เฟิงแทบตกลงพื้น เขาจ้องมองเย่ฉางหมิ่นอย่าอ้าปากตาค้าง เขาไม่เคยคิดไม่เคยฝันว่า ตนอยากหลอกถามเธอสักหน่อย ใช้วิธีจุดไฟความโกรธของเธอที่มีต่อเย่เฉิน แต่ใครจะรู้ว่า แต่เธอกลับปฏิเสธติดต่อกันหลายครั้ง……

ในเวลานี้เองเย่เฉินรู้สึกทุกข์ใจมาก เขารีบมองไปที่เย่ฉางโคงผู้เป็นพ่อ หวังว่าเย่ฉางโคงจะสามารถลุกขึ้นมาช่วย

แต่ว่า เย่โจงฉวนกลับไม่ให้โอกาสเขาเลย

สีหน้าของเย่โจงฉวนในตอนนี้ไม่สบอารมณ์เป็นอย่างมาก เขาพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า“เสี่ยวเฟิง เย่เฉินเป็นน้องชายของแก ฉันไม่สนใจว่าแกจะคิดยังไงกับเขา แกจะต้องแสดงความเป็นพี่ชายของตัวเองออกมา แกต้องต้อนรับ และกลมเกลียวกัน”

พูดจบ เขาก็มองไปยังคนอื่นๆ แล้วพูดอย่างเฉียบขาดว่า“พวกแกก็เหมือนกัน！”

เย่เฟิงไม่กล้าพูดอะไรอีก เขาได้เพียงแต่พยักหน้าอย่างไม่พอใจ“ผมเข้าใจแล้วครับคุณปู่”

เย่โจงฉวนกล่าวอย่างเย็นชา“อีกหนึ่งชั่วโมงกว่าเฉินเอ๋อจะเดินทางมาถึงแล้ว แกรีบไปเตรียมตัวเร็วเข้า ไปรับน้องชายของแกกลับมา！”

“ผม？”เย่เฟิงถามด้วยสีหน้าแปลกใจ“จะให้ผมไปรับที่สนามบิน？”

“ก็ใช่น่ะสิ！”เย่โจงฉวนกล่าว“เฉินเอ๋อพูดในสายว่าเขาอยากไปตระกูลกู้ก่อน แต่เขาจากบ้านไปนานหลายปี ในที่สุดก็กลับบ้านสักที พอเครื่องลงจอดก็น่าจะมาที่ตระกูลเย่ จะเป็นตระกูลกู้ได้ยังไง！เพราะฉะนั้นแกพาคนไปรับที่สนามบินหน่อย พูดเกลี้ยกล่อมเขาดีๆ รับเขากลับมาที่ตระกูลเย่”