ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3171

ดังนั้น เขาจึงก้าวขึ้นมาหนึ่งก้าวด้วยความโมโห แล้วคว้าเฮเลน่าให้มาหลบอยู่ข้างหลังของเขา แล้วพูดกับเย่อย่างโกรธเคืองว่า“เย่เฉิน ถึงนายจะเป็นน้องชายของฉัน แต่ถ้านายกล้าคิดอะไรไม่ดีกบพี่สะใภ้ของนาย อย่าหาว่าฉันไม่เกรงใจนะ！”

พูดจบ เขาก็มองไปที่กู้ชิวอี๋กับถังซื่อไห่ แล้วโพล่งออกไปว่า“คุณชิวอี๋ พ่อบ้านถัง เมื่อกี้เย่เฉินทำอะไรลงไป พวกคุณน่าจะเห็นกันแล้ว ผมปรักปรำเขารึเปล่า？”

เย่เฟิงไม่ใช่คนประมาท ที่เขาพูดแบบนี้ ก็เพราะอยากให้กู้ชิวอี๋ กับถังซื่อไห่ได้ยินในสิ่งที่ตนเองพูด

เย่เฟิงคิดว่า เมื่อครู่ที่เย่เฉินแตะต้องนิ้วมือของเฮเลน่าจริงๆ ตนโยนกะละมังขี้ไปให้เขา ถึงเขาไม่อยากรับก็ต้องรับไว้！

ถังซื่อไห่รู้สึกอึดอัดใจ เขาไม่รู้ว่าทำไมเย่เฉินต้องทำแบบนี้ แต่กู้ชิวอี๋กลับพูดอย่างหนักแน่นว่า“เย่เฟิง นายอย่ากัดคนไม่ทั่วไม่รู้จักผิดชอบชั่วดีนะ！ความสามารถของพี่เย่เฉิน นายไม่รู้ด้วยซ้ำ！ในเมื่อเขาบอกว่าให้คุณเฮเลน่ากัดนิ้วกลางข้างขวาในยามคับขัน ก็ต้องมีเหตุผลของเขา！”

“เหตุผลบ้าอะไร！”เย่เฟิงทำเสียงหึแล้วกล่าวว่า“ฉันว่าเธอคงถูกผีดลใจแล้วล่ะ！ฉันขอเตือนให้เธอตาสว่างได้แล้ว！”

กู้ชิวอี๋พูดอย่างโกรธเคืองว่า“นายหยุดพูดไร้สาระได้แล้ว เรื่องของฉันนายไม่ต้องสะเออะหรอก！”

เย่เฉินไม่ได้รู้สึกโกรธการกระทำของเย่เฟิงเลยแม้แต่น้อย เขาเพียงพูดอย่างเรียบเฉยว่า“พอได้แล้ว คุณชายทุกท่านผมว่าอย่าทะเลาะกันเหมือนผู้หญิงอยู่ตรงนี้เลย เรื่องที่ผมควรพูดผมก็พูดหมดแล้ว สำหรับเรื่องที่ว่าคุณจะคิดยังไงมันเป็นอิสระของคุณ ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ผมขอตัวก่อน”

เย่เฟิงพูดด้วยน้ำเสียงเฉียบขาด“หยุดเดี๋ยวนี้นะ！เรื่องนี้นายยังไม่ได้อธิบายกับฉันให้รู้เรื่องนะ！”

เย่เฉินหัวเราะ ไม่ได้สนใจเขา แต่มองไปทางเฮเลน่า แล้วถามเธอว่า“คุณเฮเลน่า คุณคิดว่าผมจำเป็นต้องอธิบายอะไรหน่อยไหมครับ？”

เมื่อเฮเลน่าได้ยินอย่างนั้น จึงส่ายหัวแล้วพูดอย่างประหม่าว่า“ไม่ต้องค่ะๆ”

พูดจบ เธอก็หันไปมองเย่เฟิง แล้วพูดอย่างหนักแน่นว่า“ฉันเชื่อว่าเย่เฉินเขาหวังดีค่ะ เขาไม่ใช่แบบที่คุณคิดแน่ๆ”

“ผม……”เย่เฟิงโกรธจนแทบสำลักออกมา