ดังนั้น เขาจึงก้าวขึ้นมาหนึ่งก้าวด้วยความโมโห แล้วคว้าเฮเลน่าให้มาหลบอยู่ข้างหลังของเขา แล้วพูดกับเย่อย่างโกรธเคืองว่า“เย่เฉิน ถึงนายจะเป็นน้องชายของฉัน แต่ถ้านายกล้าคิดอะไรไม่ดีกบพี่สะใภ้ของนาย อย่าหาว่าฉันไม่เกรงใจนะ!”
พูดจบ เขาก็มองไปที่กู้ชิวอี๋กับถังซื่อไห่ แล้วโพล่งออกไปว่า“คุณชิวอี๋ พ่อบ้านถัง เมื่อกี้เย่เฉินทำอะไรลงไป พวกคุณน่าจะเห็นกันแล้ว ผมปรักปรำเขารึเปล่า?”
เย่เฟิงไม่ใช่คนประมาท ที่เขาพูดแบบนี้ ก็เพราะอยากให้กู้ชิวอี๋ กับถังซื่อไห่ได้ยินในสิ่งที่ตนเองพูด
เย่เฟิงคิดว่า เมื่อครู่ที่เย่เฉินแตะต้องนิ้วมือของเฮเลน่าจริงๆ ตนโยนกะละมังขี้ไปให้เขา ถึงเขาไม่อยากรับก็ต้องรับไว้!
ถังซื่อไห่รู้สึกอึดอัดใจ เขาไม่รู้ว่าทำไมเย่เฉินต้องทำแบบนี้ แต่กู้ชิวอี๋กลับพูดอย่างหนักแน่นว่า“เย่เฟิง นายอย่ากัดคนไม่ทั่วไม่รู้จักผิดชอบชั่วดีนะ!ความสามารถของพี่เย่เฉิน นายไม่รู้ด้วยซ้ำ!ในเมื่อเขาบอกว่าให้คุณเฮเลน่ากัดนิ้วกลางข้างขวาในยามคับขัน ก็ต้องมีเหตุผลของเขา!”
“เหตุผลบ้าอะไร!”เย่เฟิงทำเสียงหึแล้วกล่าวว่า“ฉันว่าเธอคงถูกผีดลใจแล้วล่ะ!ฉันขอเตือนให้เธอตาสว่างได้แล้ว!”
กู้ชิวอี๋พูดอย่างโกรธเคืองว่า“นายหยุดพูดไร้สาระได้แล้ว เรื่องของฉันนายไม่ต้องสะเออะหรอก!”
เย่เฉินไม่ได้รู้สึกโกรธการกระทำของเย่เฟิงเลยแม้แต่น้อย เขาเพียงพูดอย่างเรียบเฉยว่า“พอได้แล้ว คุณชายทุกท่านผมว่าอย่าทะเลาะกันเหมือนผู้หญิงอยู่ตรงนี้เลย เรื่องที่ผมควรพูดผมก็พูดหมดแล้ว สำหรับเรื่องที่ว่าคุณจะคิดยังไงมันเป็นอิสระของคุณ ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ผมขอตัวก่อน”
เย่เฟิงพูดด้วยน้ำเสียงเฉียบขาด“หยุดเดี๋ยวนี้นะ!เรื่องนี้นายยังไม่ได้อธิบายกับฉันให้รู้เรื่องนะ!”
เย่เฉินหัวเราะ ไม่ได้สนใจเขา แต่มองไปทางเฮเลน่า แล้วถามเธอว่า“คุณเฮเลน่า คุณคิดว่าผมจำเป็นต้องอธิบายอะไรหน่อยไหมครับ?”
เมื่อเฮเลน่าได้ยินอย่างนั้น จึงส่ายหัวแล้วพูดอย่างประหม่าว่า“ไม่ต้องค่ะๆ”
พูดจบ เธอก็หันไปมองเย่เฟิง แล้วพูดอย่างหนักแน่นว่า“ฉันเชื่อว่าเย่เฉินเขาหวังดีค่ะ เขาไม่ใช่แบบที่คุณคิดแน่ๆ”
“ผม……”เย่เฟิงโกรธจนแทบสำลักออกมา
กู้ชิวอี้รีบตอบกลับ“ได้ค่ะพี่เย่เฉิน!”
พูดจบ ก็รีบดึงเย่เฉินหันหลังกลับไปยังรถวอลโว่คันนั้นของเธอทันที
เย่เฟิงตะโกนอยู่ข้างหลังด้วยใบหน้าถมึงทึง“เย่เฉิน!นายต้องคิดหน่อยนะ นายไม่กลับไปกับฉัน มันก็เท่ากับอกตัญญูต่อคุณปู่นะ!”
เย่เฉินพูดโดยไม่หันหลังกลับว่า“จะทำอะไรก็เชิญ!”
พูดจบ ก็ดึงประตูฝั่งที่นั่งข้างคนขับของรถวอลโว่ แล้วเข้าไปนั่ง
กู้ชิวอี๋สตาร์ทรถ แล้วเหยียบคันเร่ง จากนั้นก็ขับรถผ่านระหว่างช่องของรถโรลส์-รอยส์สองคันออกไป……

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...