เข้าสู่ระบบผ่าน

ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3222

เย่โจงฉวนรู้ว่าตอนนี้คนที่ช่วยตระกูลเย่ได้อาจจะมีเพียงเย่เฉินคนเดียวเท่านั้น

นอกจากเย่เฉินแล้ว ไม่มีใครที่จะสามารถพลิกสถานการณ์ได้อีกแล้ว

เพียงแต่ เขาไม่รู้ว่าเย่เฉินสามารถต้านสำนักว่านหลงได้หรือไม่

และอีกอย่างตั้งแต่ต้นจนจบเย่เฉินไม่เคยแสดงทัศนคติ

ดังนั้น เขาต้องการรู้ว่าตอนนี้ทัศนคติของเย่เฉินคืออะไร

ขณะนี้ เย่เฉินถอนหายใจเบา ๆ และกล่าวพึมพำกับตัวเอง “ผมคิดว่าควรจะเป็นอย่างไรล่ะ?”

เมื่อกล่าวถึงตรงนี้ เขาเงยหน้าขึ้น มองลู่เห้าเทียนที่หยิ่งยโสด้วยสีหน้าที่ราบเรียบ กัดฟันและคิดอยู่ในใจว่า “ผมคิดว่าผมควรรีบพุ่งออกไปทันที และเด็ดหัวไอ้สุนัขสารเลวตัวนี้ซะ!”

เพียงแต่ เจ้าของสุนัขยังไม่มา ถ้าตอนนี้ จัดการสุนัขแล้ว มีแต่จะทำให้ว่านพั่วจวินที่อยู่เบื้องหลังตื่นตระหนกเท่านั้น

ดังนั้น เย่เฉินจึงกล่าวกับลู่เห้าเทียนว่า “เรื่องใหญ่เช่นนี้ ต้องให้เวลาพวกเราบ้าง ให้พวกเราได้มีเวลาปรึกษาหารือและคิดไตร่ตรอง”

หลังจากกล่าวจบ เขายิ้มเล็กน้อยแล้วถามอีกว่า “เรื่องใหญ่ขนาดนี้ ไม่รู้ว่าทำไมประมุขของพวกคุณไม่มาด้วยตนเอง? เป็นหนี้ต้องจ่าย เป็นคนร้ายก็ต้องชดใช้กรรม เขาควรจะเป็นคนมาบอกพวกเราด้วยตนเอง หากพวกเรามีความคิดเห็นใด ๆ จะได้เจรจากับเขาด้วยตนเอง การที่เขาไม่ปรากฏตัวออกมาเช่นนี้มันไม่เหมาะสมมั้ง?”

ลู่เห้าเทียนกล่าวอย่างเย็นชาว่า “ให้ประมุขของพวกเรามาคุยกับพวกคุณด้วยตนเอง พวกคุณไม่คู่ควร!”

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน