ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3232

เมื่อนินจาจากตระกูลนินจาทั้งสี่ตระกูลของญี่ปุ่นเริ่มรวมตัวกัน และเตรียมที่จะรีบไปเย่นจิง คนมากมายในเมืองจินหลิงก็เริ่มยุ่งและวุ่นวายเช่นกัน

ณ.โรงแรมป๋ายจินฮ่านกง

ซูรั่วหลีซึ่งได้รับข่าวเช่นกัน กล่าวกับเหออิงซิ่วแม่ของตนเองอย่างแน่วแน่ว่า “แม่ ฉันจะไปช่วยคุณเย่ที่เย่นจิง!”

เหออิงซิ่วรีบกล่าวว่า “รั่วหลี คุณลืมสิ่งที่คุณเย่เคยบอกคุณแล้วหรือ? ตอนนี้สถานะของคุณละเอียดอ่อนเกินไป คนญี่ปุ่นยังคงตามหาร่องรอยของคุณอยู่ กระทั่งพวกเขายังขอให้ตํารวจสากลออกหมายจับคุณ ถ้าตอนนี้คุณไปเย่นจิง คุณอาจจะถูกจับก่อนที่จะช่วยคุณเย่ได้!”

หลังจากนั้น เหออิงซิ่วกล่าวอีกว่า “รั่วหลี คุณฟังแม่น่ะ อยู่ที่นี่อย่างสงบจิตสงบใจ สำหรับฝั่งคุณเย่ แม่จะไปหาคุณปู่ที่เย่นจิงทันที แล้วพรุ่งนี้เช้าแม่กับคุณปู่และคนอื่น ๆ จะไปช่วยอาจารย์เย่ต่อสู้กับสำนักว่านหลงที่ภูเขาเย่หลิงซาน!”

ซูรั่วหลีส่ายศีรษะโดยไม่ลังเลและกล่าวว่า “ไม่! ฉันจะไปด้วย!”

หลังจากกล่าวจบ เธอกล่าวอย่างหนักแน่นว่า “คราวนี้คุณเย่เจอปัญหาใหญ่ขนาดนี้ ถ้าเกิดอะไรกับฉันก็ไม่เป็นไรหรอก คุณเย่ไม่เพียงช่วยชีวิตฉัน แต่ยังให้โอกาสที่ยิ่งใหญ่แก่ฉัน กระทั่งให้โอกาสที่ยิ่งใหญ่แก่ตระกูลเหออีกด้วย ถ้าตอนนี้ฉันยังคงนึกถึงความปลอดภัยส่วนตัว งั้นฉันก็ไม่สามารถยกโทษให้ตนเองได้ตลอดชีวิต!”

เหออิงซิ่วกล่าวด้วยความลำบากใจว่า“แต่สถานการณ์เช่นนี้คุณจะไปที่เย่นจิงได้อย่างไร? ตอนนี้ระบบจดจำใบหน้ามีอยู่ทุกหนทุกแห่ง และคุณอาจถูกตรวจพบก่อนที่คุณจะขึ้นเครื่องบินด้วยซ้ำ!”

ซูรั่วหลีกล่าวว่า “ถ้าขึ้นเครื่องบินไม่ได้ก็ขับรถไป! พวกเราสองคนผลัดกันขับรถ คาดว่าพวกเราจะไปถึงเย่นจิงภายในสิบเอ็ดหรือสิบสองชั่วโมง ถึงที่นั่นน่าจะประมาณตีสองของวันพรุ่งนี้ เมื่อไปถึงแล้วพวกเราไปหาปู่ก่อน แล้วพรุ่งนี้เช้าไปภูเขาเย่หลิงซานพร้อมกับคุณปู่!”

สีหน้าของเหออิงซิ่วเต็มไปด้วยความลังเล ไม่รู้จะทำอะไรอยู่พักหนึ่ง

แต่หลังจากครุ่นคิดอยู่นาน เธอกัดฟันและพยักหน้า “ตกลง! งั้นพวกเราออกเดินทางกันเถอะ!”

หลังจากนั้น เธอรีบไปหาหน้ากากและแว่นกันแดดทันที ยื่นให้รั่วหลี และกล่าวว่า “สวมหน้ากากและแว่นกันแดดด้วย สถานะของคุณนั้นค่อนข้างพิเศษ และพวกเราไม่สะดวกที่จะแวะทานอาหารระหว่างทาง คุณไปรอฉันที่รถก่อน ฉันจะไปเตรียมของกิน อีกสิบนาทีเจอกันบนรถ! รถจอดอยู่ในโรงจอดรถชั้นใต้ดินของโรงแรม เป็นรถเรนจ์โรเวอร์ทะเบียนเลขท้ายคือ 331”

“โอเค!”